(ένα μικρό αφήγημα…)
-Τι σου έχω ;
-Τι μου έχεις;
-Μαστίχα!
-Α μαστίχα, ωραία…Γεύση ροδάκινο.
-Δεν σου αρέσουν τα ροδάκινα;
Μ' αρέσουν τα ροδάκινα όταν έχουν την γεύση σου, όταν είναι σαν να δαγκώνω και να γλείφω τα μάγουλά σου με λαχτάρα. Μ' αρέσουν τα ροδάκινα που έχουν το χρώμα που έχουν τα μαγουλά σου όταν σε φιλάω ή όταν σε χαιρετάω από μακριά. Μ' αρέσουν τα ροδάκινα που μαζεύτηκαν κρυφά, όπως κρυφά μαζεύουνε οι εραστές τα λόγια του άλλου για να τ' αναθυμούνται μόλις βρεθούν μονάχοι για να τα ξεστομίζουνε ως προσευχή. Μ' αρέσουν τα ροδάκινα που το άρωμά τους φέρνει στο δικό σου, που μένει πάνω μου όποτε σ' αγκαλιάζω, να σ' αγκαλιάζω όλη την μέρα.
-Λοιπόν; Δεν σου αρέσουν τα ροδάκινα;
-Όχι, δεν μου αρέσουν . Τ' αγαπώ.
Και ξετυλίγω την μαστίχα, και δαγκώνω την μισή, μασάω, δαγκώνω και την υπόλοιπη. Τον κοιτάω. Δεν είναι εσύ γαμώτο.
