Ἡ Ἰταλία μπορεῖ νά μήν ἔβγαλε σπουδαίους φυσικούς τοῦ ἐπιπέδου Χάιζενμπεργκ, Ἀινστάιν, Μπόρ, ἀλλά μᾶς ἔδωσε τήν ἴσως πιό διάσημη ὁμάδα εὐρωπαίων φυσικῶν. Εἶναι τά περίφημα παιδιά τῆς ὁδοῦ Πανισπέρνα στή Ρώμη.
Ἕνα ἀπό τά παιδιά αὐτά ἦταν και ὁ Ἐμίλιο Σεγκρέ. Το πλῆρες ὄνομά του ἦταν Ἐμίλιο Τζίνο Σεγκρέ και γεννήθηκε σάν σήμερα, 1 Φεβρουαρίου τοῦ 1905 στο Τίβολι. Ἀνῆκε σέ οἰκογένεια σεφαραδιτῶν Ἑβραίων. Ὁ πατέρας του Τζουζέπε ἦταν ἰδιοκτήτης χαρτοποιίου. Ὁ Ἐμίλιο ξεκίνησε τίς σπουδές του στό γυμνάσιο τοῦ Τίβολι. Ὅταν ἦταν 12 ετῶν ἡ οἰκογένειά του μετακόμισε στη Ρώμη, ὅπου συνέχισε τίς σπουδές του. Το 1922 γράφηκε στό Πανεπιστήμιο Sapienza τῆς Ρώμης γιά νά γίνει μηχανικός. Τό 1927 γνώρισε τόν φυσικό Ἐνρίκο Φέρμι καί μαζί του παρακολούθησε ἕνα συνέδριο φυσικῆς στό Κόμο. Ἐκεῖ εἶχε τήν εὐκαιρία νά παρακολουθήσει ὁμιλίες κορυφαίων φυσικῶν, ὅπως οἱ Νίλς Μπόρ, Βέρνερ Χάιζενμπεργκ, Βόλφγκανγκ Πάουλι, Μάξ Πλάνκ καί Ἔρνεστ Ράδερφορντ. Μετά ἀπό αὐτό, ἦταν φυσικό νά θελήσει νά γίνει φυσικός. Μεταπήδησε στό ἀντίστοιχο τμῆμα καί ὑπό τήν ἐπίβλεψη τοῦ Φέρμι πῆρε τό διδακτορικό του τό 1928. Τό 1932 ὁ Σεγκρέ διορίστηκε ἐπίκουρος καθηγητής φυσικῆς στό πανεπιστήμιο τῆς Ρώμης καί δύο χρόνια ἀργότερα συμμετεῖχε σέ πειράματα νετρονίων, τά ὁποῖα διηύθυνε ὁ Φέρμι. Σέ αὐτά, πολλά στοιχεῖα, συμπεριλαμβανομένου τοῦ οὐρανίου, βομβαρδίστηκαν μέ νετρόνια καί παράχθηκαν στοιχεῖα βαρύτερα ἀπό τό οὐράνιο.
Τό 1935 ἀνακάλυψαν βραδέα νετρόνια, τά ὁποῖα ἔχουν ἰδιότητες σημαντικές γιά τή λειτουργία πυρηνικῶν ἀντιδραστήρων.
Ὁ Σεγκρέ ἐγκατέλειψε τή Ρώμη τό 1936 γιά νά γίνει διευθυντής τοῦ ἐργαστηρίου φυσικῆς στό πανεπιστήμιο τοῦ Παλέρμο. Ἕναν χρόνο ἀργότερα ἀνακάλυψε τό τεχνήτιο, τό πρῶτο τεχνητό στοιχεῖο πού δέν ἀπαντᾶται στή φύση. Κατά τήν ἐπίσκεψή του στήν Καλιφόρνια τό 1938, ὁ Σεγκρέ πληροφορήθηκε την ἀπόλυσή του ἀπό τό πανεπιστήμιο τοῦ Παλέρμο κατόπιν ἐνεργειῶν τῆς φασιστικῆς κυβέρνησης τοῦ Μουσολίνι λόγῳ τῆς ἑβραϊκῆς καταγωγῆς του. Ἀναγκάστηκε τότε νά παραμείνει στίς Ηνωμένες Πολιτείες, ὅπου ἐργάστηκε ὡς ἑρευνητικός συνεργάτης στό πανεπιστήμιο τῆς Καλιφόρνιας στό Μπέρκλεϊ. Συνεχίζοντας τήν ἕρευνά του, ὁ ίδιος καί οἱ συνεργάτες του ἀνακάλυψαν τό στοιχεῖο ἄστατο τό 1940, καί ἀργότερα, μέ μία ἄλλη ὁμάδα, ἀνακάλυψε τό ἰσότοπο πλουτώνιο-239 , τό ὁποῖο διαπίστωσε πώς εἶναι σχάσιμο ὅπως καί τό οὐράνιο-235. Τό πλουτώνιο-239 χρησιμοποιήθηκε στήν πρώτη ἀτομική βόμβα καί στή βόμβα πού ρίφθηκε στό Ναγκασάκι.
Ἀπό τό 1943 ἕως τό 1946 ὁ Σεγκρέ ἦταν ἐπικεφαλής μιᾶς ὁμάδας στό ἐργαστήριο τοῦ Λός Ἄλαμος τοῦ Νέου Μεξικοῦ. Εἶχε πολιτογραφηθεῖ Ἀμερικανός πολίτης τό 1944 καί διετέλεσε καθηγητής φυσικῆς στο πανεπιστήμιο τοῦ Μπέρκλεϊ ἀπό το 1946 μέχρι το 1972. Τό 1955, χρησιμοποιῶντας τόν νέο ἐπιταχυντή σωματιδίων bevatron, οἱ Σεγκρέ καί Τσάμπερλαιν παρήγαγαν καί ἀναγνώρισαν τό ἀντιπρωτόνιο (τό ἀντίστοιχο τοῦ πρωτονίου στήν ἀντιύλη) καί ἔτσι ἔθεσαν τίς βάσεις γιά τήν ἀνακάλυψη πολλῶν ἄλλων ἀντισωματιδίων. Γιά τήν ἀνακάλυψή τους τιμήθηκαν μέ το βραβεῖο Νόμπελ Φυσικῆς τό 1959.
Το 1972 ἔφθασε στήν ἡλικία ὑποχρεωτικῆς συνταξιοδότησης ἀπό τό πανεπιστημίο τῆς Καλιφόρνιας. Συνέχισε ὅμως νά διδάσκει ἱστορία τῆς φυσικῆς. Τό 1974 ἐπέστρεψε στό πανεπιστήμιο τῆς Ρώμης ὡς καθηγητής, ἀλλά παρέμεινε μόνον ἕνα χρόνο πρίν φτάσει κι ἐκεῖ στήν ἡλικία ὑποχρεωτικῆς συνταξιοδότησης.
Ὁ Σεγκρέ ἔγραψε διάφορα βιβλία, μεταξύ τῶν ὁποίων τά «Πειραματική Πυρηνική Φυσική» (1953), «Πυρῆνες καί σωματίδια» (1964), «Ἐνρίκο Φέρμι, ὁ φυσικός» (1970) καί δύο βιβλία γιά τήν ἱστορία τῆς φυσικῆς, «Ἀπό τίς ἀκτῖνες X ἕως τά κουάρκ: Οἱ σύγχρονοι φυσικοί καί οἱ ἀνακαλύψεις τους» (1980) καί «Ἀπό τήν πτώση τῶν σωμάτων στά ραδιοκύματα» (1984) (ἀμφότερα στά ἑλληνικά ἀπό τίς ἐκδόσεις Δίαυλος). Λίγο μετά την ἀπονομή τοῦ βραβείου Νόμπελ, ὁ Σεγκρέ ἔγραψε τήν καταχώρηση γιά τό πρωτόνιο για τήν 14η ἔκδοση τῆς Encyclopædia Britannica.
Ὁ Σεγκρέ πέθανε ἀπό καρδιακή προσβολή στήν ἡλικία τῶν 84 ἐτῶν ἐνῶ περπατοῦσε κοντά στό σπίτι του στή Λαφαγιέτ τῆς Καλιφόρνιας. Ὡς δραστήριος φωτογράφος ὁ Σεγκρέ εἶχε τραβήξει πολλές φωτογραφίες, οἱ ὁποῖες τεκμηριώνουν γεγονότα καί ἀνθρώπους στήν ἱστορία τῆς σύγχρονης ἐπιστήμης.
Μετά τόν θάνατό του ἡ σύζυγός του Ρόζα ἔδωσε πολλές ἀπό τίς φωτογραφίες του στό Ἀμερικανικό Ἰνστιτοῦτο Φυσικῆς, τό οποίο ἔδωσε το ὄνομά του στό φωτογραφικό του ἀρχεῖο τῆς ἱστορίας τῆς φυσικῆς.
