Έχουν περάσει δυο μόλις
μέρες από την συμμετοχή μου ως ομιλητής
στο TEDx Thessaloniki 2013. Μια εμπειρία απαιτητική
και συνάμα μαγική. Σίγουρα μια από τις
πιο όμορφες και σημαντικές της ζωής
μου. Ακόμη βρίσκομαι μέσα σε ένα σύννεφο
κούρασης και αστερόσκονης.
Το TEDx είναι οι άνθρωποι
του. Οι διοργανωτές, οι εθελοντές, οι
θεατές. Είναι τόσο θετική η ενέργεια
που ανταλλάσσεται μεταξύ των ανθρώπων,
που προσωπικά πιστεύω ότι φεύγοντας
από το χώρο του Ολύμπιον και κάνοντας
μια μοναχική βόλτα στην παραλία,
αισθάνθηκα ότι είχα ψηλώσει δέκα πόντους.
Ευεργετική αίσθηση. Και τι πιο ωραίο,
να βιώνεις κάτι τόσο όμορφο στη
Θεσσαλονίκη, την πόλη σου, το μέρος όπου
ζεις και δημιουργείς. Θεωρώ ότι για
κάποιον που κατοικεί στην πόλη (ή και
σε κοντινή απόσταση) η διοργάνωση του
TEDx είναι μια από τις must ημέρες που αξίζει
να βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη.
Στο TEDx μοιράστηκα την
εμπειρία μου για το μοναδικό κλειδί που
κρατάει ο καθένας μας στα χέρια του για
ανοίξει το προσωπικό του “Δωμάτιο των
Ευχών”, το μέρος που όλες μας οι ευχές
πραγματοποιούνται, αρκεί να είμαστε
ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Το δικό
μου κλειδί είναι το παραμύθι, η ενστικτώδης
απόφαση να γίνεσαι ξανά παιδί, παρά τους
λαβυρίνθους της καθημερινότητας που
μας αποπροσανατολίζουν. Να επιστρέφεις
πάντα στη βεβαιότητα της παιδικής
ηλικίας, τότε που τα πάντα είναι καινούρια,
εφικτά και δεν υπάρχει το αδύνατο.
