Σάν σήμερα, 25 Ἀπριλίου, τό 1900 γεννήθηκε στή Βιέννη ὁ Βόλφγκανγκ Πάουλι (Wolfgang Ernst Pauli). Ἦταν Αὐστριακός θεωρητικός φυσικός.
Παρότι οἱ πρόγονοί του, τόσο ἀπό τή πλευρά τοῦ πατέρα του, ὅσο καί ἀπό τή πλευρά τῆς μητέρας του, ἦσαν ἑβραῖοι, οἱ γονεῖς του καί ὁ ἴδιος ἀνατράφηκαν ὡς καθολικοί. Ἀργότερα καί οἱ τρεῖς ἐγκατέλειψαν την ἐκκλησία. Ὁ Πάουλι ἐθεωρεῖτο ντεϊστής.
Σέ ἡλικία μόλις 21 ἐτῶν δημοσίευσε ἕνα ἄρθρο στήν Ἐγκυκλοπαίδεια τῶν Μαθηματικῶν γιά τή θεωρία τῆς σχετικότητας, τό ὁποῖο ἔκανε ἐντύπωση ἀκόμη καί στόν ἴδιο τόν Ἀϊνστάιν. Σέ ἡλικία 24 ἐτῶν δημοσίευσε τήν περίφημη ἀπαγορευτική ἀρχή. Σύμφωνα μέ αὐτήν, εἶναι ἀδύνατο νά ὑπάρξουν στό ἴδιο ἄτομο ἤ σύμπλεγμα ἀτόμων περισσότερα ἀπό δύο ἠλεκτρόνια στήν ἴδια ἐνεργειακή στάθμη. Ἐπιπλέον, ἄν δύο ἠλεκτρόνια βρίσκονται στήν ἴδια ἐνεργειακή στάθμη, ὑποχρεωτικά ἔχουν ἀντίθετο σπίν. Ἡ ἀρχή τοῦ Πάουλι ἐπέτρεψε νά κατανοηθεῖ ὁ σχηματισμός τῶν ἠλεκτρονικῶν στοιβάδων, τῶν χημικῶν ἰδιοτήτων τῶν στοιχείων ἀλλά καί ὁ παραμαγνητισμός, ἡ συμπεριφορά τῶν ἠλεκτρονίων στά μέταλλα καί πολλά φαινόμενα χαμηλῶν θερμοκρασιῶν. Στόν Πάουλι ἐπίσης ὀφείλεται ἡ πρώτη ὑπόθεση ὡς πρός τήν ὕπαρξη τοῦ νετρίνου τό 1931. Διατύπωσε πρῶτος τή θεωρία ὕπαρξης τῶν νετρίνων σέ μία προσπάθεια νά αἰτιολογήσει τήν ἀπώλεια τῆς ἐνέργειας πού παρατηρεῖται κατά τή διάσπαση ραδιενεργῶν ὑλικών. Ἡ ἀλληλεπίδραση τῶν σωματιδίων αὐτῶν μέ τήν ὕλη εἶναι τόσο περιορισμένη, πού οἱ φυσικοί χρειάστηκαν περίπου 25 χρόνια γιά νά τή διαπιστώσουν πειραματικά.
Τό 1945 βραβεύτηκε μέ τό Νόμπελ Φυσικῆς γιά τήν ἀπαγορευτική ἀρχή.
Ὁ Πάουλι ἔδωσε το ὄνομά του και στην «ἐπίδραση Πάουλι». Κάποιες φορές, ὅταν περπατοῦσε σέ μία αἴθουσα με ἐξοπλισμό, κάτι κακό συνέβαινε. Ἔσπαγαν πράγματα γύρω του. Ὁ ἐξοπλισμός δέν δούλευε. Ἄν καί θά μποροῦσε εὔκολα νά ἑρμηνευτεῖ ὡς σύμπτωση, κάποια πρόσωπα τῆς ἐπιστημονικῆς κοινότητας, συμπεριλαμβανομένου καί τοῦ ἴδιου τοῦ Πάουλι, πίστευαν ὅτι ἡ κατάρα ἦταν πραγματική.
Ὁ Πάουλι εἶχε μιά βαθιά κουλτούρα, καυστική γλώσσα, ἀπότομη συμπεριφορά καί τόν χρησιμοποιοῦσαν σάν ἀλάνθαστο κριτή τῶν νέων θεωριῶν. Μόνο σέ μία περίπτωση, στήν περίπτωση τῆς ἀνακάλυψης τοῦ σπίν τοῦ ἠλεκτρονίου ἀπό τούς Οὔλενμπεκ καί Γκούντσμιθ, ὁ Πάουλι εἶχε κάνει λάθος. Χαρακτηριστικά ἀναφέρεται στη βιβλιογραφία πώς ἔλεγε γιά ἐντελῶς λανθασμένες ἰδέες: «ὄχι μόνο δέν εἶναι σωστή, δέν εἶναι κἄν λάθος!»
Ἔδειξε μεγάλο ἐνδιαφέρον γιά τή ψυχολογία τοῦ Κάρλ Γιούνγκ, πού ἦταν φίλος του, καί μάλιστα ἔγραψε καί ἄρθρα γιά θέματα ψυχολογίας.
Το 1958 ἀρρώστησε μέ καρκίνο τοῦ παγκρέατος. Ὅταν ὁ τελευταῖος βοηθός του τόν ἐπισκέφτηκε στό νοσοκομεῖο «Ἐρυθρός Σταυρός» τῆς Ζυρίχης, ὁ Πάουλι τόν ρώτησε: «Εἴδατε τόν ἀριθμό τοῦ δωματίου μου;». Ἦταν 137. Καθ' ὅλη τή διάρκεια τῆς ζωῆς του ὁ Πάουλι ἀσχολήθηκε μέ τό ἐρώτημα γιατί ἡ σταθερά λεπτῆς ὑφῆς, ἕνας θεμελιώδης ἀδιάστατος ἀριθμός, ἔχει τιμή σχεδόν ἴση μέ 1/137. Ὁ Πάουλι πέθανε σέ αὐτό τό δωμάτιο στίς 15 Δεκεμβρίου 1958.
Τό αὐστριακό γραμματόσημο τοῦ 1983 εἶναι ἀφιερωμένο στά 25 χρόνια ἀπό τόν θάνατό του.
