[…έναν
άγνωστο Χ συνάντησες κάπου στην άκρη του δρόμου, σε κοιτά μες στα μάτια -τι
όμορφος που είσαι μωρέ- εδώ κάπου κολλάς, χαίρεται που δεν προσπερνάς, σου μιλά
για blu ray (κι εσύ ακούς τι όμορφα μπλε μάτια που χεις),σε
ντύνει,(το γδύσιμο θα το ανακαλύψεις σε άλλο ταμπλό),σε φιλάει, σε στολίζει με
όλες τις εποχές του χρόνου -κυρίως μ´ αυτήν της Άνοιξης…ναι!
Της
Άνοιξης που είναι τα άνθη νααααααα τόσο μεγάλα – που αν το σκεφτείς
υστερόβουλα, αν λέω…εφόσον διαθέτεις το ελάχιστο μυαλό, η Άνοιξη κουβαλάει κι
έναν Επιτάφιο μέσα… Μοιάζει με είδος υπό εξαφάνιση -λες- θ´ αναβίωσε θαρρείς
την εποχή των δεινοσαύρων…. Και πράξεις!
Ναιιιιιι!
Πράξεις. Σου
προσφέρει μια ασπίδα, μπαίνεις στη μάχη, τρέχεις και πάλι τρέχεις με ανάλυση
900p,πετάς,στροβιλίζεσαι μα τη χάρη Θεέ μου, τι ανοίγματα -μέχρι κι η Κομανέτσι
ωχριά μπροστά σου-…και σβούρες και φλικ φλακ κι είναι στιγμές που όλον τον
κόσμο αγαπάς, φως στη νύχτα, πρωτεύουσες, πλατείες, σιντριβάνια, αγάλματα
σπαρμένα σε τσιμέντο, όλη την υφήλιο γυρνάς -μα τι τύπος!.
Κι
αγκαλιές κιγκλιδώματα -απ´ αυτές που φέρνουν μέσα σου πεταλουδίτσες κι
ανεβαίνουν στο τέρμα οι παλμοί -μην παν χαμένοι οι αναλογικοί μοχλοί,γιατί
παρότι δεν πιστεύεις ότι υπάρχουν τέσσερα δισεκατομμύρια αστέρια στον ουρανό
πίστεψες πως αγκαλιά του, το κυνήγι UFO είναι προσόν ,ο τοίχος φρεσκοβαμμένος
(κι εσύ φρεσκοβλαμμένη) που δεν άκουσες ούτε καν τον ήχο τη στιγμή που το
χειριστήριο του playstation έπεσε στο πάτωμα. G A M E O V E R.
(Οδηγίες χρήσης: με dual shock (τζάμπα πήγε και το
proficiency-τίποτα δεν εννόησες…ούτε καν το…shock) Αυτά τα games ,οι
λιτανείες αγάπης -ξέρεις- ξερνούν πλάσματα ντυμένα λουλούδια από ξίφη κι
ανακαλύπτεις ότι ουρλιάζεις με διαφορετικό τρόπο αν είσαι έτοιμη να σε κατασπαράξει
ένας τεράστιος καρχαρίας απ´ ότι αν ένα κομμάτι φύκια αγγίξει το πόδι.. Γι ´
αυτό κλείσε τη ψυχή σου σ´ ένα μπουκάλι, ίσα ίσα να χωρά, ερμητικά με πώμα. Η
δεύτερη επιλογή είναι ότι μπορείς να επιπλέεις φελλός, γιατί οι ψυχές που δε
βαδίζουν με τη λογική είναι ανάλαφρες επειδή ονειρεύονται -και πόσο βάρος έχουν
τα όνειρα βρε;- Μηδέν. Κι ούτε ο χρόνος δε γέρνει προς το μέρος σου γιατι η
ζυγαριά,σου μοιάζει -δεν είναι σοφή- και δε ξέρει να ισορροπεί κονσόλα και
ψυχές μόνες, ψυχές μ´ αλήθειες.
Τώρα αν θέλεις, μπορείς να σταθείς πάλι infographic απ´
το πρωί στη βροχή, μπας και από ένα κουμπάκι restart new game, πάθεις κανά
κεραυνοβόλο έρωτα. Γιατί το μόνο που σου έμεινε από τις τόσες πτώσεις σε
σιντριβάνια είναι μια μύτη που τρέχει, μια πνευμονία και μια φωνή νταλικέρη. S
h a d o w F a l l
P A
U S E.)]
