Σάν σήμερα τό 1873 γεννήθηκε στό Βερολίνο ὁ Κωνσταντῖνος Καραθεοδωρῆ. Ὁ πατέρας του Στέφανος Καραθεοδωρῆ ἦταν νομικός ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη μέ καταγωγή ἀπό τό Μποσνοχώρι ἤ Βύσσα (σήμερα μεταφέρθηκε στή Νέα Βύσσα τοῦ Νομοῦ Ἔβρου) τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης. Ἐργάστηκε ὡς διπλωμάτης γιά τήν Ὀθωμανική Αὐτοκρατορία, ἀρχικά ὡς γραμματέας καί κατόπιν ὡς πρέσβης τοῦ Σουλτάνου στίς Βρυξέλλες, τήν Ἀγία Πετρούπολη καί τό Βερολίνο. Ἡ μητέρα του Δέσποινα, τό γένος Πετροκοκκίνου, καταγόταν ἀπό τή Χίο.
Ὁ Κωνσταντῖνος πέρασε τά παιδικά του χρόνια στίς Βρυξέλλες, μέ ἀποτέλεσμα νά ἔχει ὡς μητρική γλῶσσα τά ἑλληνικά καί τά φλαμανδικά. Πρίν ἀκόμη μπεῖ στήν ἐφηβεία μιλοῦσε τουρκικά καί γερμανικά. Μαθήτευσε σέ σχολεῖα τῶν Βρυξελλῶν, τοῦ Σάν Ρέμο καί τῆς Ριβιέρας. Στό Βέλγιο βραβεύτηκε δίς σέ διαγωνισμούς μαθηματικῶν. Ὁ πατέρας του τοῦ ἐπέβαλε νά σπουδάσει πολιτικός μηχανικός στή Στρατιωτική Σχολή τοῦ Βελγίου στίς Βρυξέλλες.
Μέ τήν ἀποφοίτησή του τό 1895 ὁ Καραθεοδωρῆ ἀποδέχτηκε πρόσκληση τοῦ θείου του, ὁ ὁποῖος ἦταν γενικός διοικητής τῆς Κρήτης, καί ἐπισκέφθηκε τά Χανιά, ὅπου γνωρίστηκε μέ τόν Ἐλευθέριο Βενιζέλο, μέ τόν ὁποῖο διατήρησε φιλική σχέση.
Τό 1898 μετἐβη στήν Αἴγυπτο ὡς μηχανικός στή βρετανική ἑταιρεία πού κατασκεύαζε τό φράγμα στό Ἀσουάν. Ἐκεῖ συνέχισε νά μελετᾷ μαθηματικά συγγράμματα, ἐνῶ ἔκανε καί μετρήσεις στήν κεντρική εἴσοδο τῆς πυραμίδας τοῦ Χέοπα, τίς ὁποῖες καί δημοσίευσε. Στήν Αἴγυπτο ἀποφάσισε ὅτι τά Μαθηματικά ἦταν ἡ ἐπιστήμη πού ἀσκοῦσε πάνω του τή μεγαλύτερη γοητεία καί στά 27 του μετέβη στή Γερμανία γιά νά τά σπουδάσει.
Παρακολούθησε γιά δύο χρόνια μαθήματα στό Πανεπιστήμιο τοῦ Βερολίνου καί συνέχισε τίς σπουδές του στό Πανεπιστήμιο τοῦ Γκέτινγκεν (Goetingen), πού τήν ἐποχή ἐκείνη ἦταν τό μεγαλύτερο ἑρευνητικό κέντρο Μαθηματικῶν τῆς Εὐρώπης. Ἀπό τό πανεπιστήμιο αὐτό πῆρε διδακτορικό δίπλωμα τό 1904 καί τόν τίτλο τοῦ ὑφηγητῆ τό 1905. Ἀφοῦ διετέλεσε καθηγητής γιά σύντομα χρονικά διαστήματα σέ δύο περιφερειακά πολυτεχνεῖα τῆς Γερμανίας, τό 1913 ἐκλέχθηκε καθηγητής στό Πανεπιστήμιο τοῦ Γκέτινγκεν καί τό 1918 καθηγητής στό Πανεπιστήμιο τοῦ Βερολίνου. Δέν πρόλαβε ὅμως νά μείνει γιά πολύ στό Βερολίνο. Τό 1920 ἀποδέχθηκε τήν πρόσκληση τοῦ Βενιζέλου νά ἀναλάβει τήν ὀργάνωση τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Σμύρνης, παραιτήθηκε ἀπό τή θέση του στό Βερολίνο καί ἐγκαστάθηκε οἰκογενειακῶς στή Σμύρνη. Δυστυχῶς τό Πανεπιστήμιο τῆς Σμύρνης δέν ἔμελλε νά λειτουργήσει ἐξαιτίας τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς. Ὅταν οἱ Τοῦρκοι εἰσέβαλαν στήν πόλη, ὁ 49χρονος Καραθεοδωρῆ κατόρθωσε νά διασώσει τή βιβλιοθήκη καί πολλά ἀπό τά ἐργαστηριακά ὄργανα τοῦ Ἰωνικοῦ Πανεπιστημίου καί νά τά μεταφέρει στό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν. Ἡ δωρεά Καραθεοδωρῆ βρίσκεται μέχρι τίς μέρες μας στό Μουσεῖο Φυσικῶν Ἐπιστημῶν τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Τό 1922 διορίστηκε καθηγητής στό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν καί τό 1923 διορίσθηκε καθηγητής στό Ἐθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνεῖο. Ὡστόσο ἡ κατάσταση στά ἑλληνικά ἀνώτατα ἐκπαιδευτικά ἱδρύματα δέν ἦταν ρόδινη ἀπό τότε. Ἔτσι στόν Καραθεοδωρῆ, τόν μεγαλύτερο Ἕλληνα μαθηματικό ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, τό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν εἶχε ἀναθέσει τή διδασκαλία τῶν Μαθηματικῶν στούς πρωτοετεῖς φοιτητές τῆς Χημείας! Ἀπογοητευμένος ὁ Καραθεοδωρῆ ἐγκατέλειψε τό 1924 τήν Ἑλλάδα, ἀποδεχόμενος μία καθηγητική ἕδρα στό Πανεπιστήμιο τοῦ Μονάχου. Τόν Νοέμβριο τοῦ 1926 ὁ Καραθεοδωρῆ ἔγινε μέλος τῆς νεοϊδρυθείσας Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν καί τό 1928, ἀνταποκρινόμενος σέ πρόσκληση τοῦ Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, ὄργωσε μέ τή σύζυγό του γιά ἕναν σχεδόν χρόνο τίς ΗΠΑ, δίνοντας διαλέξεις στά κορυφαῖα ἐκπαιδευτικά ἱδρύματα τῆς χώρας. Τό 1930, ἔπειτα ἀπό πρόσκληση τοῦ Βενιζέλου, ὁ Καραθεοδωρῆ ἀνέλαβε καθήκοντα κυβερνητικοῦ ἐπιτρόπου στό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν καί στό Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο τῆς Θεσσαλονίκης, ἐνῶ τό 1932 ἐπέστρεψε στό Μόναχο καί παρέμεινε στήν πόλη αὐτή ἀκόμα καί στά ταραγμένα χρόνια τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Τό 1945 διάφορα ἀμερικανικά πανεπιστήμια τόν προσκάλεσαν νά ἐγκατασταθεῖ καί νά διδάξει στίς ΗΠΑ, αὐτός ὅμως προτίμησε νά παραμείνει στή Γερμανία, ἀφοῦ ἦταν ἡλικιωμένος πιά καί εἶχε ἤδη χάσει τή σύντροφό του. Τόν Δεκέμβριο τοῦ 1949 ἔδωσε τήν τελευταία του διάλεξη στό Μόναχο καί δύο μῆνες ἀργότερα, στίς 2 Φεβρουαρίου 1950, πέθανε.
Ὁ Καραθεοδωρῆ ἀρχικά ἀσχολήθηκε μέ τόν Λογισμό τῶν Μεταβολῶν καί ἡ διδακτορική διατριβή του (Γκέτινγκεν 1904) φέρει τόν τίτλο «Περί τῶν ἀσυνεχῶν λύσεων στόν Λογισμό τῶν Μεταβολῶν». Στή συνέχεια καταπιάστηκε μέ ὅλους σχεδόν τούς κλάδους τῶν Μαθηματικῶν: θεωρία πραγματικῶν συναρτήσεων, θεωρία μιγαδικῶν συναρτήσεων, διαφορικές ἐξισώσεις, θεωρία συνόλων καί διαφορική γεωμετρία, σύμμορφες ἀπεικονίσεις κ.ἄ. Ἐκτός ἀπό τό πλῆθος τῶν πρωτότυπων ἐπιστημονικῶν ἐργασιῶν πού ἔχει δημοσιεύσει, πλούτισε τή διεθνή μαθηματική βιβλιογραφία μέ σειρά συγγραμμάτων. Ἐπιπλέον, τό ἐπιστημονικό ἔργο του ἐπεκτείνεται σέ πολλούς τομεῖς τῆς φυσικῆς καί τῆς ἀρχαιολογίας. Ἡ συμβολή του στή Θεωρητική Φυσική ἦταν οὐσιαστική στή μαθηματική θεμελίωση τομέων τής Φυσικῆς ὅπως ἡ Θερμοδυναμική, ἡ Γεωμετρική Ὀπτική, ἡ Μηχανική καί ἡ Σχετικότητα.
Οἱ μαθηματικές του ἀποδείξεις χαρακτηρίζονται ἀπό «κομψότητα καί ἁπλότητα», ἀλλά καί αὐστηρότητα πού δίνει ἀπόλυτη ἀσφάλεια στά συμπεράσματα πού προκύπτουν.
Μία ἀπό τίς πιό διαδεδομένες ἐπιστημονικές πληροφορίες στό Διαδίκτυο εἶναι ὅτι ὁ Καραθεοδωρῆ «βοήθησε» κατά κάποιον τρόπο τόν Ἀϊνστάιν στή διατύπωση τῆς Θεωρίας τῆς Σχετικότητας. Αὐτό ὅμως δέν ἰσχύει καί μπορεῖ εὔκολα νά ἀποδειχθεῖ, ἄν λάβουμε ὑπόψιν μας τά ἔτη πού συνέβαιναν. Κατ' ἀρχάς ἄς ξεκαθαρίσουμε τί εἶναι ἡ Θεωρία τῆς Σχετικότητας. Μέ τήν ἔκφραση αὐτή οἱ ἀδαεῖς ἐννοοῦν δύο ἐντελῶς διαφορετικά ἐπιτεύγματα τοῦ Ἀϊνστάιν: τήν Εἰδική Θεωρία τῆς Σχετικότητας καί τή Γενική Θεωρία τῆς Σχετικότητας. Ἡ Εἰδική Θεωρία δημοσιεύθηκε τό 1905, τήν ἐποχή πού ὁ Καραθεοδωρῆ εἶχε μόλις πάρει τό διδακτορικό του ἀπό τό Πανεπιστήμιο τοῦ Γκέτινγκεν, πολύ μακριά ἀπό τή Ζυρίχη ὅπου ζοῦσε ὁ Ἀϊνστάιν. Ἄρα ἡ ὁποιαδήποτε ἐμπλοκή τοῦ Καραθεοδωρῆ ἐκείνη τήν ἐποχή στήν Εἰδική Θεωρία τῆς Σχετικότητας εἶναι ἀδύνατη. Ἡ Γενική Θεωρία δημοσιεύθηκε γιά πρώτη φορά τό φθινόπωρο τοῦ 1915, ἐποχή πού οἱ δύο ἄντρες γνωρίζονταν καί εἶχαν ἤδη συναντηθεῖ ἀρκετές φορές. Ὅμως ἀπό τήν ἀλληλογραφία τοῦ Ἀϊνστάιν πού ἔχει διασωθεῖ καί φυλάσσεται στό Ἑβραϊκό Πανεπιστήμιο τῆς Ἱερουσαλήμ, δέν προκύπτει τέτοια ἐμπλοκή. Ὁ Καραθεοδωρῆ ἀσχολήθηκε μέ τίς ἐξισώσεις τῆς Γενικῆς Θεωρίας μετά τή δημοσίευσή της. Ἄρα τόσο ἡ «βοήθεια» τοῦ Καραθεοδωρῆ ὅσο καί ἡ δήλωση τοῦ Ἀϊνστάιν «Σᾶς λέω ὅτι ὁ μεγάλος μου δάσκαλος ἦταν ὁ ἀξεπέραστος Ἕλληνας Κωνσταντῖνος Καραθεοδωρῆ, στόν ὁποῖον χρωστᾶμε τά πάντα», εἶναι ἀνυπόστατες φῆμες πού κυκλοφόρησαν μόνο στήν Ἑλλάδα γιά προφανεῖς ἠλίθιους λόγους.
