Στο ονειρικό ατελιέ της Lex με θέα την πόλη

Φωτογραφίες: Εύα Πασχαλάκη

Θα με αποκαλέσω με έναν γενικότερο όρο απλά καλλιτέχνη, κάτω από αυτήν την ομπρέλα του καλλιτέχνη υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα με τα οποία ασχολιόμουν παλαιότερα, θέλω να ασχοληθώ στο μέλλον, και όλα έχουν να κάνουν με την τέχνη, οπότε η λέξη καλλιτέχνης πιστεύω με προσδιορίζει πλήρως καθώς και έχει διάφορες πτυχές.

Μένω στην Θεσσαλονίκη τα τελευταία τρία χρόνια, και είχα την ευκαιρία μετά από κοντά επτά χρόνια στο Λονδίνο να γυρίσω στο σπίτι μου στη Θεσσαλονίκη και να κάνω έναν μεγάλο χώρο του σπιτιού μου, το στούντιο μου. Το μέρος αυτό είναι σίγουρα ιερό για εμένα, είναι το μέρος που είναι όλα τα συναισθήματα αποδεκτά, σκέψεις, μουσικές, τα παντα.

Έχω πολύ προσωπικά μου αντικείμενα γύρω μου, σημειώσεις, σκέψεις, quotes απο αγαπημένες μου ταινιες, lyrics απο τραγούδια που με έχουν εξελίξει σαν άνθρωπο και σαν καλλιτέχνη. Είναι ένας χώρος που με εμπνέει – όπου και να κοιτάξω έχω κάποιο σημείωμα που μπορεί να μου έχει αφήσει κάποιος, η που να έχω γράψει εγώ και είναι και απο αυτά τα σημειώματα παίρνω την έμπνευση μου. Το στούντιο έχει μια μαγική θέα, και κάθε απόγευμα ο ήλιος πέφτει πάνω στα έργα και ρομαντικοποιεί κάπως τα πάντα, και με κάνει να νιώθω τυχερή που κάνω κάτι που αγαπώ τόσο πολύ και που έχω δίπλα μου ανθρώπους που πιστεύουν σε εμένα και στα όνειρα μου.

Υπάρχουν πολλά αγαπημένα αντικείμενα στον χώρο μου με πολλές αναμνήσεις.  Υπάρχουν αρκετά post its παντού, και πάνω σε ένα ειναι γραμμένο ένα quote απο μια αγαπημένη ταινία το “ In the Mood for love” η σημείωση γράφει “ He remembers those vanished years. As though looking through a dusty window pane, the past is something he could see, but not touch. And everything he sees is blurred and indistinct.”.

Σίγουρα δεν θα μπορούσε να είναι ο χώρος μου χωρίς το πικαπ μου, το οποίο είναι και από τα λίγα πράγματα που κράτησα από το σπίτι μου στο Λονδίνο. Η μουσική είναι τεράστια επιρροή στην δουλειά μου και με τον καιρό έχω καταφέρει να συλλέξω αρκετά βινύλια που και ακούω καθημερινά, το αγαπημένο μου “Belladonna of Sadness” της Alexandra Savior. Τελευταίο και αγαπημένο αντικείμενο, είναι ένα πινακάκι με δυο καρεκλίτσες που γίνονται μια, που μου έκανε δώρο η καλλιτέχνιδα με την οποία συνεργαζόμουν στο Λονδινο, η οποία και με ενέπνευσε και με βοήθησε να κυνηγήσω τα όνειρα μου.

Ετοιμάζω την τρίτη ατομική μου έκθεση, στην Θεσσαλονίκη τον Δεκέμβριο με τίτλο “UR THE BEST THING THAT EVER HAPPENED TO ME” στην Toss Gallery, και είμαι πολύ ενθουσιασμένη να δείξω τις καινούργιες μου ιδεες.