Η Βάσια Καραπαναγιωτίδου ζωγραφίζει υπέροχα. Αυτό το ανακαλύπτεις εύκολα. Επίσης αγαπά την πόλη. Αυτο το ανακαλύπτεις γρήγορα – αφού θα δεις στις εικόνες της (πίνακες και καρτ ποστάλ) στιγμές της Θεσσαλονικιώτικης καθημερινότητας αλλά και τα αγαπημένα της μπαρ. Η Nekti τη φωτογράφισε στα αγαπημένα της στέκια, κι εμείς μάθαμε περισσότερα για εκείνη.
Σπούδασα στο τμήμα Εικαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Με το πέρας των σπουδών μου επέστρεψα στη Θεσσαλονίκη, την πόλη μου, όπου δραστηριοποιούμαι εικαστικά τόσο με προσωπικά προτζεκτς αλλά και με παιδικά εργαστήρια.
Αν κοιτάξεις πίσω μου θα δεις μια μεγάλη οικογένεια με πολλά ξαδέρφια και δυο υπέροχες αδερφές. Η οικογένειά μου όμως μεγάλωσε με τις συνεργασίες μου. Είμαι μέλος της καλλιτεχνικής παιδαγωγικής ομάδας “Σχεδία στην πόλη” όπου ταξιδεύουμε σε σχολεία, εντός κι εκτός πόλεως, με εκπαιδευτικά δημιουργικά προγράμματα.
Γνωρίζουμε δασκάλους και παιδιά από κάθε γωνιά κι ανταλλάσσουμε ιδέες και βιώματα. Το γεγονός αυτό με γεμίζει, μου δίνει ερεθίσματα για να δημιουργήσω. Είναι μια συνεχής παρατήρηση του κόσμου. Επίσης, ανήκω στην ομάδα του ‘’Πράσινου σύννεφου’’, ένα δημιουργικό βιβλιοπωλείο, όπου μέσα από την αγάπη τους για τα βιβλία έχουν φτιάξει ένα χώρο έκφρασης και δημιουργίας. Εκεί θα με βρεις να διαβάζω δυνατά παιδικά βιβλία, να ζωγραφίζω και να παίζω παρέα με παιδιά. Τα τελευταία 3 χρόνια εκτός από τα πινέλα και τα χρώματα, έχει προστεθεί στην παλέτα μου κι ένα άλλο υλικό, ο πηλός.
Ένα φοβερά αγχολυτικό υλικό, που ασχολούμαι καθημερινά στο στούντιο της γλύπτριας Ολυμπίας Λέτσιου, όπου μαζί φτιάξαμε τη δικά μας συλλογή κεραμικών, “artefattoceramics”. Ένας συνδυασμός γλυπτικής και ζωγραφικής που έχει πολύ ενδιαφέρον.
Γενικά θα μπορούσα να πω πως μου αρέσει να λειτουργώ στα πλαίσια μιας ομάδας. Πιστεύω ότι οι ομάδες δημιουργούν πυρήνες πολύ πιο ισχυρούς και μέσα από την επικοινωνία, την αλληλεπίδραση και τις ανταλλαγές ιδεών βγαίνει ένα αποτέλεσμα συνήθως πιο δημιουργικό, όπου στη διαδρομή έχει σίγουρα περισσότερη πλάκα.
Μου αρέσει πολύ να παρατηρώ τους ανθρώπους και τις συνήθειες τους. Αναρωτιέμαι που πάνε, τι σκέφτονται, τι ζουν, πως αισθάνονται. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που η θεματολογία μου αφορά γειτονιές και γωνιές της πόλης.
Μέσα στην «τρέλα» της καθημερινότητας προσπαθώ να απομονώνω σκηνές που μου φαίνονται πιο ενδιαφέρουσες. Μέσα από τα πλήθη απομονώνω άτομα ή καταστάσεις που μου κεντρίζουν την περιέργεια, μαζί με αυτά βάζω κάποια φανταστικά στοιχεία και φτιάχνω τις δικές μου ιστορίες.
Η γειτονιά μου είναι στην Καλαμαριά.
Μου αρέσει να γνωρίζω τους γείτονές μου και να έχουμε μια κουβέντα όποτε βρισκόμαστε. Στις μέρες μας είμαστε πλέον όλοι τόσο κοντά αλλά και τόσο μακριά ταυτόχρονα, που μια «καλημέρα» είναι απαραίτητη. Αισθάνομαι τυχερή γιατί πολύ κοντά μου υπάρχει θάλασσα, στοιχείο αδιαμφισβήτητα αναγκαίο για την καθημερινότητά μου.
Οι μέρες μου δεν είναι πάντα ίδιες. Κάποιες από αυτές τις περνάω στο σπίτι ζωγραφίζοντας ή σχεδιάζοντας τα επόμενα προτζεκτ ή στο στούντιο της κεραμικής όπου ο χρόνος εκεί κυλάει πολύ γρήγορα, χωρίς να το καταλαβαίνω. Ο πηλός εκτός από την υγρασία «τραβάει» και τις ώρες. Ίσως να με πετύχεις στο δρόμο κι ίσως πάλι σε κάποια λαϊκή αγορά μιας κι είναι ένα από τα αγαπημένα μου μέρη, ή στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς. Όπως οι μέρες μου έτσι και τα βράδια μου δεν είναι πάντα ίδια. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα περνάω παρέα με φίλους.
Αυτή την περίοδο σίγουρα θα με βρεις στους τοίχους του ThermaikosBar, που φιλοξενεί τα έργα μου μέχρι το τέλος του Φλεβάρη.
Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο αγαπημένο μπαρ, όλα
εξαρτώνται από την διάθεση, την εποχή και κυρίως από την παρέα. Είναι μπαρ που τα αγαπάς την άνοιξη για να πίνεις ατέλειωτα κοκτέιλ, μπαρ που ξέρεις ότι θα πας για να ξεδώσεις στο χορό, μπαρ που θα πας για να χαθείς στα σκοτάδια τους, μπαρ που θα κάτσεις στο μπαρ, μπαρ που θα χαζεύεις την κάβα, μπαρ που θα παίζουν μουσικάρες. Κάθε ένα από αυτά έχει τη στιγμή του.
