γράφει η Ευαγγελία Σταμνά
Rocky – Bill Conti (1976)
“Ορίστε μία ταινία για έναν χαμένο”, δήλωσε ο συνθέτης Bill Conti όταν πρωτοδιάβασε το σενάριο της ταινίας Rocky. “Αλλά θέλουμε να κάνουμε το κοινό να πιστέψει ότι θα νικήσει”. Έτσι, ο Conti, σύνθεσε πρώτα την μελωδία στο πιάνο- μία αργή και καταθλιπτική αλληλουχία που συνοδεύει τον Stallone στις προπονήσεις του στην Philadelphia, μία μελωδία για αποτυχημένους, και την μετέτρεψε σε έναν μαχητικό ύμνο.
Ξαφνικά, το τραγούδι απέκτησε μία ολόκληρη ορχήστρα με κόρνο, άρπες, ντραμς, κιθάρες, φωνητικά · και ξάφνου πιστεύεις ότι ο Rocky θα, και πρέπει, να νικήσει. Το «Going The Distance» είναι γεμάτο πάθος, πίστη και αυτοπεποίθηση.
Εξίσου δυναμικό είναι όμως και το «The Final Bell», το κομμάτι που παίζει όσο ο Rocky ψάχνει το δαχτυλίδι για την Adrian · μία σύνθεση γεμάτη συναίσθημα και συγκίνηση, καθαρτική για τον χαρακτήρα αλλά και για το κοινό, καθώς ο Conti ήξερε ότι στην ουσία, η ταινία πρόκειται για μία ιστορία αγάπης. Κι αυτό γιατί στο τέλος της ταινίας ο πρωταγωνιστής κλαίει για την Adrian παρά για οτιδήποτε άλλο, συνειδητοποιώντας ότι αυτή τον νοιάζει περισσότερο από όλα. Πρόκειται για ένα από τα πιο γνωστά και επιδραστικά movie scores, μία άρτια προσπάθεια σύλληψης του πνεύματος του χαρακτήρα Rocky Balboa.
