Τελικά προλαβαίνουμε να σκεφτούμε σε αυτή τη ζωή; Πραγματικά,πόσο χρόνο αφιερώνουμε για να σκεφτούμε; Όλα αυτά τα μεγάλα που τα κοροϊδεύουμε και κάπως.
Ποιος είμαι, πού πάω, τι κάνω όσο ζω..Ναι αυτά τα βαρύγδουπα που τα βάζουμε στην άκρη γιατί έχουμε να σκεφτούμε ποια cover photo να βάλουμε.
«Eμένα δε με έκανες tag».
Και τελικά καταλήγουμε να σκεφτόμαστε μόνο αυτά.Και πόσο εύκολο είναι θα μου πεις, μέσα στο τρέξιμο να αρχίσεις και τις εσωτερικές αναζητήσεις.Εδώ ίσα που προλαβαίνεις να φτιάξεις κάτι να φας,για να μην πάρεις πάλι απ'έξω.
Κι ο άστεγος; Αυτός λογικά δεν έχετε τέτοια διλήμματα.Ή μήπως αυτός τα παρατηρεί όλα καλύτερα;
Και οι άρρωστοι; Εκείνοι δεν έχουν δικαίωμα για να χαζολογήσουν όπως εμείς κάνουμε κατά κόρον;
Είναι παράξενος αυτός ο κόσμος έτσι κι αλλιώς.
Α!Το πρώτο like !
