Επιμέλεια στήλης Φανή Χατζή
Κάθε εβδομάδα ένας συγγραφέας απαντά σε 15 ερωτήσεις.
1. Γιατί γράφετε;
Δεν ξέρω. Γράφω από τα λυκειακά μου χρόνια. Απλώς, δεν μπορώ να με
φανταστώ να μη γράφω.
2. Τι κάνετε όταν δε γράφετε;
Καταρχάς εργάζομαι, είμαι μεταφραστής (άρα, πάλι γράφω). Κουβεντιάζω
με τη σύντροφό μου, με τα παιδιά μου, κολυμπώ στη θάλασσα, βγαίνω
περιπάτους με το σκύλο, διαβάζω, βλέπω ταινίες, ακούω μουσική.
3. Είστε πρωτίστως αναγνώστης ή συγγραφέας;
Θα σας δώσω μια έμμεση απάντηση. Όποτε διαβάζω ένα βιβλίο που μ’
αρέσει, νιώθω κάπως σαν να το έγραψα εγώ. Κι όποτε γράφω μια ιστορία
που αισθάνομαι πως βγήκε όπως την ήθελα, έχω κατά κάποιον τρόπο την
αίσθηση ότι την έγραψε άλλος κι ότι είμαι απλώς ο αναγνώστης της.
4. Τι διαβάζετε αυτό το διάστημα;
Το Apple in the Dark της Κλαρίσε Λισπέκτορ.
5. Με ποιες προσωπικότητες της Λογοτεχνίας θα βγαίνατε για ποτό;
Μου αρκούν, πιστεύω, τα βιβλία τους.
6. Ισχύει ακόμα ο «θάνατος του συγγραφέα» στην εποχή των social media;
Ίσχυε στ’ αλήθεια ποτέ;
7. Γίνεται να βιοπορίζεσαι στην Ελλάδα μόνο από τη συγγραφή;
Είναι εξαιρετικά δύσκολο, θα ‘λεγα. Μα δεν ξέρω κιόλας αν έχει σημασία.
8. Διδάσκεται η γραφή;
Κάποιες τεχνικές της, ναι. Μπορεί αυτή η διδασκαλία να γίνεται από άλλον
και μπορεί, εξίσου, να είναι αυτοδιδαχή, αρκεί η ανάγνωση να στέκεται στη
λέξη και στη φράση. Ωστόσο, η γραφή στον πυρήνα της, όχι.
9. Ποιο θα ήταν το δικό σας «γράμμα σ’ ένα νέο ποιητή»;
Μάλλον θα απέφευγα να το γράψω. Ο ρόλος του καθοδηγητή δεν μου
πολυταιριάζει.
10. Η Λογοτεχνία είναι ενιαία ή επιδέχεται διακρίσεων;
Αφού είναι τέχνη, έχει τρόπους και κανόνες δημιουργημένους απ’ όσους κι
όσες τη διακόνησαν και τη διακονούν. Άρα οι διακρίσεις είναι αναπόφευκτες
ꟷ και την ίδια στιγμή είναι μάλλον ρευστές.
11. Υπάρχουν must read βιβλία; Ποια είναι για εσάς;
Όχι!
12. Πώς είναι να γράφεις στον καιρό της πολιτικής ορθότητας;
Κάθε εποχή είχε τη δική της «πολιτική ορθότητα». Νιώθω πως η ειλικρίνεια
αυτού που γράφει απέναντι στον εαυτό του και στην τέχνη του την
παρακάμπτει, έστω κι έμμεσα.
13. Γιατί οι Έλληνες γράφουν περισσότερο απ’ ό, τι διαβάζουν;
Δεν το γνωρίζω.
14. Πώς σας επηρεάζει η πολιτική επικαιρότητα;
Άμεσα, όχι ιδιαίτερα. Φαντάζομαι ωστόσο ότι παρεισφρέει με πλάγιους
τρόπους στη μυθοπλασία μου.
15. Η Λογοτεχνία, τελικά, σας έχει αλλάξει τη ζωή;
Επειδή γράφω από μικρός και διαβάζω, εννοείται, από ακόμα μικρότερος,
μου είναι αδύνατον να διαχωρίσω τη λογοτεχνία απ’ τη ζωή μου για να δω
αν την έχει αλλάξει.
Ο Μιχάλης Μακρόπουλος γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Σπούδασε βιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έζησε εννιά χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Εργάζεται επί πολλά έτη ως μεταφραστής λογοτεχνίας και ζει με την οικογένειά του στη Λευκάδα, περνώντας μεγάλα διαστήματα στο Δελβινάκι Πωγωνίου στην Ήπειρο, όπου διαδραματίζονται κάποιες ιστορίες του. Τα τελευταία έξι βιβλία του κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κίχλη: Το δέντρο του Ιούδα (2014), Τσότσηγια & Ω᾽μ (2017), Μαύρο νερό (2019, Βραβείο Διηγήματος-Νουβέλας του περιοδικού Ο Αναγνώστης 2020), Η θάλασσα (2020), Άρης (2021), Ιστορίες από ένα περασμένο μέλλον (2022). Διηγήματά του έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα περιοδικά. Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης Το ποτάμι του χρόνου: Μια ερωτική επιστολή προς την τέχνη του κινηματογράφου (2023).
