Γράφει ο Τάσος Γέροντας
Χρήστος Αζαριάδης «Χωρίς άντρες». Εκδόσεις Bell 2023.
368 σελίδες στο τυπικό, μέτριας υφής χαρτί των εκδόσεων, με πολύ καλή επιμέλεια, εκτύπωση και βιβλιοδεσία.
Ο Χρήστος Αζαριάδης εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 2021 με το βιβλίο «Το μυστικό του πλανήτη 175Β». Εκείνο το βιβλίο εκινείτο στον (αγαπημένο μου) χώρο της επιστημονικής φαντασίας. Ομολογώ πως μου είχε αρέσει πολύ. Οπότε περίμενα το επόμενο πόνημά του.
Μαγιάτικο πρωινό Σαββάτου. Ηλιόλουστη μέρα. Ξαφνικά όλοι οι άντρες, ανεξαρτήτως ηλικίας, μετά από τρία βηξίματα με αιμόπτυση, πέφτουν νεκροί. Και αυτό όχι μόνο στην Αθήνα, όπου παρακολουθούμε διάφορες σκηνές, αλλά σε όλον τον κόσμο. Ως αποτέλεσμα, αυτοκίνητα εκτρέπονται και τρακάρουν, τραίνα εκτροχιάζονται, αεροπλάνα πέφτουν. Αναπόφευκτα σκοτώνονται και γυναίκες. Όμως όλοι οι άντρες, εξαφανίζονται. Ακόμα και τα έμβρυα!
Παρακολουθούμε επτά γυναίκες. Διάφορες ηλικίες, από 18 μέχρι πάνω από πενήντα. Διαφορετικά επίπεδα μόρφωσης, διαφορετικά επαγγέλματα, διαφορετικές εμπειρίες. Με τυχαία συναπαντήματα στον δρόμο, βοηθώντας η μία την άλλη, καταλήγουν στην ιρανική πρεσβεία, ακολουθώντας την οδηγία μιας εξ αυτών.
Στο πρώτο μέρος του βιβλίου γνωρίζουμε τις επτά ηρωίδες. Σε ξεχωριστά κεφάλαια για την καθεμία μαθαίνουμε το παρελθόν τους, καθώς και τον τρόπο που βίωσαν το μοιραίο Σάββατο.
Στο δεύτερο μέρος βλέπουμε πώς ζουν στην πρεσβεία. Οι διαφορετικοί χαρακτήρες αναπόφευκτα προκαλούν συγκρούσεις, αλλά και οδηγούν στη σύναψη συμμαχιών. Εδώ αρχίζουν οι σκέψεις και οι προβληματισμοί. Τι μπορεί να συνέβη; Πόσο όντως ευθύνεται η κλεμμένη εργασία της Μαρίας, μιας εκ των επτά, άτυπης αρχηγού και διεθνούς φήμης βιολόγου;
Κάποιες άλλες σχεδιάζουν να πάρουν τις επτά γυναίκες στην τοποθεσία τους. Όλες μαζί. Στο τρίτο μέρος παρακολουθούμε τη δύσκολη πορεία προς τη σωτηρία (;). Δεν θα είναι χωρίς απώλειες.
Στο τέταρτο μέρος φτάνουν στο λιμάνι· πραγματικό και σωτηρίας. Μια παλιά γνωστή της Μαρίας έχει οργανώσει καλά μια πολυεθνική ομάδα εργασίας προς επίλυση του προβλήματος. Ήρθε η ώρα για κάποιες αποκαλύψεις. Μήπως όλα δεν είναι τόσο ρόδινα όσο παρουσιάζονται; Προς τι τόσα μυστικά, οι περιορισμοί, τα μισόλογα και οι υπεκφυγές; Είναι εφικτό αυτό που προσπαθούν;
Στο πέμπτο και τελευταίο μέρος έρχεται η λύτρωση. Ένας θάνατος δείχνει τον δρόμο προς τη ζωή. Αρκεί κάποιος να σκεφτεί αλλιώς. Η γνώση όντως είναι δύναμη (Φράνσις Μπέηκον). Ενώνεται με την αγάπη και επαναφέρει την ισορροπία. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά.
Πριν από όλα αυτά υπάρχει ένα εισαγωγικό σημείωμα του συγγραφέα. Σ’ αυτό τονίζει αυτό που δεν θέλει να αγνοήσουμε. Μας δείχνει πού θέλει να εστιάσουμε, εξηγεί τι θέλει να αποφύγουμε. Όταν το διάβασα, με ενόχλησε λίγο. Όταν τελείωσα το βιβλίο, συμπέρανα πως αυτή η υπόδειξη ήταν περιττή. Το μήνυμα ήταν σαφές. «Προσοχή! Το θύμα μπορεί να γίνει χειρότερο από τον θύτη!».
Τι δεν μου άρεσε: ένα κενό στην πλοκή, το οποίο θα μπορούσε (υπό αρκετές προϋποθέσεις) να δώσει λύση. Επίσης, το κάπως βιαστικό τέλος.
Τι μου άρεσε: Η πολύ καλή δουλειά στους χαρακτήρες των επτά γυναικών. Το σε μεγάλο βαθμό αληθοφανές της πλοκής, κάτι δύσκολο για δυστοπικό βιβλίο. Ο συγγραφέας δούλεψε αρκετά το θέμα της πίστης και του αγνωστικισμού. Επίσης, εκτιμώ πως θα διάβασε και θα ρώτησε πολλά για θέματα βιολογίας, ιών, μετάδοσης.
Εν κατακλείδι, μια πολύ καλή συνέχεια του ντεμπούτου, όχι όμως καλύτερή του.
