περιπέτεια εποχής, ΗΠΑ, 2011, 110 λεπτά
Σκηνοθεσία: Πωλ Άντερσον
Παίζουν: Ορλάντο Μπλουμ, Κριστόφ Βαλτς, Λίλα Γιόβοβιτς
Ο νεαρός Ντ’ Αρτανιάν πηγαίνει στο Παρίσι να βρει την τύχη του και να γίνει σωματοφύλακας στην υπηρεσία του αυτοκράτορα. Εκεί συναντά τυχαία τους 3 Σωματοφύλακες (Άθως, Πόρθος, Άραμις) η πραγματικότητα των οποίων διαφέρει κατά πολύ από τις ιστορίες που είχε ακούσει.
Στην μάχη των 2 μεγεθών, του κλασικού βιβλίου του Δουμά και τη φασαριόζικη σκηνοθεσία του Paul W.S Anderson, ο σκηνοθέτης κερδίζει κατά κράτος μετατρέποντας στα μέτρα του το μυθιστόρημα. Αλλάζοντάς το όσο χρειάζεται για να προστεθεί το action και κάποιες παραπάνω ιστορίες προδοσίας που θα ενισχύσουν τα απαραίτητα twists ώστε να μοιάζει περισσότερο με μοντέρνα περιπέτεια ιστορικού ενδιαφέροντος, άλλωστε και ο Δουμάς δεν έγραφε ιστορία. Οι ήρωες που έμειναν στην λογοτεχνική ιστορία ως η ενσάρκωση των υψηλών ιδανικών (για τα οποία πολεμούσαν), εδώ μοιάζουν να πολεμούν με φόντο το καλό της αυτοκρατορίας τους και με πραγματικές αφορμές την προδοσία και τον έρωτα, κυρίως αυτόν που δεν τελεσφόρησε ποτέ αφήνοντάς τους με έναν σωρό απωθημένων.
Γυρισμένο σε 3D που πλην των υποτίτλων το ψάχνεις και δεν το βρίσκεις, βασίζει την όποια χάρη του στα κέφια των πρωταγωνιστών, με τους σωματοφύλακες να λειτουργούν άνετα ως σύγχρονη παρέα που την βρίσκεις σε ένα bar, κοντά στα μέτρα του σημερινού ανθρώπου που δεν θέλει να ακούει για ηρωισμούς χωρίς νόημα αλλά αντίθετα είναι διατεθειμένος να βλέπει στην οθόνη του ιπτάμενα πλοία (όπως τα σκέφτηκε ο Ντα Βίντσι) και κλέφτρες με την ομορφιά της Jovovich που κάνουν κόλπα σαν του Neo στο Matrix. Επιπρόσθετα, επειδή μάλλον ένα δίωρο δεν είναι αρκετό, ο Anderson κλείνει με την υπόσχεση του sequel και την ελπίδα του ότι θα ξαναβρεθεί στο τιμόνι, κάτι που δεν είχε συμβεί στο magnum opus του, το Alien vs. Predator (2004).
