Ο Εξώστης ρωτά, οι συγγραφείς απαντούν | Έλσα Κορνέτη

Επιμέλεια στήλης Φανή Χατζή

Κάθε εβδομάδα ένας/μία συγγραφέας απαντά σε 15 ερωτήσεις.

Έλσα Κορνέτη

1. Γιατί γράφετε;

Για να δώσω μορφή σε ένα εσωτερικό, όσο και εξωτερικό χάος με το να τακτοποιήσω συναισθήματα, σκέψεις, εικόνες, ιδέες, αλλά ακόμα και μεταφυσικές ανησυχίες που με κατακλύζουν  καθημερινά, στοιχεία που θέλω να διασώσω ώστε να τα επεξεργαστώ με τα εργαλεία της μυθοπλαστικής διεργασίας, της επινόησης και του αυτοσχεδιασμού, έτσι ώστε να τα μετουσιώσω σε ιστορίες με θέματα που με απασχολούν.

2. Τι κάνετε όταν δεν γράφετε;

Η μισή ημέρα χάνεται μοιραία στη βιοποριστική δουλειά μου. Στον όποιο ελεύθερο χρόνο προκύπτει βλέπω φανατικά ταινίες, ακούω κλασσική και παλιά θρησκευτική μουσική και διαβάζω. Είναι ένα βασικό τρίπτυχο πνευματικής και ψυχικής τροφοδοσίας.

3. Είστε πρωτίστως αναγνώστης/τρια ή συγγραφέας;

Από τη μικρή μου ηλικία δεν έπαψα να είμαι φανατική αναγνώστρια. Αυτή είναι η προτεραιότητά μου κι έτσι εκδηλώνω την αγάπη μου γι’ αυτήν την τέχνη. Θαυμάζοντας και μελετώντας άλλους συγγραφείς και σίγουρα όχι τον εαυτό μου.

4. Τι διαβάζετε αυτό το διάστημα;

Συνήθως διαβάζω τρία με τέσσερα βιβλία παράλληλα. Αυτό το διάστημα στο κομοδίνο μου πάνω στις συνήθεις στοίβες βρίσκονται «Το συνέδριο των πουλιών» του Πέρση ποιητή του 12^ου αιώνα Φαρίντ Αττάρ, τα διηγήματα του σπουδαίου Σέρβου συγγραφέα Μίλοραντ Πάβιτς «Δύο βεντάλιες από τον Γαλατά», το μυθιστόρημα «Οδήγησε το αλέτρι σου πάνω από τα οστά των νεκρών» της Πολωνής νομπελίστα Όλγκα Τοκάρτσουκ και «Το ακουστικό κέρας» της εκπληκτικής σουρεαλίστριας ζωγράφου Λεονόρα Κάρινγκτον.

5. Με ποιες προσωπικότητες της Λογοτεχνίας θα βγαίνατε για ποτό;

Με τις μεγάλες Αμερικανίδες ποιήτριες και λάτρεις του ποτού βέβαια, [ήταν φίλες και τα πίνανε παρέα άλλωστε], τη Σύλβια Πλάθ και την Αν Σέξτον.

6. Ισχύει ακόμα ο «θάνατος του συγγραφέα» στην εποχή των social media;

Ο συγγραφέας πεθαίνει κάθε μέρα από τα βέλη των εικόνων που έχουν καταβροχθίσει και μεταβολίσει σε ψηφιακό αέρα τον γραπτό λόγο, τα κείμενα.

7. Γίνεται να βιοπορίζεσαι στην Ελλάδα μόνο από τη συγγραφή;

Με κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις πάντα, θα πρέπει να ανήκεις σε ειδική κατηγορία συγγραφέων, ειδικών βιβλίων για να κατορθώσεις να βιοποριστείς. Θα πρέπει δηλαδή να πουλάς εκατομμύρια αντίτυπα, κάτι που κατορθώνουν ελάχιστοι κυρίως με ελαφριά μυθιστορήματα και βιβλία αυτοβοήθειας.

8. Διδάσκεται η γραφή;

Σύμφωνα με την αγγλοσαξονική Σχολή διδάσκεται. Όμως πιστεύω ότι μπορεί να συμβεί όταν πληροί μια βασική προϋπόθεση, το να προϋπάρχει το ταλέντο του μαθητή/μαθήτριας. Είναι η μαγιά που θα δώσει πολλά καρβέλια ψωμί όταν ενεργοποιηθεί.  

9. Ποιο θα ήταν το δικό σας «γράμμα σ’ ένα νέο ποιητή»;

Να προτιμά τον φτωχό αυθεντικό εαυτό του, παρά το ψευδές, πλουμιστό αντίγραφο ενός άλλου.

10. Η Λογοτεχνία είναι ενιαία ή επιδέχεται διακρίσεων;

Διακρίσεις είναι λογικό να υπάρχουν σε σχέση με τα είδη, το στυλ, την εποχή, όμως αυτό που ενδιαφέρει πραγματικά είναι η Λογοτεχνία ως όλον. Στην ενιαία της μορφή η Λογοτεχνία όταν γίνεται διαχρονική και διαπερνά τα είδη και τις εποχές και τις διακρίσεις, όταν κατορθώνει να συλλάβει το όλον της ανθρώπινης ύπαρξης, τότε γίνεται ενδιαφέρουσα και αγγίζει τον αναγνώστη πραγματικά. Κάθε κλασσικό έργο που γράφεται ακόμα και σήμερα αποτελεί μέρος της ενιαίας Λογοτεχνίας.

11. Υπάρχουν must read βιβλία; Ποια είναι για εσάς;

Όλοι οι μεγάλοι Κλασσικοί της ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας. Είναι καλό να διαβάσει κανείς πρώτα τους βασικούς εκπροσώπους των άλλων χωρών. Παραδείγματα φέρνω μόνον, γιατί είναι αμέτρητα τα must read βιβλία, όμως για να τα βάλω σε μια σειρά θα αναφερόμουν στον Ντοστογιέφσκι κυρίως, τον Τολστόι, την Αχμάτοβα από τους Ρώσους, τον Γκαίτε από τη Γερμανία, τον Θερβάντες από την Ισπανία, τον Δάντη από την Ιταλία, τον Πεσσόα από την Πορτογαλία, τον Πόε από την Αμερική, τον Μάρκες και τον Οκτάβιο Παζ από τη Λατινική Αμερική, τον Σολωμό και τον Καζαντζάκη από την Ελλάδα, όπως και τους νομπελίστες μας της Ποίησης Σεφέρη και Ελύτη. Παράλληλα θα θέσω ως must read όλους τους μεγάλους συγγραφείς που έγραψαν για μικρά-μεγάλα παιδιά, από τον Τσαρλς Ντίκενς, τους μεγάλους παραμυθάδες όπως τον Λιούις Κάρολ της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων, κι όλες τις δικές μας μοναδικές συγγραφείς των παιδικών μας χρόνων, όπως την Πηνελόπη Δέλτα, την Άλκη Ζέη και τη Ζωρζ Σαρή. Είναι η ακλόνητη αναγνωστική βάση για να μπορέσει να κτίσει κανείς στέρεο το πνευματικό του οικοδόμημα.

12. Πώς είναι να γράφεις στον καιρό της πολιτικής ορθότητας;

Η αίσθηση είναι μία κι έτσι οφείλει να παραμείνει, γράφεις για να φωτίσεις κι όχι για να συσκοτίσεις. Που σημαίνει δεν φιλτράρεις, δεν λογοκρίνεις, υπηρετείς την ελευθερία της έκφρασης του λόγου, γιατί αλλιώς τι κάνεις όταν επεμβαίνεις και αλλοιώνεις ή φιμώνεις την ιστορία που πάντα επιμένει να θυμάται;

13. Γιατί οι Έλληνες γράφουν περισσότερο απ’ ό, τι διαβάζουν;

Γιατί είναι ένας λαός μεσογειακός, που στέκεται αναποφάσιστος σ’ ένα σταυροδρόμι, χωρίς ν’ αποφασίζει που ανήκει, έτσι συνδυάζει ετερόκλητα στοιχεία μέσα του, απολύτως ελκυστικά βέβαια, αλλά και αλληλοαναιρούμενα, όταν φέρει έναν βαθύ διχασμό μέσα του ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή. Από την Ανατολή έχουν το χάρισμα της αφήγησης και του παραμυθιού. Οι Έλληνες γίνονται ενθουσιώδεις, παρορμητικοί, εκφραστικοί, ανυπόμονοι, παθιασμένοι, ερωτιάρηδες, ονειροπόλοι, κάποτε επιπόλαιοι και σίγουρα πολύ μελοδραματικοί. Τα Δονκιχωτικά στοιχεία μέσα τους υπερτερούν σε σχέση με τα Αμλετικά των βόρειων λαών, όπως θα το έθετε κι ο Ιβάν Τουργκένιεφ. Έχει κι αυτό την κρυφή του γοητεία. Ας μην το κρίνουμε πάντα αρνητικά.

14. Πώς σας επηρεάζει η πολιτική επικαιρότητα;

Εισπράττω τις δονήσεις και τις αναταράξεις τις οποίες μετουσιώνω κυρίως σε ποίηση με τρόπο παιγνιώδη και υπαινικτικό, προσπαθώντας να επικρίνω τα κακώς κείμενα χωρίς να κουνώ το δάκτυλο. Η Λογοτεχνία άλλωστε έχει κι αυτόν τον ρόλο: της επιδιόρθωσης της πραγματικότητας.

15. Η Λογοτεχνία, τελικά, σας έχει αλλάξει τη ζωή;

Η Λογοτεχνία έχει γίνει για μένα τρόπος ζωής.

Η Έλσα Κορνέτη γεννήθηκε το 1969 στο Μόναχο. Σπούδασε Oικονομικά. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος. Δημοσιεύει τακτικά ποιήματα, διηγήματα, δοκίμια, κριτικά κείμενα και μεταφράσεις. Έχει εκδώσει συνολικά δέκα βιβλία εκ των οποίων τα οκτώ ποίησης: Η αιώνια κουτσουλιά (Γαβριηλίδης, 2007), Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα (Γαβριηλίδης, 2009), Κονσέρβα Μαργαριτάρι (Γαβριηλίδης, 2011), Ο λάιμαργος αυτοκράτορας κι ένα ασήμαντο πουλί (Σαιξπηρικόν, 2013), Ο επαναστατικός κύριος Γκιούλιβερ (Σαιξπηρικόν, 2013), Ημερολόγιο φιλοσοφικής ήττας (Κουκούτσι, 2013), Κανονικοί άνθρωποι με λοφίο και μια παρδαλή ουρά (Γαβριηλίδης, 2014), Αγγελόπτερα (Μελάνι, 2016). Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί και δημοσιευτεί σε εννιά γλώσσες. Δύο ποιητικά βιβλία της το Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα (2009) και το Κονσέρβα Μαργαριτάρι (2011) ήταν υποψήφια για το Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Το ποιητικό βιβλίο της Κανονικοί Άνθρωποι με λοφίο και μια παρδαλή ουρά (2014) τιμήθηκε με το βραβείο «Γιώργος Κάρτερ» του περιοδικού «Πόρφυρας».

Διαβάστε περισσότερα: https://poets.gr/el/poihtes/160-korneti-elsa