του Γιάννη Σιφνιού
Φωτογραφία: Josef Koudelka
Μαύρο περιστέρι σε λευκό ουρανό
Κατεβαίνω γρήγορα μια σκάλα που δεν έχει τέλος
Πέφτω
Πέφτω
Μια πόρτα κλειστή σε ένα άδειο δωμάτιο
Η πόρτα χτυπάει τρεις φορές
Σκοτάδι
Ακούω την ανάσα μου
Μη φεύγεις
Έφυγες
Ζεστή βροχή στο πρόσωπό μου
Σκοτάδια που φωτίζουν
Ή φως σκοτεινό;
Η σκάλα δεν έχει τέλος
Κάθομαι κάτω από το αγαπημένο μου δέντρο
Στα χέρια μου το αγαπημένο μου βιβλίο
Όλες οι σελίδες λευκές
Μόνο η τελευταία γράφει Τρέξε
Τρέχω
Έχω λαχανιάσει αλλά είμαι ακίνητος
Κοιτώ τα πόδια μου
Δεν έχω πόδια
Ο ουρανός πέφτει στο κεφάλι μου
Φωνάζω
Βρίσκομαι σε μια θάλασσα βαθιά
Κολυμπάω μόνος ώρες
Πιάνω στεριά
Σε βλέπω από μακριά
Η μορφή σου ξεχωρίζει
Μια λεπτή φιγούρα, τα μαλλιά σου πιο κοντά από παλιά
Έρχομαι προς το μέρος σου μα δε σε φτάνω
Δυναμώνω το βήμα μου
Σε βλέπω πιο κοντά
Μα πάλι δε σε φτάνω
Σταματώ
Μια φλέβα στο λαιμό μου πάλλεται
Πέφτω ανάσκελα στην άμμο
Ακούω την ανάσα μου
Κοιτώ τον ουρανό
Το μαύρο περιστέρι χάθηκε
