του Γιάννη Παπαδόπουλου
Η Ελλάδα, όπως και άλλες χώρες της Ευρώπης, που μετά τον Β’Παγκόσμιο Πόλεμο δέχτηκαν οικονομική βοήθεια από τις ΗΠΑ, “ξεπλήρωσαν” την υποχρέωσή τους, στέλνοντας στρατιώτες στην κορεατική χερσόνησο να πολεμήσουν στο πλευρό των Κορεατών του νότιου τμήματος.
Ένας πόλεμος που δεν έχει μείνει στη μνήμη του κόσμου, καθώς έγινε ανάμεσα στον καταστροφικό Β’ Παγκόσμιο, και τον πόλεμο του Βιετνάμ, που προβλήθηκε πολύ και ξεσήκωσε αντιδράσεις σε πολλές χώρες του πλανήτη.
Το «Εκστρατευτικό Σώμα Ελλάδος εις Κορέαν» (ΕΚΣΕ) αναχώρησε από τον Πειραιά στις 15 Νοεμβρίου 1950, αποτελούμενο από 54 αξιωματικούς και περίπου 800 υπαξιωματικούς και στρατιώτες που έφθασαν στην Κορέα με αμερικανικό πλοίο στις 9 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους. Η θητεία ήταν 6μηνη και οι εθελοντές κέρδιζαν μείωση της θητείας, που έπρεπε να κάνουν στην πατρίδα μας.
Συνολικά στην Κορέα σκοτώθηκαν 15 αξιωματικοί, 168 στρατιώτες και 12 στελέχη της Αεροπορίας, ενώ οι τραυματίες ανήλθαν σε 577 οπλίτες και 33 αξιωματικούς.
Το 1994 στη μνήμη των Ελλήνων στρατιωτών, που σκοτώθηκαν στη κορεατική χερσόνησο, ο Σύνδεσμος Βετεράνων Πολεμιστών Κορέας Μακεδονίας Θράκης και ο ιερέας Κωνσταντίνος Χαλβατζάκης – που είχε πάρει μέρος στον κορεατικό πόλεμο, και μάλιστα γύρισε στη Κορέα και έζησε εκεί μετά τον πόλεμο, ανέλαβαν να στήσουν ένα μνημείο των πεσόντων στον πόλεμο της Κορέας,
Πρόκειται για μια κορεατική παγόδα, με σκαλισμένα πάνω σύμβολα από την παράδοση των Κορεατών και δίπλα μια πλάκα με τα ονόματα των αδικοχαμένων νέων. Βρίσκεται στη Νέα Παραλία στο ύψος της Μπότσαρη και προσελκύει τα βλέμματα των περαστικών, καθώς τους ξενίζει το γεγονός πως βρέθηκε εκεί και τι συνδέει τις δύο χώρες.
