Οι αρχαίοι Έλληνες επινόησαν τη Μοίρα, τον από μηχανής Θεό, αλλά και το συν Αθηνα και χείρα κίνει. Οι Χριστιανοί, στα δύσκολα λένε Θεού θέλοντος, αν και από μικροί μαθαίνουν πως ο Αδάμ και η Εύα έφυγαν από τον παράδεισο από επιλογή τους. Οι Ινδουιστές πιστεύουν πως όσα ζούνε είναι θέλημα Θεού αλλά οι επόμενες ζωές κρίνονται από τις πράξεις τους. Οι λαϊκές ρήσεις έρχονται να σε μπερδέψουν ακόμη περισσότερο. Ό,τι βρέξει ας κατεβάσει, αλλά και έσπειρες ανέμους θα θερίσεις θύελλες.
Που βρίσκεται η αλήθεια λοιπόν; Ποιος ορίζει τις ζωές μας;
Είμαστε πρωταγωνιστές σε ένα έργο που έχει γράψει άλλος; Εμείς διαλέγουμε τον τίτλο, εμείς τους συμπρωταγωνιστές, αλλά δεν ξέρουμε πως θα ανταποκριθούν στις ανάγκες του ρόλου. Τα απρόβλεπτα της ζωής δεν μπορείς να τα αποφύγεις, αλλά μπορείς να τα αντιμετωπίσεις.
Μη ξεχνάς πως όπως εσύ έγραψες το σενάριο σου, έτσι έγραψε και το δικό του ο συμπρωταγωνιστής σου. Να παραιτηθώ λοιπόν; Να δεχτώ τη μοίρα μου παθητικά;
Ο πόνος που μπορεί να σου προκαλέσει το απρόσμενο, το άγνωστο, μπορείς να τον κάνεις εισιτήριο για μια άλλη διαδρομή. Η γη δεν είναι επίπεδη και οι διαδρομές δεν είναι ευθείες. Παρακάτω θα βρείς και άλλες στροφές – στρίψε εκεί που θες εσυ αυτή τη φορά.
Αγάπησες, τα έδωσες όλα, και όμως το σενάριο ξαναγράφτηκε και ξαφνικά λείπουν σελίδες. Ο συμπρωταγωνιστής διάλεξε να φύγει. Ζήσε το, βίωσε το πόνο σου, πρέπεις να χαθείς στις σκέψεις σου και τις αναμνήσεις. Μα συνέχισε, προχώρα. Ο χωρισμός όταν είναι επιλογή του ενός είναι βίαιη, είναι οδύνη.
Μα η ζωή σου έχει την απάντηση.
Στα νοσοκομεία με τα βαριά περιστατικά ακρωτηριασμών από ατυχήματα, υπάρχουν άνθρωποι που βιώνουν τον πόνο, αναρωτιούνται το γιατί, εγκαταλείπουν προσωρινά, μα συνεχίζουν να ζουν. Μαθαίνουν να ζουν χωρίς το μέλος που έχασαν. Αυτό είναι ο χωρισμός. Χάνεις ένα κομμάτι του εαυτού σου, κόβεται βίαια και εσύ δεν ξες ποιον να κατηγορήσεις.
Κανέναν.
Θα συνεχίσεις να ζεις, λιγότερος συναισθηματικά, δεν είσαι ο ίδιος σίγουρα, μα ό,τι έχει απομείνει εκμεταλλεύσου το. Θες να κυλιστείς στον εγωισμό, στο θυμό, στο αλκοόλ; Κάντο, αλλά τώρα εσύ διαλέγεις τη συνέχεια, την εξέλιξη του έργου σου. Κανένα υγρό, δεν μπορεί να σε απαλλάξει από τις αναμνήσεις, δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμα. Είναι επιλογή σου αν θα συνεχίσεις τη ζωή σου στο πάτωμα ή αν θα τη ζήσεις όρθιος.Οποιαδήποτε απώλεια, οποιοδήποτε τραύμα δεν θα σε κρατήσει κάτω αν δεν το επιτρέψεις. Απλά θα σε βαραίνει, σαν ένα σακίδιο που κουβαλάς στη πλάτη σου. Τι λες, μια τσάντα που κουβαλιέται από δύο δεν είναι ελαφρύτερη;
Εγώ όταν ξαναβρέθηκα σε στροφή και έπρεπε να διαλέξω, πήρα αυτήν που κάποιος μου άπλωσε το χέρι. Εσύ τι θα διαλέξεις;
