Ὁ Ἄλμπρεχτ Ντύρερ (Albrecht Dürer, 21 Μαΐου 1471 – 6 Απριλίου 1528) ἦταν Γερμανός ζωγράφος, χαράκτης καί θεωρητικός τῆς Γερμανικῆς Ἀναγέννησης. Ὑπῆρξε σημαντικός καλλιτέχνης τῆς ἐποχῆς του, συμβάλλοντας καθοριστικά στή διάδοση τῶν ἰδεωδῶν τῆς Ἰταλικῆς Ἀναγέννησης. Ἔζησε τό μεγαλύτερο διάστημα τῆς ζωῆς του στή Νυρεμβέργη, πού ἀποτελοῦσε ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα πολιτιστικά κέντρα τῆς Γερμανίας, ἀλλά ταξίδεψε ἀρκετά κι ἐπισκέφτηκε τήν Ἰταλία δύο φορές, γεγονός πού ἐπηρέασε βαθιά τό ἔργο του. Τά ἔργα του διαδόθηκαν σέ ὅλη τήν Εὐρώπη καί ἀργότερα ἀπέκτησαν παγκόσμια φήμη. Ὁ ἀστεροειδής 3104 Ντύρερ, πού ἀνακαλύφθηκε τό 1982, πῆρε τό ὄνομά του ἀπό αὐτόν.
Τά αὐστριακά ταχυδρομεῖα κυκλοφόρησαν τό 2020 ἕνα φύλλο μέ ὀκτώ πίνακες τοῦ Ντύρερ. Ἄν οἱ μορφές στό τέταρτο καί στό ἕβδομο σᾶς θυμίζουν κάτι, ἀπεικονίζονταν στά χαρτονομίσματα τῶν 5 καί 20 γερμανικῶν μάρκων στήν πρό εὐρώ ἐποχή. Τό τελευταῖο γραμματόσημο τοῦ φύλλου εἶναι ἀπό τό πιό ἐνδιαφέροντα ἐπειδή εἶναι αὐτοπροσωπογραφία. Αὐτός ὁ πίνακας, πού παριστάνει τόν καλλιτέχνη ὅπως ὁ Χριστός, θά μποροῦσε νά θεωρηθεῖ μία τολμηρή, βλάσφημη δήλωση, ἀλλά εἶναι πιθανότατα μία ἔκφραση τῆς πίστης παράλληλα μέ τήν ἐμπιστοσύνη στήν ἱκανότητα τοῦ καλλιτέχνη ὡς δημιουργοῦ. Δείχνει τόν καλλιτέχνη Ἄλμπρεχτ Ντύρερ, τοῦ ὁποίου τά ταλέντα τοῦ τά ἔδωσε ὁ Θεός.
Ἕνα φύλλο τῆς Δανίας ἀπό τό 1976 παριστάνει μέ πολύ ζωντανά χρώματα ἕναν πίνακα τοῦ Ὄττο Μπάκε.
Ὁ Ὄττο Μπάκε (Otto Bache 21/8/1839 – 28/6/1927) ἦταν Δανός ρεαλιστής ζωγράφος. Πολλά ἀπό τά ἔργα του ἀπεικονίζουν βασικά γεγονότα στή δανική ιστορία. Στή ἡλικία τῶν ἕνδεκα ἐτῶν εἰσήχθη στή Βασιλική Δανική Ἀκαδημία Καλῶν Τεχνῶν. Τό 1866 ἔλαβε τήν ταξιδιωτική ἐπιχορήγηση τῆς Ἀκαδημίας καί πῆγε στό Παρίσι καί ἀργότερα στήν Ἰταλία. Ἡ παραμονή του στό Παρίσι εἶχε ἰδιαίτερα μεγάλη ἐπίδραση στό ἔργο του, ὁδηγῶντας το σέ μία κατεύθυνση πού χαρακτηρίζεται ἀπό περισσότερη ἐλευθερία, περισσότερο χρῶμα, ἰσχυρότερο φῶς καί εὐρύτερο πεδίο. Ἀναγνωρίστηκε νωρίς ἡ ἀξία του ὡς ζωγράφος πορτραίτου. Ὁ ἴδιος ἔδειχνε ἔντονο ἐνδιαφέρον γιά τή ζωγραφική ζώων, ἀλλά σταδιακά μεταστράφηκε σέ ἔργα ἀπό τήν καθημερινή ζωή καί τήν ἱστορία.
Ὁ πίνακας τοῦ 1878 Μία ἀγέλη ἀλόγων ἔξω ἀπό ἕνα πανδοχεῖο εἶναι ἐλαιογραφία σέ καμβά. Οἱ διαστάσεις του εἶναι 2,05×1,40 m (ΠxΥ) καί βρίσκεται στήν Ἐθνική Πινακοθήκη τῆς Δανίας (Statens Museum for Kunst)
Ἕνα φύλλο τοῦ 1984 ἀπό τή Βουλγαρία ἀπεικονίζει λεπτομέρεια ἀπό τόν πίνακα τοῦ Ραφαήλ Ὁ θρίαμβος τῆς Γαλάτειας.
Ὁ Ραφαέλο Σάντσιο ντά Οὐρμπίνο (Raffaello Sanzio da Urbino, 28 Μαρτίου ἤ 6 Ἀπριλίου 1483 – 6 Ἀπριλίου 1520), γνωστός ὡς Ραφαήλ, ἦταν Ἰταλός ζωγράφος καί ἀρχιτέκτονας τῆς πρώιμης Ἀναγέννησης. Ὑπῆρξε ἕνας ἀπό τούς ἐπιφανέστερους καλλιτέχνες τῆς ἐποχῆς του, τοῦ ὁποίου ἡ φήμη καί ἡ ἀξία ἦσαν ἀνάλογες μέ ἐκεῖνες τοῦ Μιχαήλ Ἄγγελου καί τοῦ Λεονάρντο ντά Βίντσι. Γεννήθηκε στό Οὐρμπίνο καί μαθήτευσε ἀρχικά στό πλευρό τοῦ πατέρα του. Τά πρώιμα ἔργα του χρονολογοῦνται στίς ἀρχές τοῦ 16ου αἰώνα καί φιλοτεχνήθηκαν κατά κύριο λόγο στήν Περούτζια, πρίν ἐγκατασταθεῖ στή Φλωρεντία καί ἀργότερα στή Ρώμη. Ἐκεῖ ὁλοκλήρωσε ὁρισμένα ἀπό τά σπουδαιότερα ἔργα του, μεταξύ τῶν ὁποίων οἱ τοιχογραφίες στό Βατικανό. Πέθανε ἀπρόσμενα σέ ἡλικία 37 ἐτῶν στή Ρώμη. Χαρακτηρίζεται ὡς ἕνας ἀπό τούς σημαντικότερους ζωγράφους τῆς Εὐρώπης, τοῦ ὁποίου τό ἔργο θαυμάζεται γιά τήν καθαρότητα τῆς φόρμας του καί τή δεξιοτεχνία του.
Ὁ Θρίαμβος τῆς Γαλάτειας (ἰταλικά: Trionfo di Galatea) εἶναι τοιχογραφία πού ὁλοκλήρωσε ὁ Ραφαήλ τό 1512, καί ἡ ὁποία βρίσκεται στή Βίλα Φαρνεζίνα στή Ρώμη. Ἡ τοιχογραφία εἶναι ἐμπνευσμένη ἀπό τή μυθολογία καί τό ἔργο τοῦ Ὀβίδιου καί ἀποτελεῖ κομμάτι μιᾶς σειρᾶς ἔργων πού κοσμοῦσαν τήν ἀνοιχτή πινακοθήκη στό κτήριο, μία σειρά πού δέν ὁλοκληρώθηκε ποτέ. Στήν ἑλληνική μυθολογία, ἡ ὄμορφη Νηρηίδα Γαλάτεια ἐρωτεύτηκε τόν βοσκό Ἄκι. Ὁ σύντροφός της, ὁ μονόφθαλμος Κύκλωπας Πολύφημος, ἀφοῦ κυνήγησε τούς δύο ἐραστές, ἐκτόξευσε ἕνα τεράστιο κοντάρι καί σκότωσε τόν νέο. Ὁ Ραφαήλ δέν ζωγράφισε κάποιο ἀπό τά κύρια περιστατικά τῆς ἀφήγησης. Ἐπέλεξε τή στιγμή τῆς ἀποθέωσης τῆς νύμφης. Ἡ Γαλάτεια ἀπεικονίζεται περιστοιχισμένη ἀπό ἄλλα πλάσματα τῆς θάλασσας, ἐνῶ τά φωτεινά χρώματα καί ἡ διακόσμηση ὑποτίθεται πώς ἀντλοῦν ἔμπνευση ἀπό τήν ἀρχαία ρωμαϊκή ζωγραφική.
