Θα πάρεις λίγη βία;
ΟΧΙ!
Ακούς που σου μιλάω ρε;; Με ακούς λέμε;; Κοίτα εδώ!! Τώρα!!!
Μου φέρνεις αντίρρηση μωρή;; Λέγε!!
Μου φέρνεις;; Θα σου σκάσω μια μπουνιά ανάμεσα στα δόντια να σου πω εγώ…να μάθεις να μιλάς!!
Μην φοβάσαι σου λέω… 'Ελα, που δεν θέλεις τώρα… Αφού το θέλεις κι εσύ, το
ξέρω. Το βλέπω στο βλέμμα σου… Θα σου αρέσει σου λέω.. Μην το πεις πουθενά, θα είναι το μυστικό μας…Σςςς…μην φοβάσαι..
Τα έχεις διαβάσει, στα έχουν πει, τα φαντάζεσαι. Και ίσως και να τα έχεις ακούσει η ίδια/ο ίδιος. Η βία με τα πολλά της προσωπεία. Η βία που προέρχεται από παντούκαι προς όλους. Δεν έχει καταγωγή, κοινωνική θέση, οικονομική κατάσταση, πνευματικό επίπεδο. Μόνο ένα χαρακτηριστικό έχει. 'Έναν συνδυασμό υπέρμετρου εγωισμού με μια παντελή έλλειψη ενσυναίσθησης.
Βλέπεις, αυτά δεν βρίσκονται στην διδακτική ύλη του σχολείου. Δεν βρίσκονται καν στην πρωταρχική διαπαιδαγώγηση των γονέων προς τα παιδιά. Στις περισσότερες περιπτώσεις, είτε επειδή οι γονείς τα θεωρούν δεδομένα 'μαθήματα' με βάση την γενικότερη ηθικήτης οικογένειας, είτε από άγνοια της σημαντικότητας που αυτά έχουν στην μελλοντική ζωή των παιδιών τους και πολύ περισσότερο των ανθρώπων που θα
τους περιστοιχίζουν.
Το να θέλει κάποιος να επιβληθεί έναντι ενός άλλου ζωντανού οργανισμού, είναι
πρωτίστως θέμα ψυχολογικό και μετά κοινωνικό. Η κυριαρχία στο ζωικό βασίλειο
είναι αποδεχτή ακριβώς επειδή δεν υπάρχει η ανθρώπινη λογική, παρά το ένστικτο επιβίωσης μέσω της επιβολής. Στους ανθρώπους όμως που θεωρούνται έλλογα όντα, αυτή η κυριαρχία θα έπρεπε να δαμάζεται, να περιορίζεται και αν είναι δυνατόν, να εξαλείφεται από τις επαφές με άλλους ανθρώπους αλλά και με ζώα.'Ισως να είναι και φιλοσοφικό το ζήτημα. Ποιος θεωρεί τον εαυτό του καλύτερο,ανώτερο, σπουδαιότερο από κάποιον άλλο, ώστε να τον βιάζει με τις πράξεις, τα λόγια, την πίεση που του ασκεί;
Αλήθεια τώρα; Υπάρχει δηλαδή κάποιος που θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο και
υπεράνω; Μια ματιά να ρίξεις έξω από ένα νεκροταφείο, σου φεύγει η διάθεση
αλλά και η απορία.
Η βία φέρνει κι άλλη βία, φέρνει πόνο και ματαίωση. Και λειτουργεί κι ως κύμα
ενός τραυματισμένου ψυχισμού που μεταφέρεται από τον έναν στον άλλο. Μια
αλυσίδα που δένει για πάντα θύτη και θύμα κι όσους βρίσκονται γύρω τους.
Αν αναλογιστεί κανείς τί χάδι μπορεί να προσφέρει με τις λέξεις, τις σκέψεις και τις
ενέργειες του, είναι απορίας άξιο γιατί δεν καταφεύγει σε αυτή την πρακτική και
επιλέγει την πληγή, την βία κι εντέλει τον εξευτελισμό του άλλου. Τί ξυπνάει το ζώο μέσα μας άραγε…
Σίγουρα παίζει ρόλο η ζωή μας μέσα στην οικογένεια μας. Πόση βία μας ασκήθηκε, σε πόση βία γίναμε κοινωνοί και μάρτυρες και πόση βία μάθαμε να
χρησιμοποιούμε για να προσπερνάμε τις ψυχολογικές μας συμπληγάδες. Κάποτε
όμως αυτή η περίοδος τελείωσε κι ήρθε η κοινωνική συμμετοχή. Εκεί που κληθήκαμε να διαχειριστούμε την επαφή μας με άλλους ανθρώπους και την θέση
μας ανάμεσα τους. Κι ορισμένοι από εμάς το έχασαν το παιχνίδι.
'Ενας άνθρωπος που ασκεί βία κι ένας άνθρωπος που την δέχεται, είναι δυο πληγές που συναντήθηκαν κι αντί να γιατρέψουν η μία την άλλη, μεγάλωσαν το βάθος τους. Και τίποτα δεν αλλάζει αυτή την προοπτική, εκτός από την εκμάθηση από νωρίς στον σεβασμό της ζωής. Της ζωής που έχει πολλές μορφές, αλλά μια ουσία.
Υπάρχουμε όλοι δικαιωματικά εδώ. Γι'αυτό και χρειάζεται να συνυπάρξουμε.
Χωρίς πίεση, χωρίς ζόρι παραπάνω από αυτό που μας έλαχε από την ιστορία.
Χρειαζόμαστε περισσότερη συμπόνοια. Να ποτίσουμε το άνθος της ομαδικότητας,
της δημιουργικότητας, της συμμετοχής, της αλληλεγγύης. 'Ώστε να φτάσουμε
κάποια μέρα να συμπορευόμαστε με σημαία την καλοσύνη και την αποδοχή.
Με χάδι.
(Σύμφωνα με τη μεγαλύτερη δημοσκοπική έρευνα που έχει διεξαχθεί παγκοσμίως, για τη βία κατά των γυναικών (2014, FRA / Fundamental Rights Agency – Europa / Οργανισμός Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης) με τη συμμετοχή πάνω από 42.000 γυναικών, ηλικίας από 18 έως 74 ετών, από 28 κράτη μέλη της ΕΕ: • 1 στις 3 γυναίκες στην ΕΕ έχει υποστεί σωματική βία από την ηλικία των 15 ετών και άνω • 1 στις 2 γυναίκες έχει βιώσει ψυχολογική βία από τον σύντροφό της • 1 στις 8 γυναίκες έχει υποστεί οικονομική βία από τον σύντροφό της • 1 στις 20 γυναίκες έχει πέσει θύμα βιασμού • 1 στις 3 γυναίκες έχει παρενοχληθεί σεξουαλικά στον χώρο εργασίας • 1 στις 5 νεαρές γυναίκες, μεταξύ 18-29 ετών, έχει παρενοχληθεί σεξουαλικά στο διαδίκτυο • 1 στις 5 γυναίκες έχει βιώσει stalking (εξακολουθητική παρακολούθηση) • 50 γυναίκες χάνουν τη ζωή τους κάθε εβδομάδα εξαιτίας της ενδοοικογενειακής βίας στην ΕΕ. (Πηγή:https://fra.europa.eu/sites/default/files/fra-2014…)
(Σύμφωνα με το Χαμόγελο του Παιδιού, για το 2018-2019 οι καταγγελίες για σοβαρα περιστατικά κακοποίησης ήταν 729 (848 το 2017) σε 1.358 παιδιά (1.656 το 2017). Από αυτές,το 41,7% αφορά τις ηλικίες 0-6, το 34,5% 7 με 12, το 41,7% κατήγγειλε σωματική κακοποίηση και το 54,3% εγκατάλειψη ή παραμέληση. Σημειώνεται, ότι σε σχέση με τους θύτες, το 39,5%των καταγγελιών αφορά και τους δυο γονείς, το 35,7% τη μητέρα και το 16,9% τον πατέρα.)
