Γράφει ο Τάσος Γέροντας
Ο σερ Άρθουρ Στάνλεϋ Έντινγκτον ήταν Βρετανός αστροφυσικός. Είναι ιδιαιτέρως γνωστός για την εργασία του στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, την οποία και διέδωσε ευρύτερα στον επιστημονικό κόσμο μετά την ανάπτυξή της από τον Αϊνστάιν.
Ο Άρθουρ ήταν το νεότερο τέκνο οικογένειας Κουάκερων. Γεννήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου του 1882. Όταν ήταν δύο ετών, ο πατέρας του πέθανε στην «τυφοειδή επιδημία του 1884». Ο Άρθουρ και η μεγαλύτερη αδελφή του μεγάλωσαν με τη μητέρα τους.
Σε ηλικία μόλις 11 ετών επέδειξε για πρώτη φορά τις ικανότητές του πρωτεύοντας τόσο στα μαθηματικά όσο και στα φιλολογικά μαθήματα του σχολείου του. Κέρδισε υποτροφία το 1898 και μπόρεσε έτσι να παρακολουθήσει το Owens College (το σημερινό Πανεπιστήμιο Βικτόρια) του Μάντσεστερ από την ηλικία των 16 ετών. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στράφηκε στη Φυσική, όπου συνέχισε να προοδεύει ραγδαία και, κερδίζοντας πρόσθετες υποτροφίες, αποφοίτησε το 1902 με άριστα (First Class Honours).
Ο Έντινγκτον συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο Trinity College του Κέιμπριτζ το 1903. Αποφοίτησε με μάστερ το 1905.
Μετά την αποχώρησή του από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ το 1905, ο Έντινγκτον προσλήφθηκε ως α΄ βοηθός του Βασιλικού Αστρονόμου στο Βασιλικό Αστεροσκοπείο του Γκρήνουιτς. Εκεί εργάστηκε και τελικά ανέπτυξε μία νέα στατιστική μέθοδο, κερδίζοντας έτσι το Βραβείο Smith του 1907. Μαζί με το βραβείο ήρθε και μία υφηγεσία στο Κέιμπριτζ. Δύο θάνατοι καθηγητών το 1912 και το 1913 συνετέλεσαν ώστε ο Έντινγκτον να γίνει τελικά διευθυντής ολόκληρου του Αστεροσκοπείου του Κέιμπριτζ το 1914.
Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ο Έντινγκτον κλήθηκε για στρατιωτική υπηρεσία, αλλά ως κουάκερος και ειρηνιστής αρνήθηκε να υπηρετήσει και ζήτησε εναλλακτική θητεία ως αντιρρησίας συνειδήσεως. Φίλοι του επιστήμονες επιχειρηματολόγησαν επιτυχώς υπέρ της απαλλαγής του από στρατιωτικές υποχρεώσεις εξαιτίας της σημασίας του ως επιστήμονα.
Μετά τον πόλεμο ο Έντινγκτον ταξίδεψε στο νησί Πρίνσιπε του Ατλαντικού για να παρατηρήσει την έκλειψη Ηλίου της 29 Μαΐου 1919. Κατά τη διάρκεια της ολικής της φάσεως φωτογράφισε τους αστέρες πουυ φαίνονταν δίπλα στον Ήλιο. Κατά τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, οι θέσεις των αστέρων δίπλα στον Ήλιο θα φαίνονταν ελαφρώς μετατοπισμένες, καθώς το φως τους θα είχε καμφθεί από το ηλιακό βαρυτικό πεδίο. Οι παρατηρήσεις του Έντινγκτον δημοσιεύθηκαν το 1920 και επιβεβαίωσαν τη θεωρία του Αϊνστάιν, πράγμα που έκανε εντύπωση και αναφέρθηκε από εφημερίδες σε όλο τον κόσμο ως μεγάλη είδηση. Πρόσφατα πάντως υποδείχθηκε ότι τα ανεπεξέργαστα δεδομένα ήσαν ανεπαρκή για την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων και ο Έντινγκτον ήταν επιλεκτικός ως προς το ποιά δεδομένα χρησιμοποίησε.
Ο Έντινγκτον έδινε συχνά διαλέξεις περί της Θεωρίας της Σχετικότητας και είχε τη φήμη του εκλαϊκευτή των εννοιών της τόσο στο ευρύ κοινό όσο και στους επιστήμονες που δεν την είχαν διδαχθεί. Συγκέντρωσε πολλές τέτοιες διαλέξεις για το βιβλίο του «Μαθηματική Θεωρία της Σχετικότητας» (Mathematical Theory of Relativity, 1923), το οποίο ο Αϊνστάιν επαίνεσε ως «την καλύτερη παρουσίαση του θέματος σε οποιαδήποτε γλώσσα».
Ως χαρακτήρας ο Έντινγκτον ήταν πολύ ντροπαλός και διακρινόταν από βαθύτατη πίστη στον Θεό, όπως φαίνεται στο βιβλίο του «Γιατί πιστεύω στον Θεό: Επιστήμη και θρησκεία όπως τις βλέπει ένας επιστήμονας» (Why I Believe in God: Science and Religion, as a Scientist Sees It, 1930).
Έμεινε ανύπαντρος μέχρι το τέλος της ζωής του. Πέθανε από καρκίνο όταν το ημερολόγιο έγραφε 22 Νοεμβρίου 1944.
