Γράφει ο Τάσος Γέροντας
Fred Hoyle «Το Μαύρο Σύννεφο». Μετάφραση Θοδωρής Πιερράτος. Εκδόσεις Ροπή 2023.
332 σελίδες σε πολύ καλής ποιότητας υποκίτρινο χαρτί, με άψογη επιμέλεια, εκτύπωση και βιβλιοδεσία. Υποδειγματική η σελιδοποίηση του Αντώνη Παπάδη.
Ο Φρεντ Χόυλ (1915-2001) ήταν Βρετανός αστρονόμος, κοσμολόγος, συγγραφέας, ραδιοφωνικός παραγωγός και τηλεοπτική προσωπικότητα. Ήταν καθηγητής Αστρονομίας και Πειραματικής Φιλοσοφίας, καθώς και Διευθυντής του Ινστιτούτου Θεωρητικής Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ. Το 1974 του απονεμήθηκε το Βασιλικό Μετάλλιο από τη Βασίλισσα Ελισάβετ, σε αναγνώριση της διακεκριμένης συμβολής του στη θεωρητική φυσική και την κοσμολογία.
Από αυτό το σύντομο βιογραφικό φαίνεται πως ο Χόυλ έχει τα εχέγγυα για να γράψει ένα τεχνικά άρτιο βιβλίο επιστημονικής φαντασίας. Και τα καταφέρνει! Ο τρόπος του, δε, είναι εντυπωσιακός! Έγραψε ένα βιβλίο επιστημονικής φαντασίας, το οποίο διαδραματίζεται στη Γη το 1965! Για την ακρίβεια, η περιπέτεια διαρκεί λίγο περισσότερο από δύο χρόνια. Ξεκινά τον Ιανουάριο του 1964 και τελειώνει την άνοιξη του 1966. Διαδραματίζεται κυρίως στην Αγγλία και στις ΗΠΑ. Πρωταγωνιστούν αστρονόμοι, κοσμολόγοι, φυσικοί, πολιτικοί, στρατιωτικοί, καθώς και σπουδαία πανεπιστήμια και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Κυριαρχούν ο Μπιλ Γουάικαρτ, φυσικός από το Καλτέκ, ο Κρις Κίνγκσλι, καθηγητής αστρονομίας στο Καίμπριτζ και ο Ρώσος Αλέξη Αλεξαντρόφ. Είναι απολαυστικός ο συνδυασμός του ψύχραιμου και πανέξυπνου Γουάικαρτ, του κυνικού, συχνά σαρκαστικού, με τυπικό βρετανικό φλέγμα Κίνγκσλι και του λιγόλογου Αλεξαντρόφ, οι οποίοι προσδίδουν πνεύμα στις κατά τα άλλα ζοφερές συζητήσεις.
Όλα ξεκίνησαν όταν ένας νεαρός Νορβηγός αστρονόμος, που εργαζόταν στο αστεροσκοπείο του Πάλομαρ, παρατήρησε μια μαύρη κηλίδα στον ουρανό, κάτω από τον αστερισμό του Ωρίωνα,. Συγκρίνοντας με παλιότερες φωτογραφίες, διαπίστωσε πως η κηλίδα μεγάλωνε. Άρα πλησίαζε τη Γη! Μετά από επισταμένες παρατηρήσεις αστεροσκοπείων σε ΗΠΑ, Αυστραλία και Αγγλία, επιβεβαιώθηκε η αρχική υποψία πως το μαύρο σύννεφο όχι απλώς ερχόταν προς την Ήλιο, αλλά είχε προορισμό ακριβώς τη Γη! Αν είναι δυνατόν!
Το Μαύρο Σύννεφο (όπως θα ονομαστεί επισήμως) τελικά θα φτάσει στη Γη, θα επιβραδύνει καθώς θα πλησιάζει, μειώνοντας έτσι την αρχική αρνητική επίδραση της άφιξής του στη γειτονιά μας. Η οποία άφιξη θα προκαλέσει τεράστιες καταστροφές στη Γη και εκατομμύρια θανάτους. Το Σύννεφο θα εγκατασταθεί ανάμεσα στη Γη και τον Ήλιο, κρύβοντάς τον, αλλά επιτρέποντας στη ζέστη του να φτάνει σε μας. Στο τέλος οι κάτοικοι της Γης θα καταφέρουν να επικοινωνήσουν με την οντότητα που υπάρχει μέσα στο Μαύρο Σύννεφο. Μια οντότητα που δεν αποτελείται από οργανική ύλη αλλά έχει νοημοσύνη και ανώτερη ευφυΐα.
Έχουν τρομερό ενδιαφέρον οι συζητήσεις των ανθρώπων με το Μαύρο Σύννεφο. Εκτιμώ πως αυτά που λέει το Σύννεφο αντικατοπτρίζουν εν πολλοίς και τις πεποιθήσεις του ίδιου του Χόυλ. Αυτό φαίνεται περισσότερο από την άποψη του Σύννεφου πως δεν υπήρξε ποτέ κάποιο πρώτο μέλος της φυλής του, απορρίπτοντας έτσι τη θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης, την οποία δεν αποδεχόταν ο Χόυλ όταν έγραψε το βιβλίο (1957).
«Προφανώς θα έχετε αναρωτηθεί αν υπάρχει κάποια διάνοια πολύ ανώτερη από τη δική σας. Τώρα γνωρίζετε ότι υπάρχει. Με τον ίδιο τρόπο αναρωτιέμαι κι εγώ για την ύπαρξη κάποιας πολύ ανώτερης διάνοιας από εμένα. Απ’ όσο ξέρω, δεν υπάρχει καμιά σ’ αυτόν τον Γαλαξία, ούτε και στους άλλους γαλαξίες. Ωστόσο, υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις, νομίζω, ότι μια τέτοια διάνοια παίζει πραγματικά έναν καθοριστικό ρόλο την ύπαρξή μας. Αλλιώς, πώς καθορίζεται η συμπεριφορά της ύλης; Πώς καθορίζονται οι νόμοι της φυσικής σας; Γιατί υπάρχουν αυτοί οι νόμοι και όχι κάποιοι άλλοι;»
Ακούγοντας οι άνθρωποι τέτοια λόγια από το Μαύρο Σύννεφο, του ζήτησαν να μεταφέρει τις γνώσεις του στους ανθρώπους. Δέχτηκε. Δεν πέτυχε…
Τελικά, και εντελώς ξαφνικά, το Σύννεφο αποφάσισε να φύγει από τη γειτονιά μας. Θα πήγαινε κάπου «δίπλα μας», στην αναζήτηση της υπέρτατης αλήθειας. Αυτής που μάλλον ποτέ δεν θα μάθουμε.
Πολύ καλό βιβλίο! Είναι γεμάτο τεχνικά στοιχεία, βοηθάει σ’ αυτό και η επιστημονική κατάρτιση του συγγραφέα. Όμως είναι κατανοητά για όποιον θυμάται μερικά πράγματα από τη σχολική φυσική. Ο βιαστικός αναγνώστης μπορεί να τα προσπεράσει, δεν θα χάσει κάτι ιδιαίτερο από την πλοκή. Θα στερηθεί μόνο τη σκέψη, τη βεβαιότητα πως όλα αυτά όντως θα μπορούσαν να συμβούν, ακόμα και αύριο.
Πολύ καλή η μετάφραση, με πολλές και πολύ κατατοπιστικές υποσέλιδες σημειώσεις.
Διαβάζεται με ενδιαφέρον και αγωνία. Αξίζει να το αναζητήσετε.
