Γράφει ο Τάσος Γέροντας
Καθολική Εκκλησία του Αγ. Φλοριάν
Η Εκκλησία του Αγ. Φλοριάν είναι μια μοντέρνα εκκλησία στο Aigen im Ennstal, στη Στυρία της Αυστρίας. Είναι ένα από τα διατηρητέα κτίρια της κοινότητας.
Η ιδέα της κατασκευής ενός τόπου λατρείας στο Aigen υποτίθεται ότι χρονολογείται πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ωστόσο, το έργο δεν πραγματοποιήθηκε λόγω του χάους του πολέμου.
Μόλις το 1985 το έργο επαναλήφθηκε και ανατέθηκε ο σχεδιασμός μιας εκκλησίας και μιας πρυτανείας. Το σχέδιο του Αυστριακού αρχιτέκτονα Volker Giencke εγκρίθηκε από την επισκοπή το 1989. Αν και ο θεμέλιος λίθος τέθηκε στις 21 Μαΐου 1989, η κατασκευή δεν μπόρεσε να ξεκινήσει παρά στις 7 Μαΐου 1990. Στις 3 Μαΐου 1992 ο ναός εγκαινιάστηκε πανηγυρικά από τον τοπικό Επίσκοπο.
Η εκκλησία με το σκευοφυλάκιο και την αίθουσα συνομιλίας έχει κάτοψη ανισόπλευρου πολυγώνου. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είναι η πράσινη στέγη με εμβαδόν 600 m². Η σκέψη του αρχιτέκτονα ήταν: « Πήραμε κάτι από τη φύση και το δίνουμε πίσω ». Η στέγη της εκκλησίας προεξέχει τόσο πολύ από όλες τις πλευρές που δημιουργεί μια στεγασμένη πλατεία πέριξ της εκκλησίας. Ο πύργος αποτελείται από τρία στοιχεία και είναι μια μεταλλική κατασκευή επενδυμένη με γυαλί. Το εσωτερικό της εκκλησίας φωτίζεται είτε μέσω του ηλιακού φωτός είτε μέσω προβολέων που τοποθετούνται στην περιοχή του θόλου, και πλημμυρίζει με φως χάρη στις μεγάλες γυάλινες επιφάνειες από υαλότουβλα διαφορετικού χρώματος.
Βλέπουμε την εξωτερική όψη της εκκλησίας σε αυστριακό γραμματόσημο του 2020. Στη δεύτερη φωτογραφία βλέπουμε το εντυπωσιακά φωτιζόμενο εσωτερικό.
Εκκλησία Donaucity στη Βιέννη
Η Εκκλησία του Χριστού, η Ελπίδα του Κόσμου, είναι μια καθολική εκκλησία στη νέα συνοικία Donaucity, η οποία ολοκληρώθηκε το 20000. Αρχιτέκτονάς του είναι ο Heinz Tesar, του οποίου το σχέδιο κέρδισε έναν διαγωνισμό μεταξύ έξι γνωστών Αυστριακών αρχιτεκτόνων τη δεκαετία του 1990.
Ο κύβος, καλυμμένος με πλάκες από σκούρο χρωμοχάλυβα, βρίσκεται ακριβώς μπροστά από τα πολυώροφα κτίρια του ΟΗΕ στη νέα συνοικία Donau-City. Οι τέσσερις πάνω γωνίες του κύβου είναι κομμένες σε διαφορετικά ύψη και προσφέρουν χώρο για μεγάλα παράθυρα. Σε μια κάτω γωνία βρίσκεται η είσοδος, η οποία σχηματίζει ένα ξεχωριστό δωμάτιο, από το οποίο μπορεί ο επισκέπτης να ρίξετε μια ματιά στο εσωτερικό της εκκλησίας χωρίς να ενοχλήσει κάποια λειτουργία που μπορεί να τελείται. Λόγω αυτών των τομών στις γωνίες, ο ναός έχει σχήμα σταυρού όταν τον βλέπουμε από ψηλά.
Το ψυχρό εξωτερικό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το ζεστό εσωτερικό της εκκλησίας, το οποίο χαρακτηρίζεται από το ανοιχτόχρωμο ξύλο σημύδας των τοίχων και της οροφής. Η κατανομή του φωτός στο εσωτερικό της εκκλησίας είναι πολύ ιδιαίτερη: το φως εισχωρεί στο εσωτερικό από παντού μέσω των πολλών «φινιστρινιών» στο εξωτερικό κέλυφος, των παραθύρων στις κομμένες γωνίες του κύβου και μιας εγκοπής στην οροφή σε σχήμα που θυμίζει πληγή καρδιάς.
Εξωτερικά αναγνωρίζεται ως εκκλησία μόνο από έναν λευκό σταυρό και το ατσάλινο πλαίσιο για τις 3 καμπάνες παραδίπλα.
Στο αυστριακό γραμματόσημο του 2022 βλέπουμε μια χαρακτηριστική όψη του.
Hungerburgbahn, Innsbruck
Το Hungerburgbahn συνδέει με σιδηροδρομική γραμμή το κέντρο της πόλης του Ίννσμπρουκ με το Hungerburg στην πλαγιά του βουνού, βόρεια του ποταμού Inn, και αντικατέστησε το παλιό Hungerburgbahn, το οποίο λειτουργούσε από το 1906.
Το 2004, μετά από διαγωνισμό σε επίπεδο ΕΕ, επιλέχθηκε η αυστριακή εταιρεία Strabag, σε συνεργασία με την Αγγλοϊρακινή αρχιτέκτονα Ζάχα Χαντίντ. Ο σιδηρόδρομος, που κινείται εν μέρει υπόγεια και εν μέρει σε μεγάλα ύψη, εντυπωσιάζει με τους δύο επικλινείς πυλώνες της διάβασης του Inn και τις στέγες των τεσσάρων σταθμών. Ρίξτε μια ματιά και στην ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του σταθμού της κοιλάδας. Η παγκοσμίου φήμης αρχιτέκτονας Ζάχα Χαντίντ σχεδίασε τον νέο σταθμό της κοιλάδας Hungerburgbahn μεταξύ του Inn και του Hofgarten. Ο σταθμός στο Löwenhaus, στο Alpine Zoo και στο Hungerburg έχουν επίσης αντίστοιχης τεχνικής σχέδια. Ομαλά τοξωτά κοχύλια γυάλινης οροφής εκτείνονται σε ένα τεράστιο τοπίο από οπλισμένο σκυρόδεμα σαν αστραφτερά γλυπτά, με την οροφή να αγγίζει το έδαφος μόνο σε λίγα σημεία. Η παραγωγή γυαλιού ήταν μια πολύπλοκη ψηφιακή διαδικασία από τον σχεδιασμό έως τη συναρμολόγηση. Μέρη των κελυφών οροφής, που κατασκευάστηκαν στην Κίνα για λόγους κόστους, είναι ελαττωματικά και οι δυσκολίες εκκίνησης στις σιδηροδρομικές λειτουργίες είναι σημαντικές, αλλά η μητρόπολη των Άλπεων χαίρεται ωστόσο για ένα άλλο αξιοθέατο.
Στο αυστριακό γραμματόσημο του 2023 βλέπουμε την είσοδο του σταθμού στη βάση, στο Ίννσμπρουκ.
