γράφει ο Γιώργος Δημητρόπουλος
Σκηνοθεσία: Νίκολας Ρεγκ
Διάρκεια: 110 λεπτά
Μεταφρασμένος τίτλος: Μετά τα Μεσάνυχτα
Το ανατριχιαστικό δημιούργημα του Νίκολας Ρεγκ μας μεταφέρει στην Βενετία όπου αφηγούμαστε την ιστορία ενός ζευγαριού από τη Βρετανία. Εκεί τους οδηγούν αφενός επαγγελματικοί λόγοι αλλά ταυτόχρονα και η ανάγκη να ξεφύγουν από το τραγικό γεγονός του πνιγμού της κόρης τους λίγο καιρό πριν. Στην μουντή, χειμωνιάτικη ιταλική πόλη θα συναντήσουν δύο ηλικιωμένες κυρίες, η μία εκ των οποίων δηλώνει ενορατική και τους μεταφέρει μηνύματα που αφορούν το παρελθόν και το μέλλον τους από τη μετά θάνατον ζωή.
Στο Don’t Look Now ο Ρεγκ ξεφεύγει από τα στεγανά της γραμμικής αφήγησης και της παράθεσης των γεγονότων μέσω διαλόγου, επιστρατεύοντας κυριολεκτικά κάθε στοιχείο της ταινίας ώστε να χτίσει μια ατμόσφαιρα τόσο βαριά, γεμάτη συμβολισμούς, υποβλητική μουσική, εκρήξεις ρυθμού και αποπροσανατολιστική διάθεση που νομίζεις θα την αγγίξεις από την οθόνη σου. Από την πρώτη κιόλας στιγμή που διηγούμαστε οπτικά τον τραγικό χαμό του ανήλικου κοριτσιού, δημιουργείται η αντίληψη πως ο Ρεγκ δεν ασχολείται με τις παραμέτρους και τις συνθήκες που περιβάλλουν το τραγικό αυτό γεγονός ή ό,τι οδήγησε σε αυτό. Ένιωσα πως περισσότερο στοχεύει μέσω των χρησμών της κυρίας που ασχολείται με τον πνευματισμό αλλά και των “σημαδιών” που η ίδια η Βενετία ως αυτούσιος χαρακτήρας δίνει από ένα σημείο και έπειτα, έτσι ώστε να υποβάλλει μαεστρικά ένα πολύ σαφές μήνυμα: μη κυνηγάς το παρελθόν σου.
Το μοντάζ της δε, είναι κάτι που δε θυμάμαι να έχω ξαναδεί. Γίνεται τέτοια χρήση των κοψιμάτων από σκηνή σε σκηνή που μεταφέρει το θεατή στο παρελθόν και το παρόν με τρόπο που δε μπορεί παρά να ενισχύσει το γενικότερο σκιώδη και υποβλητικό της τόνο. Οι χαρακτήρες δεν οδηγούνται πουθενά, το τραύμα τους δε τους αφήνει να εξελιχθούν και να προχωρήσουν και αυτό δηλώνεται με την συχνή αποπροσανατολισμένη πορεία που διαγράφουν στις υγρές γέφυρες και σοκάκια της Βενετίας. Τα φυσικά τους αδιέξοδα δεν είναι παρά η δυσοίωνη μοίρα τους.
Στο Don’t Look Now τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται και παρόλα αυτά η πορεία των δύο πρωταγωνιστών μοιάζει σαν να ‘χει γραφτεί από την αρχή και εμείς στεκόμαστε απλά μπροστά στην αρχή της κατάπτωσης τους στην απόγνωση και την ενοχή. Παρόλο που προειδοποιούνται να αποχωρήσουν μακριά από αυτό το μέρος, η δαιδαλώδης Βενετία με τα κανάλια της θα φυλακίσουν την αφελή τους φύση και και το τσακισμένο από τη μοίρα πνεύμα τους. Χωρίς μισό φτηνό τρικ τρόμου, το Don’t Look Now με άφησε απόλυτα μαγκωμένο στη θέση μου.
