Μεγάλο πράγμα η τύχη, άλλοτε τρομακτικό και άλλοτε λυτρωτικό για τις ζωές μας. Μιλώντας για μουσική, σίγουρα εκούσια αποφεύγουμε τα με την κακή έννοια τρομακτικά. Όταν ακούς μουσική, επιλέγεις να σε λυτρώνει, να σε παίρνει από εκεί που βρίσκεσαι σωματικά και μόνο νοητικά να σε πηγαίνει όπου θέλει. Τύχη κι αυτό, τυχαίοι και οι προορισμοί. Συναρπαστικό να περιμένεις τον επόμενο άγνωστο σταθμό…
Κάπως έτσι και με τα φετινά μουσικά άλμπουμ που μας άρεσαν περισσότερο, από όσα τυχαία βρέθηκαν μπροστά μας. Τυχαίες συναντήσεις, που μερικές από αυτές εξελίχθηκαν σε εμμονές. Καλές και οι εμμονές και δεν χρειάζεται να εξηγούμε τα γιατί.
Είμαι χαρούμενος που και το 2023 έκρυβε σπουδαίες μουσικές στιγμές και υπήρξα κοινωνός τους. Για όσες και όσους διαβάσετε τις παρακάτω σκέψεις για τα άλμπουμ που ξεχωρίσαμε και επιλέξαμε από τις αμέτρητες κυκλοφορίες της χρονιάς, θα ευχηθώ να νιώσετε τυχεροί. Καλή χρονιά !
Mega Bog – End Of Everything
Σέβομαι απεριόριστα ανθρώπους, καλλιτέχνες όπως η Αμερικανίδα Erin Elizabeth Birgy που αποφασίζουν να ανοίξουν την καρδιά τους στο ευρύ κοινό και μιλάνε για τους ίδιους και τις εσωτερικές τους οδύσσειες. Τόσο λαμπερό και τόσο προσωπικό το νέο της άλμπουμ με το project των Mega Bog. Ένας μικρός θρίαμβος, που τον διαπιστώνει κανείς από την πρώτη νότα του Synthesizer στο ‘Cactus People’ που ανοίγει τον δίσκο, μέχρι το ξέσπασμα τους και πάλι στο επικό ‘End Of Everything’ που θα ρίξει αυλαία. Για την Βirgy, ο δίσκος αυτός φαίνεται πως είναι ένα ηλεκτρονικό μουσικό καταφύγιο, μια μέθοδος αυτοθεραπείας. Εμάς, τους εξωτερικούς παρατηρητές, θα μας χτυπήσει με δύναμη ως ανταμοιβή που παραμείναμε μάρτυρες της αυτοκάθαρσης, μια υπέροχα σκοτεινή pop συλλογή τραγουδιών. Όλο το άλμπουμ εδώ.
HMLTD – The Worm
Θα μπορούσα να μεταφέρω αυτούσια την αυτοπεριγραφή των HMLTD για το δεύτερο εκπληκτικό τους άλμπουμ αλλά δεν θα το κάνω. Θα προτιμήσω να πω πως, το ‘The Worm’ βρίσκεται στην φετινή 20άδα, επειδή δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος, είναι ένα αενάως επαναλαμβανόμενο σπιράλ διαφορετικών ειδών μουσικής και σκέψεων. Το να είσαι μια alternative art-rock μπάντα και να τολμάς να συντονίσεις 47 διαφορετικούς μουσικούς, ακόμη και μια ορχήστρα 16 εγχόρδων και μια gospel χορωδία για να γράψεις άλμπουμ, μάλλον σημαίνει ότι έχεις μπει με φόρα σε όλο αυτό ή απλά είσαι τρελός. Στην περίπτωση των Βρετανών, τείνω να πιστέψω ότι ισχύουν και τα δύο. Σε ότι αφορά τη μυθοπλασία, δουλεύει θαυμάσια με το σκουλήκι που θέλει να καταπιεί την μεσαιωνική Αγγλία και οι HMLTD στα 9 τραγούδια του δίσκου, θα διηγηθούν τις ιστορίες αντίστασης και ανατροπής. Θεωρώ το ‘The Worm’ μια αποκάλυψη για το 2023. Η τρελή ιδέα του Henry Spychalski, πολύ θα ήθελα να είναι η απαρχή και το πρώτο δείγμα για μεγαλειώδη πράγματα την επαύριον για τους HMLTD. Όλο το άλμπουμ εδώ.
MOb – MOb 1
Άκουσα για πρώτη φορά το ‘VAG’, που κλείνει το δίσκο των MOb, στο BBC 6 Music, κάποιο βράδυ του φετινού Μαρτίου. Ο παραγωγός, όσο πρόλαβα να καταλάβω, μίλησε για Έλληνες και μια σαξοφωνιά που δεν ήταν σίγουρος αν είχε ξανακούσει όμοια της. Στην πειραματική μουσική δεν χρειάζονται αναλύσεις, χρειάζεται μόνο δεκτικότητα. Ο Μάριος Βαληνάκης (σαξόφωνο, electronics), ο Αλέξανδρος Δελής (μπάσο, κιθάρα) και ο Παναγιώτης Κωστόπουλος (τύμπανα), αυτοσχεδίασαν με τον πιο εποικοδομητικό τρόπο στον πρώτο τους δίσκο ‘MOb 1’. Για εμένα εποικοδομητικό, σημαίνει ότι παράγεις, ακόμη και ο αυτοσχεδιασμός, να έχει την ικανότητα να γίνει προσεγγίσιμο και από τους γύρω. Η kraut μέσα στην ψυχεδέλεια και η free jazz μέσα στο post-punk. Καθόλου εύκολο αλλά όχι απλησίαστο. Οι MOb από την Αθήνα δεν το πλησίασαν απλά, πήραν για παρέα μαζί τους κι εμάς, στα 35 λεπτά ισοπεδωτικής και ποιοτικής jazz που συνέθεσαν. Όλο το άλμπουμ εδώ.
LYR – The Ultraviolet Age
Είναι αδύνατο για όποιον διαβάσει την ποίηση του Βρετανού Simon Armitage, να μην νιώσει την ανάγκη να ψάξει για μουσική που θα δέσει μαζί της. Τελικά η μουσική των LYR (Land Yacht Regatta), γίνεται η απαραίτητη προϋπόθεση για την ίδια την ύπαρξη της ποίησης αυτής. Ο Richard Walters και ο Patrick J. Pearson στέκονται δίπλα στoν Armitage και τους γνωρίζουμε ως LYR από το 2021 και το εκπληκτικό “Cascade Theory” EP, αν και ηχογραφούν από το 2020, με πρώτο άλμπουμ τους το ‘Call in the Crash Team’.
Το νέο τους άλμπουμ ‘The Ultraviolet Age’, που αποτελείται από δέκα νέα τραγούδια, δεν έχει τις μουσικές εντάσεις του 2021-22, αλλά διαθέτει την ώριμη και επιδέξια ποίηση του Armitage. Η κλιματική αλλαγή είναι το κύριο θέμα μεταξύ των εξαιρετικά περιγραφικών και πολύ ζωντανών spoken word στίχων. Από το άνοιγμα του άλμπουμ με το ‘Paradise Lost’ μέχρι το ‘Seasons Out of Phase’ και το ‘The Bitter End’ (σχετικά με ένα χαμένο αεροπλάνο που συνετρίβη και αποκαλύφθηκε αφού έλιωσαν οι πάγοι), μέχρι το τέλος του άλμπουμ με το ‘To The Fashion Industry in Crisis’, συνολικά έχουμε μια ξεχωριστή, καλοδουλεμένη συλλογή συναισθηματικά ποιητικών τραγουδιών. Όλο το άλμπουμ εδώ.
Cliff Martinez, Julian Winding, Peter Peter – Copenhagen Cowboy
Ο εγκέφαλος πίσω από το ξεχωριστό αυτό soundtrack για φέτος, ήταν ο Δανός σκηνοθέτης Nicolas Winding Refn, (Drive, The Neon Demon). Ο σκοτεινός υπόκοσμος της Δανίας μέσα από ένα θρίλερ που διαδραματίζεται στην Κοπεγχάγη. Η μουσική, γραμμένη από τον επίσης Δανό Peter Schneidermann γεμάτη από ηλεκτρονικά ηχητικά τοπία, που ταιριάζουν γάντι στη γεμάτη neon φώτα της Season -1- της σειράς που προβλήθηκε στο Netflix. Ανατριχιαστικά synthesizer και ρυθμοί που κοντεύουν σε στιγμές να σπάσουν την καρδιά σου από τους έντονους χτύπους αγωνίας, μαζί με απόκοσμες μελωδίες που άλλοτε μοιάζουν να έρχονται από το διάστημα και άλλοτε από σκοτεινά τρομακτικά υπόγεια. Ανυπομονώ για το Season -2- μιας σειράς για τους λάτρεις του παράξενου και του απροσδόκητου. Όλο το άλμπουμ εδώ.
The Black Delta Movement – Recovery Effects
Ο Βρετανός Matt Burr, συνεπικουρούμενος από τον Malcolm Catto των Heliocentrics και τον Barrie Cadogan των Little Barrie, έφερε φέτος στη δημοσιότητα τη δεύτερη του δουλειά. Το ‘Recovery Effects’, είναι φτιαγμένο από μεγάλες δόσεις ψυχεδελικής rock αλλά και σκοτεινής funky γκρούβας. Στην ανεξάρτητη Λονδρέζικη Fuzz Club Records, κάνουν πολύ καλή δουλειά και το ξέρουμε εδώ και μία δεκαετία από την ίδρυση της. Η rock μουσική των Black Delta Movement όμως γίνεται απολαυστική γιατί ανοίγεται με ευελιξία και στην industrial raga-rock,το kraut rock, ακόμη και στην acid garage. Χωρίς πολλά λόγια, φέρτε τους σε ένα υγρό υπόγειο στην Ελλάδα να το ιδρώσουμε μαζί. Όλο το άλμπουμ εδώ.
Califone – Villagers
Στο ‘Villagers’ των Αμερικανών Califone συγκρούονται δύο κόσμοι, ο ψηφιακός και παραδοσιακός folk μουσικός κόσμος. Το ηχητικό αποτέλεσμα όμως, δεν είναι απλά ένα πείραμα που πετυχαίνει να ακούγεται όμορφα στον ακροατή. Είναι ο πανέξυπνος χειρισμός της τεχνολογίας από τον Tim Rutili, που την χρησιμοποιεί για να λειάνει και να τονίσει τις folk ρίζες του δίσκου. Οι Califone πόνταραν στην ποικιλία των ήχων και τελικά κατάφεραν να δημιουργήσουν και να εκθέσουν ένα πολύτιμο μουσικό πετράδι. Όσοι αγαπάτε τις μουσικές των Spiritualized και των Grandaddy, ακούστε χωρίς προκαταλήψεις, όλα ανατρέπονται. Υ.Γ.: Μπορεί να άκουσα το ‘Ox-Eye’ πάνω από 200 φορές φέτος. Όλο το άλμπουμ εδώ.
The Coral – Sea Of Mirrors
Είδα πρόσφατα τον James Skelly στα social media, να τραγουδά το ‘Cycles Of The Seasons’ μόνο με μια ακουστική κιθάρα, σε βίντεο από κινητό τηλέφωνο. Και ήταν με μια λέξη μαγικό. Επειδή οι έξοχες μουσικές, εκπέμπουν την λαμπερότητα τους ξεκάθαρα ακόμη και unplugged, στην πιο λιτή μορφή τους. Μετά από 20 χρόνια δημιουργικής πορείας, οι Βρετανοί δείχνουν να συνεχίζουν να είναι ικανοί να γράψουν ονειρικά τραγούδια που κάνουν αυτό που πρέπει να κάνει κάθε τραγούδι, να ταξιδεύει τη φαντασία μας. Ένα άλμπουμ για ονειροπόλους, ένα folk-rock αριστούργημα στο ασαφές σήμερα. Τώρα, είμαι σίγουρος ότι είναι το καλύτερο τους δημιούργημα, το πιο αυθύπαρκτο και ταυτόχρονα συνδετικό για την ιστορίας τους. Όλο το άλμπουμ εδώ.
Whatitdo Archive Group – Palace Of A Thousand Sounds
Από το 2021 και τον cinematic-70s-spaghetti western ήχο του πρώτου LP των Αμερικανών, στο σήμερα και την library exotica, με ένα μακροβούτι στον αποκρυφισμό. Ο frontman Alexander Korostinsky, ο κιθαρίστας Mark Sexton και ο ντράμερ Aaron Chiazza, έχουν αλήθεια μπλέξει τόσους ήχους από όλο τον κόσμο, που είναι αδύνατον να μη συγκινήσουν κάθε μουσικόφιλο αυτί. Θα το χαρακτήριζα μια αρχιτεκτονική πολυπλοκότητας που κάνει κάθε άκουσμα του δίσκου, να είναι διαφορετικό, κάθε φορά. Ένα funk-jazz ακουστικό ταξίδι σε διαφορετικούς κόσμους, πραγματικούς αλλά και φανταστικούς, παντού και πουθενά ταυτόχρονα. Αφήνομαι στους ψυχοτρόπους διαλογισμούς του ‘Palace Of A Thousand Sounds’. Όλο το άλμπουμ εδώ.
Monde UFO – Vandalized Statue to Be Replaced with Shrine
Αν δεν υπήρχαν τα πειράματα, τι θα ήμασταν σήμερα ; Οι Monde UFO από την California, προσπάθησαν να εξάγουν όσο σκοτάδι διαθέτει το ηλιόλουστο κατά τα άλλα είδος της bossa nova. Το πείραμα πέτυχε ; Ας το κρίνει ο καθένας. Το σίγουρο είναι πως οι οξύμωρες κακοφωνίες της μουσικής τους, είναι τελικά φαινομενικές για ένα άλμπουμ που συμπτύσσει τον χρόνο, ενώνοντας εποχές και στυλ που κανονικά δεν θα μπορούσαν να τέμνονται ποτέ. Προσωπικά μου θύμισαν τους Antena και τους Stereolab, με lo-fi επιρροές από bossa nova και exotica. Το ‘Vandalized Statue…’ είναι η pop μουσική της διαστημικής εποχής, ότι κι αν σημαίνει το ΄διαστημικός’ για τον καθένα. Όλο το άλμπουμ εδώ.
Rodrigo Leão E Rosa Leão – Piano Para Piano
Συγκινητικά μεγαλειώδες. Ένας διάλογος ανάμεσα σε δύο πιάνα, αυτά του πατέρα και της κόρης. Μια ευτυχισμένη συνάντηση, αυτό είναι το ‘Piano for Piano’. Μια ιστορία που ένας πατέρας διηγήθηκε στην κόρη του, χωρίς να χρειαστεί να πει ούτε μια λέξη. Γιατί τα πιάνα καταλαβαίνουν καλά το ένα το άλλο. Αυτό είναι η ζωή, η μεγαλοπρέπεια του ανεπιτήδευτου. Για την ιστορία, ο Rodrigo έχει συνεργαστεί με μουσικούς όπως ο Ryuichi Sakamoto, ο Ludovico Einaudi και η Beth Gibbons. Όλο το άλμπουμ εδώ.
Rüdiger – The Dancing King
Το πιο εντυπωσιακό με την δεύτερη δουλειά του Γάλλου Felix Buff, κατοίκου Ισπανίας, είναι οι αμέτρητες αλλαγές ύφους, ήχων και κατευθύνσεων. Αλήθεια, χρειάστηκα τρεις ακροάσεις για να μπορέσω να το κατατάξω στο μυαλό μου. Αν και με ευκολία τοποθετήθηκε στα καλύτερα της χρονιάς, το ‘The Dancing King’ είναι πραγματικά ένα άλμπουμ εκπλήξεων ή καλύτερα, ένα άλμπουμ έκπληξη. Με μελωδίες εκτεινόμενες από την ψυχεδέλεια με τα ορχηστρικά βιολιά έως την electronica-pop και τις folk ακουστικές κιθάρες, δεν αφήνει ποτέ τη συνέχεια του να γίνει προφανής. Αν επίσης καταφέρετε να ‘διαβάσετε’ τους στίχους του Felix, ήχοι και συναισθήματα θα σας αποκαλύψουν τα μυστικά του όμορφου. Όλο το άλμπουμ εδώ.
Jalen Ngonda – Come Around And Love Me
Ας ξεκινήσουμε ανάποδα εδώ. Όσο κι αν ανυπομονώ κάποιες φορές να δω στο μέλλον, οι ασφαλείς προβλέψεις είναι μόνο ρίσκο. Το μόνο σίγουρο με την περίπτωση του Αμερικανού Jalen Ngonda, είναι πως το ντεμπούτο άλμπουμ του στρώνει τον δρόμο για ένα νέο εμβληματικό soul τραγουδιστή με λαμπρό μέλλον μπροστά του. Το ‘Come Around And Love Me’ είναι αντικειμενικά ένα άρτιο άλμπουμ σε μια μουσική κατηγορία που το να ξεχωρίσει κανείς, δεν συμβαίνει ούτε εύκολα ούτε κάθε μέρα. Δεν συζητάμε καν για ραδιοφωνικότητα, όπως άλλωστε δεν τον έθεσε και τυχαία υπό την σκέπη της η Daptone, χωρίς πολλή συζήτηση. Ένα σύγχρονο, υπέροχα στρωτό soul-funk άλμπουμ, με την ανατριχιαστική φωνή του ακαταμάχητου Ngonda. Όλο το άλμπουμ εδώ.
Large Plants – The Thorn
Το δεύτερο άλμπουμ των Large Plants, με ιδρυτή τον Βρετανό από το Bedford Jack Sharp, είναι άλλο ένα εκρηκτικό psych rock-folk άλμπουμ, που ακούγεται σαν δίσκος από τα μέσα της δεκαετίας του 70’. Μπορεί να διαρκεί μόλις 34 λεπτά, όμως ο ήχος του είναι τόσο δυνατός, μεστός και περιεκτικός, που σε καμία στιγμή της ακρόασης δεν φαίνεται να του λείπουν οι ‘σάλτσες γεμίσματος’ απλώς για να συμπληρωθεί χρόνος στα αυλάκια του βινυλίου. Η Ghost Box ειδικεύεται στο να φέρνει διαμάντια στην επιφάνεια. Αυτό ήταν όντως πολλών καρατίων. Όλο το άλμπουμ εδώ.
Dylan LeBlanc – Coyote
‘Coyote’, μια δεξιοτεχνική ύφανση από πιάνο, έγχορδα και τη φωνή του τραγουδιστή και τραγουδοποιού της alt-country, Dylan LeBlanc. Στο πέμπτο κατά σειρά και πρώτο άλμπουμ σε δίκη του παραγωγή, ο Αμερικανός από τη Louisiana, ξετυλίγει την αυτοβιογραφία του, αποφασισμένος όμως να αγωνιστεί για μια αναγεννημένη ζωή. Με ξεκάθαρο old school country ήχο, ο LeBlanc παρουσιάζει έναν εξαιρετικό δίσκο σε μια κατηγορία που οι περισσότεροι καλλιτέχνες του είδους, χρησιμοποιούν τη ρετρό αισθητική ως κάλυμμα των πραγματικών τους ηχητικών προθέσεων. Αντί να αντιγράψει και να επικολλήσει τους ήχους του Johnny Cash και του Willie Nelson, ο LeBlanc τραγουδάει τα τραγούδια του σα να ζει μέσα στις ιστορίες τους σε πραγματικό χρόνο. Μια country-rock υπεροχότητα στο 2023. Όλο το άλμπουμ εδώ.
Liam Bailey & St Francis Hotel – Enfant Terrible
Ο Βρετανός Liam Bailey μπορεί να τραγουδήσει τα πάντα. Με ένα φωνητικό μείγμα που αγγίζει τη βραχνάδα του Lenny Kravitz και μπορεί να φτάσει φωνητικά μέχρι τον Terry Callier και τον Bill Withers, έχει τραγουδήσει τραγούδια από τη soul, reggae, blues, μέχρι rock και drum n’ bass.
Τη συνεργασία του 2021 με τους El Michels Affair, ακολούθησε φέτος το «Enfant Terrible». Ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ από όλες τις πλευρές, που εμβαθύνει στην αγάπη, την αυτοαμφισβήτηση, την απομόνωση και την ανακάλυψη της αληθινής μας φύσης, στη μέση της τρέλας αυτού του κόσμου. Η άκρως ελκυστική παραγωγή, εστιάζει στην soulful dark pop, στη βάση της πλούσιας μελωδικής φωνής του Liam, όπως πάντα. Όλο το άλμπουμ εδώ.
Cinephonic – Visions
Χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες και αναζήτηση προσοχής στα media, o Καναδός Pierre Chrétien κυκλοφόρησε φέτος έναν από τους πιο ενδιαφέροντες library cinematic-jazz δίσκους του 2023. Υπήρξαν κι άλλοι πολλοί που το προσπάθησαν όμως ο Chrétien στη δεύτερη δουλειά του με αυτό το project, είναι πραγματικά αξεπέραστος. Μέσα από τα δέκα κομμάτια του Visions παραδίδει μια πλούσια και διαρκώς μεταβαλλόμενη σειρά σκηνικών και συναισθημάτων με αναλογική αισθητική και αληθινό λόγο ύπαρξης. Όλο το άλμπουμ εδώ.
The Clockworks – Exit Strategy
Από το Galway της Ιρλανδίας στο Λονδίνο, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Το Exit Strategy είναι το πολυαναμενόμενο (για όσους τους παρακολουθούσαμε στενά), ντεμπούτο άλμπουμ από τους Ιρλανδούς The Clockworks. Post-punk indie rock αξιώσεων, χάρη και στην παραγωγή που επιμελήθηκε ο σπουδαίος Bernard Butler των Suede. Κρατήστε τα αυτιά σας ανοιχτά για πολλά περισσότερα και υπέροχα από τους Clockworks το 2024, νομίζω πως θα είναι μια μεγάλη χρονιά για αυτούς. Σας έλειψαν οι Fontaines DC ; Εμένα καθόλου ! Όλο το άλμπουμ εδώ.
Echo Beatty – Vision Glitch
Η Βελγική alternative σκηνή, δεν είχε ποτέ τίποτα να ζηλέψει από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές που παραδοσιακά διέπρεψαν σε αυτό το είδος. Άλλη μια απόδειξη για αυτό, είναι το Vision Glitch της Annelies Van Dinter, όπως είναι το πραγματικό της όνομα, όπου συντελούνται ηχητικά θαύματα. Οι fans της Polly Jean Harvey ή της Carla Torgerson των Walkabouts, σίγουρα θα αναρωτηθούν που κρυβόταν τόσο καιρό αυτή η φωνή. Δείξτε εμπιστοσύνη στα αυτιά σας, αυτό που θα ακούσετε στο τρίτο της άλμπουμ είναι αληθινό, όσο κι αν φαίνεται απίστευτα μυστηριώδες. Όλο το άλμπουμ εδώ.
Isolde Lasoen – Oh Dear
Στο ‘Oh Dear’ της Isolde Lasoen, η τζαζ, η μελαγχολία και η pop, συγχωνεύονται σε ένα σύνολο με μια συναρπαστική, υπέροχα ζεστή ρετρό ατμόσφαιρα. Το άλμπουμ – χρονοκάψουλα που μας εκτόξευσε στην ψυχεδέλεια και τα soundtrack της δεκαετίας του 70’, ήταν κυριολεκτικά παιχνιδάκι στα χέρια της Βελγίδας ντράμερ, που το 2021 έδωσε δείγματα γραφής, κυκλοφορώντας τη δική της εκδοχή για το ‘The Four Horsemen’ των Αphrodite’s Child. Όλο το άλμπουμ εδώ.
Τον Μιχάλη Αποστολου τον ακούτε κάθε Δευτέρα βράδυ στον OFF Radio, 21:00 – 23:00.
