Για κάποιους, είμαι η κυριλέ γκόμενα και η μπλαζέ ταυτόχρονα. Για κάποιους άλλους, η εναλλακτική, ψαγμένη, κουλτουρέ και ολίγον παράξενη τύπισσα. Για άλλους πάλι, too good to be true για τα κυβικά τους ή το hard to get γκομενάκι που θα πάρει χρόνο για να το ρίξουν (και ζούμε και στην εποχή της άμεσης- αμάσητης σχεδόν- κατανάλωσης και που κανείς δεν έχει χρόνο να διαθέσει).
Για κάποιους, το τρόπαιο που θα ήθελαν να αποκτήσουν και να έχουν στη συλλογή τους και που θα κάνει τον εγωισμό τους να φουσκώσει από περηφάνια.
Η' το sex toy τους. Σε κάθε περίπτωση, αντικείμενο προς εκμετάλλευση, διακοσμητικό ή χρηστικό, οπότε ο παρανομαστής κοινός. Για μερικούς, λίγη και ανεπαρκής και για άλλους, τόσο πολλή που τους περισσεύει και που δεν τους βαστάει να είναι δίπλα.
(Ελένη Δήμου- Ποια είμαι εγώ)
Πω πω φίλε αγχώθηκα τώρα! Κοντεύω να πάθω κρίση ταυτότητας. Ποια είμαι τελικά; Η' μάλλον ποια θέλω να είμαι;
Και γιατί ν' αφήνουμε τους άλλους να προβάλουν και να γράφουν πάνω μας τις δικές τους ιστορίες;
Και εν τέλει, κανείς δεν ξέρει καλύτερα από μένα την ίδια, ποια είμαι εγώ πραγματικά και ποια είναι η ιστορία μου. Και θα την γράψω όπως μου κάνει κέφι.
