H Μάχη των ήχων: Εξερευνώντας τα μουσικά αρχεία μνήμης από τη Μάχη Ντολκου
Κάθε εβδομάδα η Μάχη Ντόλκου ξεφυλλίζει το μουσικό της ημερολόγιο και περιγράφει ιστορίες μουσικών αλλά και τραγουδιών που στιγμάτισαν τον κόσμο αλλά και την ίδια.
Από τα βινύλια και τις κασέτες στο Spotify και το YouTube ταξιδεύουμε, νιώθουμε και ζούμε παρέα με τον κολλητό μας φιλαράκι, τη μουσική.
Chris Isaak
Ο Chris Isaak είναι ένας Αμερικανός, τραγουδιστής και ηθοποιός, ο οποίος γεννήθηκε στις 26 Ιουνίου 1956 στο Stockton της Καλιφόρνιας. Δε θα αναφέρω τίποτα περισσότερο από την βιογραφία του, όπως ότι είναι γνωστός για το ρομαντικό και μελαγχολικό στυλ μουσικής, το οποίο συνδυάζει τα στοιχεία του rockabilly, του rock and roll, της country και της pop μουσικής κ.λπ. κ.λπ. Ωστόσο θα επικεντρωθώ σε 2 με 3 χαρακτηριστικά του. Είναι ισόβιος εργένης, όπως αναφέρεται στη Wikipedia. “Η μεγαλύτερη σχέση που έχω είναι με την μπάντα μου. Οι προσωπικές μου σχέσεις δεν κράτησαν ποτέ γιατί η δουλειά μου ήταν πάντα νούμερο ένα. Δεν είναι ότι δεν σκέφτηκα ποτέ τον γάμο και τα παιδιά, αλλά ήμουν είτε απασχολημένος με το γράψιμο και την ηχογράφηση μουσικής, είτε με την υποκριτική είτε στο δρόμο. Τα παιδιά είναι σαν τα ιστιοπλοϊκά: φαίνονται όμορφα σε μια ηλιόλουστη μέρα και σε απόσταση, αλλά απαιτούν πολλή συντήρηση” δήλωσε σε συνέντευξη του και με τη σειρά μας δεν έχουμε παρά να τον ευχαριστήσουμε που επέλεξε να αφοσιωθεί στην τέχνη του και να μας χαρίσει τα διαμαντάκια του.
Συχνά αναρωτιέμαι πως προκύπτει ένας στίχος η μια μελωδία; Από που πηγάζει η έμπνευση; Tι ενεργοποιείται στον εγκέφαλο ή στις αισθήσεις και δημιουργείται η μαγεία της μουσικής; Πήρε το μάτι μου κάπου μια ανάμνηση του Isaak σχετικά με το θάνατο του πατέρα του.
Την μέρα της κηδείας του, η μητέρα του, έβαλε μέσα στη τσέπη του άντρα της λίγο πριν τον κηδέψουν μια πέτρα. Της την είχε δώσει στο πρώτο ραντεβού τους σε ηλικία 16 χρονών και της είχε πει να την πετάξει την μέρα που θα έπαυε να είναι ερωτευμένη μαζί του. Η μητέρα του, την είχε κρατήσει μέχρι το τέλος. Προφανώς μπορούμε να καταλάβουμε από πού προέρχεται τόσος ρομαντισμός στη ζωή του Isaak..
Επιπλέον, ο Isaak είναι γνωστός για την αγάπη του για την περιοδεία και τη συναυλιακή του εμφάνιση. Έχει περιοδεύσει σε όλο τον κόσμο και έχει εμφανιστεί σε πολλά μεγάλα φεστιβάλ μουσικής. Ένα περιστατικό που συνέβη στο ασπρόμαυρο αισθησιακό video clip του Wicked Game στις παραλίες της Χαβάης, του δίνει σίγουρα τον τίτλο του gentleman αλλά και του… γκαντέμη.
Το πανέμορφο μοντέλο Helena Christensen κατά την διάρκεια των γυρισμάτων έμενε σε ένα μικρό βρώμικο δωμάτιο σε σύγκριση με την σουίτα του Isaak. O ίδιος ζήτησε από τον σκηνοθέτη να ανταλλάξουν δωμάτια ώστε να της δωσει τη σουίτα η οποία είχε καλύτερο φωτισμό για να κάνει το μακιγιάζ της. Γύρω στις 2 τα ξημερώματα τηλεφώνησε η κοπέλα του και η Helena απάντησε στο τηλέφωνο.”Η κοπέλα μου δεν πίστευε ότι δεν ήμουν εκεί και ότι δεν συνέβη τίποτα μεταξύ μας”. Άντε να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας… Sorry Χρηστάρα αλλά ούτε εγώ θα σε πίστευα!
“I may not be feelin’ the blues myself, but I’m writing them for other people who have a hard life’’
Από εμένα:
Ακούς το όνομα Criss Ιsaak και το μυαλό σου πάει αυτόματα στο Wicked Game ενώ έρχονται μπροστά στα μάτια σου εικόνες με καρδούλες, ερωτικά βέλη, μέλια, σοκολάτες και όλα τα σιροπιαστά του εμπορίου. Αναμφίβολα, θεωρείται ένα από τα πιο ερωτικά τραγούδια της δεκαετίας του ’90 (και συγκεκριμένα το 1989) αλλά και των σημερινών ημερών. Λίγο η φωνή του καλλιτέχνη, λίγο το video clip του, λίγο οι στίχοι του και φυσικά η αξέχαστη μελωδία με έναν αργό ρυθμό, καθιστούν το τραγούδι ατμοσφαιρικό και μυστηριώδες. Το κομμάτι είναι τόσο δημοφιλές που είναι γνωστό ακόμα και στο χωριό του πατέρα μου, όπου μετρά με το ζόρι 100 κατοίκους.
Αγαπώ αυτό το τραγούδι από τότε που το πρωτοάκουσα. Είχα και την τύχη να προλάβω να το γράψω στην κασέτα μου ολόκληρο πριν προλάβει να πεταχτεί η φωνή του εκφωνητή ή κάποια διαφήμιση του ραδιοφωνικού σταθμού. Για εσάς, αγαπημένη μου νέα γένια πριν τα mp3 και τα cds εμείς οι παλιές καραβάνες πολλές φορές αντιγράφαμε τα αγαπημένα μας τραγούδια κατευθείαν από το ραδιόφωνο σε ένα μαραφέτι που το έλεγαν κασέτα. Αξίζει δε, να αναφερθεί ότι έχουν σπάσει ουκ ολίγα μικρά δαχτυλάκια ποδιών της τότε νεολαίας όπου βαρούσαμε μετωπική σύγκρουση με τραπεζάκια, καναπέδες κτλ όταν έμπαινε στο ραδιόφωνο το αγαπημένο μας κομμάτι αλλά βρισκόμασταν π.χ στη κουζίνα και το κασετόφωνο στο σαλόνι κάνοντας έτσι αγώνα δρόμου για να το προλάβουμε από την εισαγωγή…
Το έχουν αγαπήσει επίσης και καλλιτέχνες που αντιπροσώπευαν άλλα είδη μουσική, μιας που έχει χιλιοδιασκευαστεί. (Εδώ στο spotify μπορείς να ρίξεις μια ματιά για του λόγου το αληθές). Θέλεις να το ακούσεις σε μορφή ροκ? Το θες σε ύφος grunge? Μήπως το θες ακόμα πιο ατμοσφαιρικό από ότι είναι; Όλα θα τα βρεις στο μαγαζάκι του wicked game.
Αν κάτι όμως μου κάνει εντύπωση σε αυτό το τραγούδι είναι πως μπορεί να αποτελέσει soundtrack των στιγμών σου σε διαφορετικές καταστάσεις! Είσαι στην αρχή της ατόφιας καψούρας ; Πάρε ένα Wicked game να σε πάει ακόμα πιο ψηλά. Μήπως μόλις χώρισες και υποφέρεις κάπου εκεί στον πάτο; Πάρε ξανά ένα Wicked game να φτάσεις 10 πατώματα υπό το μηδέν. Είναι όλα μια χαρά στη ζωή σου και θέλεις να χαλαρώσεις μόλις κοιμήθηκαν τα παιδιά, τα σκυλιά και γενικά όλοι στην οικογένεια; Βάλε ένα κρασάκι/ποτάκι πάρε ξανάμανα το Wicked game και απογείωσε τη χαλάρωση. Βυθίσου για λίγο στην ανάμνηση με μια αίσθηση νοσταλγίας και μελαγχολίας.
Και για το τέλος σας αφήνω μια άλλη εκδοχή του τραγουδιού. Μια διασκευή του από την Pipilotti Rist με τίτλο I am A Victim Of This Song που με το χέρι στη καρδιά σας το λέω, όταν το άκουσα πρώτη φορά νόμιζα ότι τα μυαλά μου πειράχτηκαν. Δώστε προσοχή στο 3.09 λεπτό του τραγουδιού. Ενώ συμμάζευα, για κάποια κλάσματα του δευτερολέπτου πίστεψα ότι κάποια τρελή που το έσκασε από το ψυχιατρείο μπούκαρε στο σπίτι μου… Αχ μουσικούλα μου πόσα ζήσαμε μαζί!
“Music is life, and life is music. It’s one big loop that never really ends”
