Μια δήλωση για κλάματα του πρωθυπουργού,
ένα εγγλέζικο πουκάμισο φορεμένο από την αντιπολίτευση, μια στυγνή πολιτική δολοφονία ενός νέου ανθρώπου, επειδή
βρισκόταν απλώς στην άλλη όχθη του ποταμού, και το πιο διαδεδομένο και αγαπητό
μέσο κοινωνικής δικτύωσης, το facebookπήρε
φωτιά. Ειδικά το τελευταίο γεγονός ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ξαφνικά
η ανάγκη της έκφρασης ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Σύσσωμη η κοινότητα του
διαδικτύου ορθώθηκε σαν το τείχος του RogerWaters. Μέρες τώρα παρακολουθώ τον ξεσηκωμό,
με τα στάτους όλων να γεμίζουν και να παραγεμίζουν, να ανανεώνονται γύρω από το
θέμα, να κάνουν κοινοποιήσεις, να αντιγράφουν ο ένας τον άλλο, να ξεκινούν
διαλόγους, συζητήσεις επί χάρτου, και να φορούν όλοι άσπρες μπλούζες που λένε «Όχι
στη Βία».
Το θέμα της ΧΑ, του ναζισμού, του
φασισμού, του πολιτικού φάσματος, του ρατσισμού, του αντιρατσισμού, και
τελειωμό δεν έχει ο κατάλογος, μονοπώλησε και συνεχίζει να μονοπωλεί το
διαδίκτυο, καθώς τροφοδοτεί απίστευτες έχθρες, αντιπαλότητες και προσφέρει ένα
τεράστιο τραπέζι για στρογγυλές ή τετραγωνισμένες κουβέντες. Στην αρχή
παρακολουθούσα με μεγάλο ενδιαφέρον όλες τις ανακοινώσεις, όλα τα κείμενα όλων
των διαδικτυακών φίλων. Διάβαζα και διάβαζα και κάθε φορά ανακάλυπτα και κάτι
καινούριο, γιατί ο καθένας είχε να προσφέρει και μια άποψη, ένα στοιχείο, μια
πληροφορία. Σύντομα όμως, αυτό που
θεωρούσα ενημέρωση ξεχείλωσε, έγινε άσκοπη γραφή, και παραφιλολογία
εντυπωσιασμού. Διότι όλοι και κυρίως οι «μη
γνωρίζοντες» άρχισαν να «βασανίζονται» με το θέμα της ΧΑ και του φασισμού
σε ένα παραλήρημα, ποιος θα γράψει το πιο πρωτοποριακό στάτους, το πιο έξυπνο.
Από εκεί που για κάποιους το φέισμπουκ ήταν το μέσο κοινοποίησης της
καθημερινότητας τους, έγινε το μέσο πολιτικών, αγωνιστικών και αντιφασιστικών
δηλώσεων.
Δεν είναι όλα τα πράγματα ίδια και το
συγκεκριμένο θέμα είναι βαθύτατα σοβαρό.
Η ανάλυσή του αλλά και ο τρόπος αντιμετώπισής του απαιτεί γνώση της ιστορίας,
της πολιτικής, των εννοιών. Απαιτεί
ισχυρό λόγο που τεκμηριώνεται από επιχειρήματα και λύσεις. Απαιτεί
καθαρότητα και αμεσότητα, απαιτεί θέσεις που είναι απόλυτα συμβατές με αυτό που
λέγεται δημοκρατία, σύνταγμα, ελευθερία και όχι παρορμήσεις και αυθορμητισμούς
που τυφλώνουν και τελικά καταλήγουν σε κάποιο ξεχασμένο υπόνομο.
Όλοι μπορούμε και οφείλουμε να εκφέρουμε τη γνώμη μας και να
καταδικάσουμε ένα συμβάν. Δυστυχώς όμως δεν μπορούμε όλοι να το γιατρέψουμε. Σ
αυτό θα πρέπει να εμπιστευτούμε, έστω κι αν ρισκάρουμε, τους ειδικούς, είτε
λέγονται πολιτικοί, νομικοί, ιστορικοί, ή όπως θέλετε να τους ονομάσετε. Σε δύσκολες καταστάσεις, όπως αυτή που
βιώνουμε, και που αφορά το πολιτικό και όχι μόνο σύστημα της χώρας, αλλά έχει
ποτίσει τον κοινωνικό ιστό με χίλιους δυο τρόπους, χρειάζεται μία απόσταση.
Χρειάζεται μια σιωπή, μια εσωτερική σιωπή για να σκεφτούμε με ηρεμία, για να
κρίνουμε όλα αυτά που διαβάζουμε από
τους κομματικούς, τους πολιτικούς, τους επιστήμονες. Εάν όλοι ορμήσουμε, όπως
και γίνεται, τότε δεν θα καταλάβουμε τίποτα, και το μόνο που θα πετύχουμε είναι
να μετατρέψουμε όλη αυτή την ιστορία σε μία μόδα, ένα ρεύμα Σάκη Ρουβά, που
απλώς θα υφίσταται με υστερίες,
ενθουσιασμούς, τσακωμούς και πάει λέγοντας. Δεν είναι κακό κάποιες φορές να
ακούμε μόνο χωρίς να μιλάμε.
Καμιά φορά
αυτό είναι η μεγαλύτερη αρετή. Έχει χυθεί πολύ μελάνι που αντί να μας οδηγήσει
στην υιοθέτηση αποτελεσματικών συμπεριφορών και πράξεων, αντί να μας υποδείξει την
ουσία των πραγμάτων, και να μας καθοδηγήσει,
θα μας φέρει πιο κοντά στον καναπέ μας, γιατί απλώς θα έχουμε εξαντληθεί
από την ανάγνωση των στάτους.
