της Δάφνης Τσάρτσαρου
Το Μάρτιο του 1952 μία είδηση έκανε την εμφάνισή της στο Τύπο, η οποία εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την Ελλάδα: ένας άντρας είχε το μυστικό για τη θεραπεία του καρκίνου.
Στο άκουσμα της είδησης, πολλοί καρκινοπαθείς από όλη τη χώρα έσπευσαν να ζητήσουν πληροφορίες από τις εφημερίδες για το «κίτρινο υγρό» και τον άντρα που το παρασκεύαζε στη Θεσσαλονίκη. Το όνομα του ποτοποιού Γιώργου Γεωργιάδη (ή μπαρμπα Τζώρτζη) δεν άργησε να γίνει γνωστό.
Οι εφημερίδες της εποχής έγραφαν πως το «φάρμακο Γεωργιάδη» χορηγήθηκε σε δυο ασθενείς οι οποίοι ένιωσαν ευεξία αφού ο όγκος σταμάτησε να τους ενοχλεί. Ήρθαν μέχρι κι από την Αμερική άνθρωποι και ζητούσαν το υγρό έξω από το εργαστήριό του. Όλοι είχαν πειστεί για τα αποτελέσματα του μαγικού υγρού, μέχρι τη στιγμή που μια 23χρονη γυναίκα που έπινε το υγρό πέθανε. Το ίδιο συνέβη και με έναν ακόμα άντρα λίγο καιρό μετά.
Στις ερωτήσεις για το περιεχόμενο του υγρού, ο Γεωργιάδης δεν έδινε καμία πληροφορία.
Η Γενική Ασφάλεια Θεσσαλονίκης έστειλε δείγμα στο ιατροδικαστικό και τοξικολογικό εργαστήριο του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ύστερα από σειρά αναλύσεων και πειραμάτων διαπιστώθηκε ότι το «υγρόν» Γεωργιάδη δεν είναι κάποιο σωτήριο φάρμακο για την επάρατο, αλλά ένα μείγμα από ζωμό πικραγγουριάς, άρωμα φράουλας, ζάχαρη και οινόπνευμα.
Το μυστικό εργαστήριο
Τελικά, διαπιστώθηκε ότι το εργαστήριο του ήταν στην …κρεβατοκάμαρα του σπιτιού του. Εκεί με μια πετρελαιομηχανή, ένα καζάνι, μια κατσαρόλα και ένα σουρωτήρι. έφτιαχνε το περιβόητο υγρό. Ένας συνεργάτης του αποκάλυψε κάποια στιγμή: «Πίναμε όλοι το υγρό, οι σύζυγοι και τα παιδιά μας και όταν είδαμε ότι ήταν ακίνδυνο, αποφασίσαμε να το δώσουμε στο κόσμο».
Όταν ξεκίνησε η δίκη του ποτοποιού έξω από το δικαστήριο είχαν συγκεντρωθεί εκατοντάδες φανατικοί υποστηρικτές του, καρκινοπαθείς και συγγενείς τους, με την αστυνομία να υποχρεώνεται να λάβει δρακόντεια μέτρα ασφαλείας. Είναι χαρακτηριστικό πως στη δίκη του κατέθεσαν περισσότεροι από 60 καρκινοπαθείς αλλά και γνωστοί γιατροί της εποχής.
Η δίκη
Στη δίκη ο κατηγορούμενος αποκάλυψε ότι τα συστατικά του υγρού του φανερώθηκαν από ένα πρόσωπο στον ύπνο του. Τελικά, το δικαστήριο αθώωσε τον ποτοποιό από όλες τις κατηγορίες, αφού από την ακροαματική διαδικασία δεν προέκυψε πως εμπορεύτηκε το «κίτρινο υγρό» για να κερδίσει χρήματα. Μετά τη δικαστική του περιπέτεια ο Γεωργιάδης σταμάτησε τη μαζική παραγωγή του «κίτρινου υγρού» και έδινε μικρές ποσότητες σε οπαδούς του. Κάποια στιγμή θέλησε να το πουλήσει σαν αναψυκτικό, αλλά δεν τα κατάφερε και ξεχάστηκε γρήγορα.
