Κινηματογράφος και αθλητισμός: 6+1 ταινίες για το ποδόσφαιρο

Γράφει ο Λάζαρος Γεροφώτης

Το ποδόσφαιρο βρίσκεται πάντα στην επικαιρότητα, καθώς είναι ένα από τα δημοφιλέστερα αθλήματα στον κόσμο αλλά και στην Ελλάδα. Το πρωτάθλημα Ελλάδος ολοκληρώθηκε με τον ΠΑΟΚ να κατακτά τον τίτλο. Ο Παναθηναϊκός με αντίπαλο τον Άρη, σε ένα παιχνίδι που μόνο ποδόσφαιρο δεν έπαιξαν και οι δύο ομάδες, κέρδισε το κύπελο Ελλάδος. Την μεγαλύτερη όμως επιτυχία την έκανε ο Ολυμπιακός, κατακτώντας το UEFA Conference League και έγινε η πρώτη Ελληνική ομάδα που κατακτά Ευρωπαϊκό τίτλο. Από 14/6 έως 14/7 θα πραγματοποιηθεί το EURO 2024 στα γήπεδα της Γερμανίας, χωρίς την συμμετοχή της Ελλάδας που δεν κατάφερε να πάρει την πρόκριση. Τέλος, από 26/7 έως 11/8 θα πραγματοποιηθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες “Παρίσι 2024” (εκεί συμμετέχουν ομάδες ποδοσφαίρου με παίχτες κάτω των 23 ετών, όπου και πάλι δεν συμμετέχει η Ελλάδα). Στον κινηματογράφο οι ταινίες με ποδόσφαιρο είναι πολλές. Κάποιες αληθινές ιστορίες, άλλες ρομαντικές κομεντί, άλλες δράματα, άλλες με γυναικείο ποδόσφαιρο (που δυστυχώς δεν είναι τόσο δημοφιλές όσο θα έπρεπε) και φυσικά πολλά ντοκιμαντέρ για παίχτες, προπονητές και ομάδες που έγραψαν ιστορία στο άθλημα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα ντοκιμαντέρ: “Diego Maradona” (2019), “Sir Alex Ferguson: Never Give In” (2021), “The Class of ’92” (2013), “Pelé” (2021), “Zidane: A 21st Century Portrait” (2006), “Ronaldo” (2015) κ.ά.. Από τη μεγάλη λίστα ταινιών για το συγκεκριμένο άθλημα, επέλεξα 7 αντιπροσωπευτικά παραδείγματα:

1. “Next Goal Wins” – Ένα γκολ για τη νίκη (2023)

Ταινία του 2023 σκηνοθετημένη από τον βραβευμένο με Όσκαρ σκηνοθέτη Taika Waititi, με πρωταγωνιστή τον υποψήφιο για Όσκαρ Michael Fassbender. Η ταινία βασίζεται στο ντοκιμαντέρ του 2014 με τον ίδιο τίτλο (Next goal wins) που ακολουθούσε και κατέγραφε την ομάδα της Αμερικανικής Σαμόα στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλου Ποδοσφαίρου. Ο Waititi, παρουσιάζει αυτή την πορεία με κωμικό τρόπο στα όρια της σαχλαμάρας (δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό), όπως άλλωστε ξέρει πολύ καλά να κάνει. Εξαιρετική ερμηνεία από τον Fassbender (άλλωστε είναι ένας εξαιρετικός ηθοποιός όπου κι αν τον δεις). Η ταινία θίγει και το θέμα της συμμετοχής σε προκριματικό Παγκοσμίου Κυπέλου του πρώτου ανοιχτά non-biary/trans ατόμου στην ιστορία του ποδοσφαίρου και πολλοί κριτικοί είχαν γράψει ότι θα μπορούσε ο Waititi να έχει ως κεντρική ιστορία αυτό το θέμα (που δεν το προσεγγίζει με τόση σοβαρότητα). Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Τορόντο.

Υπόθεση: Το “Next goal wins”, σκηνοθετημένο από τον βραβευμένο με Όσκαρ Taika Waititi (Jojo Rabbit, Thor: Ragnarok), ακολουθεί την αμερικανική ομάδα ποδοσφαίρου της Αμερικανικής Σαμόα, διαβόητη για τη βάναυση ήττα στα προκριματικά της FIFA με 31-0 το 2001. Καθώς πλησιάζουν τα Προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, η ομάδα προσλαμβάνει τον γκαντέμη προπονητή Τόμας Ρόνγκεν (Μάικλ Φασμπέντερ) ελπίζοντας ότι θα αλλάξει τη χειρότερη ποδοσφαιρική ομάδα του κόσμου σε αυτή την εγκάρδια αουτσάιντερ κωμωδία.

Διάρκεια: 104’

Σκηνοθεσία: Taika Waititi

Σενάριο: Taika Waititi, Iain Morris

Πρωταγωνιστούν: Michael Fassbender, Oscar Kightley, Kaimana, Elisabeth Moss

2. “Green Street Hooligans” – Οι Παρίες της Πράσινης Οδού (2005)

Ποδοσφαιρικό δράμα, που θίγει το ζήτημα της οπαδικής βίας στην Βρετανία. Ίσως η καλύτερη ταινία για το συγκεκριμένο ζήτημα, με πρωταγωνιστές τον Elijah Wood, όπου εκείνη την εποχή ήταν αμέσως μετά την επιτυχία του στις ταινίες “Άρχοντας των δαχτυλιδιών” και τον Charlie Hunnam, στον πρώτο ρόλο του ως “σκληρός”, πολλά χρόνια πριν το “Sons of Anarchy”. Στην ταινία επικρατεί η ωμή βία και παρουσιάζεται αριστουργηματικά από τη σκηνοθέτη το ζήτημα του Χουλιγκανισμού, που ακόμα και σήμερα είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο, κυρίως στην Ευρώπη, όπως και στην Ελλάδα, με πιο πρόσφατο θύμα του χουλιγκανισμού, τον Άλκη στη Θεσσαλονίκη το 2022. Μετά την επιτυχία της ταινίας, ακολούθησαν ακόμα 2 sequel ταινίες, οι οποίες φυσικά καμία σχέση δεν έχουν με την πρώτη, τόσο σε θέμα δημιουργών και καστ, όσο και σε ποιότητα. Η σκηνοθεσία είναι της Lexi Alexander, υποψήφια για Όσκαρ για την μικρού μήκους ταινία της “Johnny Flynton” (2002).

Υπόθεση: Μετά την άδικη αποβολή του από την ονομαστή Σχολή Δημοσιογραφίας του Χάρβαρντ, ο νεαρός Αμερικανός φοιτητής Matt Buckner (Elijah Wood) επισκέπτεται την παντρεμένη αδελφή του Σάνον, η οποία ζει στο Λονδίνο. Εκεί, ο Matt θα γνωριστεί με τον Pete Dunham (Charlie Hunnam), αδελφό του συζύγου της Σάνον, ο οποίος είναι ηγετικό στέλεχος της Green Street Elite ή αλλιώς G.S.E., της γνωστότερης κλίκας χούλιγκαν της Γουέστ Χαμ. Μέσω του Pete, ο Matt θα μυηθεί στον χουλιγκανισμό και στη γοητεία της βίαιης κουλτούρας των «εταιρειών» που διατηρούν οι οπαδοί των διάφορων αγγλικών ποδοσφαιρικών ομάδων για να πλακώνονται μεταξύ τους. Έχουν μόνο ένα στόχο, να είναι ο πιο τρομακτικός όχλος της χώρας με οποιοδήποτε τίμημα. Ο Matt παρασύρεται όχι μόνο από το πάθος του ποδοσφαιρικού αγώνα αλλά και από τους στενούς δεσμούς φιλίας και αδελφικότητα που διέπουν την Παρία. Πολύ σύντομα όμως η νέα κι επικίνδυνη ζωή του θα θέσει σε κίνδυνο ότι αγαπά…

Διάρκεια: 139’

Σκηνοθεσία: Lexi Alexander

Σενάριο: Johnny Flynton, Dougie Brimson, Josh Shelov

Πρωταγωνιστούν: Elijah Wood, Charlie Hunnam, Claire Forlani

3. “Goal! The Dream Begins” (2005)

Το “Goal! The Dream Begins” έχει όλα εκείνα τα στοιχεία μιας αθλητικής ταινίας για το ποδόσφαιρο που δεν σε αφήνει αδιάφορο. Έχουμε το παιδί από το Μεξικό που ονειρεύεται να γίνει αστέρας του ποδοσφαίρου, τη φτωχή ζωή του στο Λος Άντζελες ως μετανάστης χωρίς χαρτιά, τον πατέρα του που περιφρονεί το ποδόσφαιρο, τη γιαγιά του που πιστεύει σ’ αυτόν, τον σκάουτερ που τον κάνει να δοκιμάσει σε μια κορυφαία βρετανική ομάδα, έναν σούπερ σταρ που τον κάνει φίλο του και φυσικά για να μην είναι μόνο ποδόσφαιρο η ταινία και δεν υπάρχει το ερωτικό στοιχείο μέσα, έχει και μια όμορφη νοσοκόμα που του αρέσει. Η ταινία γνώρισε μεγάλη επιτυχία στα νεανικά κοινά κυρίως (ήταν και Υποψήφια για 2 “Teen Choice Awards”), με αποτέλεσμα να γίνει τριλογία, καθώς το 2007 ακολούθησε η ταινία: “Goal II: Living the Dream” και το 2010 η ταινία: “Goal III: Η καταξίωση” (δεν γράφω τις υποθέσεις των άλλων δύο ταινιών για να μην γίνει κανένα spoiler σε όσους δεν έχουν δει την πρώτη ταινία). Το απίστευτό που κατάφεραν οι παραγωγoί της τριλογίας είναι ότι και στις τρεις ταινίες κάνουν την εμφάνιση τους ως Guests μεγάλοι αστέρες του παγκόσμιου ποδοσφαίρου: David Beckham, Raúl González, Zinédine Zidane, Sven-Göran Eriksson, Iker Casillas, Ivan Helguera, Sergio Ramos, Roberto Carlos, Ronaldo, John Terry, Frank Lampard, Steven Gerrard, Cristiano Ronaldo και πολλοί άλλοι, δηλαδή, σχεδόν όλα τα μεγάλα ονόματα των δεκαετιών 2000 – 2010 (κάποιοι ακόμα είναι ενεργοί όπως ο Christiano Ronaldo). Και οι τρεις ταινίες, είναι ότι πιο αντιπροσωπευτικό υπάρχει για κινηματογράφο και ποδόσφαιρο και αν είστε λάτρεις του σπορ, θα λατρέψετε και την συγκεκριμένη τριλογία.

Υπόθεση: Ο Santiago Muñez, ένας Μεξικανός μάγειρας στο Λος Άντζελες, έχει την ευκαιρία να ακολουθήσει το όνειρό του να παίξει επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Ένας ανιχνευτής ταλέντων με επαφές στο Ηνωμένο Βασίλειο τον εντοπίζει και του προσφέρει μια ευκαιρία που δίνεται μια φορά στη ζωή: Αν βρει τρόπο να πάει στην Αγγλία, μπορεί να δοκιμάσει για την ομάδα της Νιούκαστλ. Ο Γκάβιν Χάρις, ένας σταρ παίκτης, παίρνει τον νεαρό Σαντιάγο υπό την προστασία του και τον βοηθά να αποδείξει το ταλέντο του στον άπιστο πατέρα του.

Διάρκεια: 121’

Σκηνοθεσία: Danny Cannon

Σενάριο: Mike Jefferies, Adrian Butchart, Dick Clement

Πρωταγωνιστούν: Kuno Becker, Alessandro Nivola, Anna Friel

4. “Bend It Like Beckham” – Κάντο όπως ο Μπέκαμ (2003)

Η ταινία που έκανε τα κορίτσια να αγαπήσουν το ποδόσφαιρο και την Keira Knightley να γίνει star του σινεμά. Πρόκειται για μία  coming-of-age κωμωδία, που θίγει ζητήματα όπως η μετανάστευση, η οικογενειακοί δεσμοί και οι παραδόσεις, η γυναικεία φιλία, lgbtq+ και το δικαίωμα των γυναικών να ασχολούνται με ένα “αντρικό” κατεξοχήν  άθλημα. Ο “πιασάρικος” τίτλος έκανε την ταινία να γίνει μία από τις επιτυχίες της χρονιάς που προβλήθηκε, αποσπώντας μία υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Κωμωδίας, Υποψηφιότητα για Bafta Καλύτερης Βρετανικής ταινίας, Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο και πλήθος άλλων βραβείων και υποψηφιοτήτων. Φυσικά, όπως προανέφερα, η ταινία απογείωσε την καριέρα της Keira Knightley, καθώς την επόμενη κιόλας χρονιά, πρωταγωνίστησε στην πρώτη ταινία των Πειρατών της Καραϊβικής και φυσικά και στην κλασική Χριστουγεννιάτικη ταινία “Love Actually”, πριν την πρώτη της Υποψηφιότητα για Όσκαρ (Περηφάνια και προκατάληψη – 2005).

Υπόθεση: Η Jess Bhamra (Parminder Nagra), η κόρη ενός αυστηρού ζευγαριού Ινδών (Anupam Kher, Shaheen Khan) στο Λονδίνο, δεν επιτρέπεται να παίζει οργανωμένο ποδόσφαιρο, παρόλο που είναι 18 ετών. Όταν η Jess παίζει για πλάκα μια μέρα, βλέπει τις εντυπωσιακές της ικανότητες η Jules Paxton (Keira Knightley), η οποία στη συνέχεια πείθει την Jess να παίξει για την semi-pro ομάδα της. Η Jess χρησιμοποιεί περίτεχνες δικαιολογίες για να κρύψει τους αγώνες της από την οικογένειά της, ενώ παράλληλα αντιμετωπίζει τα ρομαντικά της συναισθήματα για τον προπονητή της, Τζο.

Διάρκεια: 112’

Σκηνοθεσία: Gurinder Chadha

Σενάριο: Paul Mayeda Berges, Guljit Bindra, Gurinder Chadha

Πρωταγωνιστούν: Parminder Nagra, Keira Knightley, Jonathan Rhys Meyers

5. “The Beautiful Game” – Το όμορφο παιχνίδι (2024)

Η πιο πρόσφατη προσθήκη στη λίστα των ταινιών με ποδόσφαιρο, είναι η ταινία με τίτλο: “Το όμορφο παιχνίδι”,  παραγωγής Netflix, που ξεκίνησε να είναι διαθέσιμη πριν λίγους μήνες στην πλατφόρμα. Πρωταγωνιστής ο υποψήφιος για Όσκαρ Βρετανός ηθοποιός Bill Nighy (Living, Love Actually, Underworld, Pirates of the Caribbean). Σκηνοθέτης της ταινίας είναι η Thea Sharrock, γνωστή από το ρομαντικό δράμα του 2016 με τίτλο “Me Before You”.

Υπόθεση: Ο Mal (Bill Nighy), είναι ο μάνατζερ της ποδοσφαιρικής ομάδας αστέγων της Αγγλίας, πηγαίνοντας τους παίκτες του στη Ρώμη με την ελπίδα να στεφθούν πρωταθλητές στο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων, ένα παγκόσμιο τουρνουά ποδοσφαίρου δρόμου. Την τελευταία στιγμή αποφασίζει να φέρει μαζί τους έναν ταλαντούχο επιθετικό Vinny (Micheal Ward), ο οποίος θα μπορούσε να τους δώσει μια πραγματική ευκαιρία να κερδίσουν, αλλά μόνο αν είναι έτοιμος να αφήσει το παρελθόν του και γίνει μέλος της ομάδας. Φτιαγμένο με την υποστήριξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου Αστέγων, “Το Όμορφο Παιχνίδι” είναι μια ταινία δεύτερων ευκαιριών, όπου ομάδες αστέγων από όλο τον κόσμο ανακαλύπτουν ότι όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη και όλα πρέπει να παίξουν.

Διάρκεια: 125’

Σκηνοθεσία: Thea Sharrock

Σενάριο: Frank Cottrell-Boyce

Πρωταγωνιστούν: Bill NighyMicheal Ward

6. Offside (2006)

Από τον πολιτικοποιημένο σκηνοθέτη Jafar Panahi, ο οποίος μάχεται μέσα από την τέχνη του (και όχι μόνο) για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Ιράν, δημιουργώντας ταινίες καταγγελίας για το καθεστώς στη χώρα του. Έχει απαγορευτεί από το Ιρανικό καθεστώς για 20 χρόνια η έξοδος του από τη χώρα και του απογορεύτηκε να σκηνοθετεί. Εκείνος συνέχιζει ακάθεκτος να σκηνοθετεί, ενώ το 2022 φυλακίστηκε για 7 μήνες και αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους μετά από απεργεία πείνας. Με την πρώτη του ταινία “Το άσπρο μπαλόνι”, απέσπασε τη Χρυσή Κάμερα στο φεστιβάλ των Καννών το 1995 και το 2003 πάλι στις Κάννες το μεγάλο βραβείο στην κατηγορία “Ένα κάποιο βλέμμα” για την ταινία του “Κόκκινο Χρυσάφι”. Το 2000, με την ταινία του “Ο κύκλος”, απέσπασε το Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας. Στο Φεστιβάλ Βερολίνου, απέσπασε τη Χρυσή Άρκτο το 2015 με την ταινία του “Ταξί”. Με το ντοκιμαντέρ του “Αυτό δεν είναι μία ταινία” το 2011, απέσπασε το βραβείο της Διεθνούς Αμνηστίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα, στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Με την τελευταία ταινία που έχει γυρίσει μέχρι στιγμής, με τίτλο: “Αρκούδες δεν υπάρχουν” (2022), απέσπασε το Ειδικό Βραβείο της επιτροπής στο Φεστιβάλ Βενετίας.

Η ταινία “Offside”, είναι μία καταγγελία για την απαγόρευση στις γυναίκες από το Ιρανικό καθεστώς, να μπορούν να παρακολουθήσουν αθλητικά γεγονότα. Όπως η Καλλιπάτειρα κατάφερε μεταμφιεσμένη να γίνει η πρώτη γυναίκα που παρακολούθησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην αρχαιότητα, έτσι κι εδώ, γυναίκες από το Ιράν, μεταμφιέζονται σε άντρες για να παρακολουθήσουν τον αγώνα της Εθνικής Ιράν με το Μπαχρέιν για την πρόκριση στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλου Ποδοσφαίρου. Με καυστικό χιούμορ και “ντοκιμαντερίστικη” οπτική, η ταινία δεν επικεντρώνεται τόσο στο άθλημα του ποδοσφαίρου, όσο στην αντιμετώπιση των γυναικών στη χώρα. Η ταινία απέσπασε την Αργυρή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου 2006.

Υπόθεση: Δεδομένου ότι οι γυναίκες έχουν απαγορευθεί σε αγώνες ποδοσφαίρου, οι Ιρανές μεταμφιέζονται σε άνδρες, ώστε να μπορούν να γλιστρήσουν στο στάδιο της Τεχεράνης για να δουν τον αγώνα μεταξύ Ιράν και Μπαχρέιν. Εκείνες που πιάνονται και συλλαμβάνονται οδηγούνται σε χώρο κράτησης και φυλάσσονται από στρατιώτες. Ένας συμπαθής στρατιώτης δέχεται να παρακολουθήσει τον αγώνα από ένα ματάκι και να αφηγηθεί τη δράση στις ανυπόμονες οπαδούς.

Διάρκεια: 93’

Σκηνοθεσία: Jafar Panahi

Σενάριο: Jafar Panahi, Shadmehr Rastin

Πρωταγωνιστούν: Sima Mobarak-Shahi, Shayesteh Irani, Ayda Sadeqi, Safdar Samandar

7. Η φανέλα με το 9 – 1988

Το ποδόσφαιρο απασχόλησε και τον Ελληνικό κινηματογράφο με χαρακτηριστικά παραδείγματα τις ταινίες: “Οι άσσοι του γηπέδου” (1956, σε σκηνοθεσία του Οσκαρικού Βασίλη Γεωργιάδη), “Η Ρένα είναι οφσάιντ” (1972, σε σενάριο και σκηνοθεσία Αλέκου Σακελάριου), “Η κληρονόμος” (2009, σε σκηνοθεσία Παναγιώτη Φαφούτη), ενώ τέλος και στο μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη “Μια Κυρία στα μπουζούκια” (1968), το ποδοσφαίρο είναι κομμάτι της ιστορίας, καθώς ο Κώστας Βουτσάς είναι παίχτης του Ολυμπιακού (αν και το όνομα της ομάδας δεν ανεφέρεται).

Η πιο σπουδαία όμως ταινία του Ελληνικού κινηματογράφου που έχει ως θέμα της το ποδόσφαιρο, είναι η ταινία του Παντελή Βούλγαρη με τίτλο “Η φανέλα με το 9”. Ο Βούλγαρης με ποιητική και ρεαλιστική σκηνοθετική ματιά, αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο τον κόσμο του Ελληνικού ποδοσφαίρου της δεκαετίας του ‘80, μεταφέροντας το ομότιτλο μυθιστόρημα του Μένη Κουμανταρέα που θίγει θέματα όπως το άπιαστο όνειρο, την ωρίμανση/ενηλικίωση, την λαμογιά του Έλληνα και των παραγόντων του Ελληνικού ποδοσφαίρου και πολλά άλλα. Πρωταγωνιστεί ο Στράτος Τζώρτζογλου, όπου δίνει μία από τις καλύτερες ερμηνείες της καρίερας του, η οποία απογειώθηκε μετά την προβολή της ταινίας (την ίδια χρονιά, βέβαια, πρωταγωνίστησε  και στην ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου “Τοπίο στην ομίχλη” όπου είναι η κορυφαία του στιγμή στον κινηματογράφο). Η ταινία, μεταφέρθηκε και στην ΕΡΤ το 1990 σε μορφή σειράς (κάτι αντίστοιχο έγινε και πέρυσι να θυμηθούμε στον Αντ1 με την “Σμυρνη μου αγαπημένη” που πρόσφατα μπήκε στο Netflix).

Η ταινία συμμετείχε στο 39ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, καθώς και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπου απέσπασε τα βραβεια ήχου και μοντάζ, ενώ έλαβε Τιμητική διάκριση ποιότητας στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας του Υπουργείου Πολιτισμού.

Υπόθεση: Βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Μένη Κουμανταρέα, η ταινία αφηγείται τη ζωή και τα έργα του Βασίλη Σερέτη, νέου, άγνωστου, φτωχού, αλλά ταλαντούχου και φιλόδοξου ποδοσφαιριστή, που ονειρεύεται να κατακτήσει τα γήπεδα. Ο ήρωας, είναι διατεθειμένος να τα δώσει όλα και να υποστεί ό,τι χρειαστεί, προκειμένου να κατακτήσει το ποδοσφαιρικό στερέωμα. Έχοντας ως μόνο όπλο το ταλέντο του, προσπαθεί να ορίσει τη μοίρα του, σε μια διαδρομή από τη Θεσσαλονίκη, στο Βόλο και από εκεί στην Αθήνα. Μαζί του, γευόμαστε τη λάσπη των γηπέδων, τη μοναξιά της επαρχίας, τους “πουλημένους” αγώνες, αλλά και την εφήμερη λάμψη της επιτυχίας.

Διάρκεια: 117’

Σκηνοθεσία: Παντελής Βούλγαρης

Σενάριο: Βαγγέλης Ραυτόπολος, Μένης Κουμανταρέας

Πρωταγωνιστούν: Στράτος Τζώρτζογλου, Θανάσης Μυλωνάς, Γιάννης Χατζηγιάννης, Θέμις Μπαζάκα