O Luc Perez είναι σκηνοθέτης, μοντέρ και σχεδιαστής κινουμένων σχεδίων. Πρώτα από όλα, όμως είναι καλλιτέχνης. Απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών της Λυών της Γαλλίας, τα πρώτα του έργα ξεκίνησαν από πειραματικά βίντεο που συνδύαζαν ηθοποιούς, παιχνίδια και ζωγραφική. Από τότε ο Perez έχει δουλέψει ως σκηνοθέτης, μοντέρ και καλλιτεχνικός διευθυντής στην Γαλλική τηλεόραση πριν επιστρέψει ξανά στο σχέδιο για να επιδιώξει μία πιο προσωπική κινηματογραφική έκφραση. Το αποτέλεσμα ήταν μία σειρά από έργα κινουμένων σχεδίων, δικής του προσωπικής τεχνικής, τα οποία έκαναν τον γύρο του κόσμου κερδίζοντας τον σεβασμό και την αναγνώριση της διεθνούς κοινότητας.
Ο Perez αγαπάει την μικρού μήκους φόρμα για την μικρή της διάρκεια και τις απαιτήσεις που προϋποθέτει αυτή.
Πρέπει κανείς να συγκινεί το κοινό του σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. O Perez περιγράφει την χρήση των υλικών του σαν να χρησιμοποιεί την φόρμα και τα χρώματα της τεχνικής του ως έναν επιπλέον χαρακτήρα που προσθέτει συναισθήματα στην αφήγηση του.
Δεν υπάρχει κάποιο box office που πρέπει να χτυπηθεί, ούτε δίνονται εκατομμύρια για την δημιουργία μικρού μήκους ταινιών. Υπάρχει μόνο η ευχαρίστηση.
Ο Εξώστης θα φιλοξενήσει το έργο του Perez Προσφυγικά Μπλουζ στην προβολή ταινιών του προγράμματος Πέρα από Θάλασσες και Ερήμους που θα λάβει χώρα στις 2 Μαϊου στον χώρο του WE. Για αυτόν τον λόγο, ο σκηνοθέτης μας μιλάει για το έργο του.
Δεν επιχείρησα ποτέ να κάνω μία σπουδαία ταινία για την μετανάστευση. Έκανα μία ταινία για μία ομάδα ανθρώπων, για την δύναμη της τέχνης.
Η παραγωγή ταινιών με κοινωνική θεματολογία, συχνά αποτελεί μία πρόκληση. Είναι μία εμπνευσμένη διαδικασία αλλά και ένα ρίσκο. Ποια ήταν η υποδοχή της ταινίας σας από τη διεθνή κοινότητα;
Είχα εκπλαγεί από την θερμή υποδοχή της ταινίας. Η ταινία ήταν δύσκολη στην παραγωγή της διότι χαρακτηριζόταν από πολλά ιδρύματα ως
μη πολιτικά ορθή ή ότι παρά ήταν φιλική προς το μεταναστευτικό ζήτημα. Δυστυχώς ο πόλεμος στο Μάλι και η προσφυγική κρίση στην Ευρωπαϊκή Ένωση παραδόξως βοήθησαν την πορεία της ταινίας στα φεστιβάλ. Το θέμα έγινε μόδα. Η ταινία έκανε τον γύρο του κόσμου, διότι η θεματολογία ήταν οικουμενική. Δεν το περίμενα ποτέ αυτό όταν ξεκίνησα την παραγωγή.
Πως σας ήρθε η ιδέα για αυτήν την συγκεκριμένη ιστορία που επιλέξατε να διηγηθείτε;
Για πολύ καιρό ήθελα να κάνω μία ταινία για την μπλουζ μουσική και την δουλεία στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά αδυνατούσα να βρω κάποια πρωτότυπη ιδέα πάνω στο θέμα. Κάποια στιγμή ένας στενός μου φίλος, ο μουσικός Moussa Diallo, μου είπε μία μέρα: Χέϊ, τα Μπλουζ προέρχονται από την Δυτική Αφρική, κάνε μία ταινία για την Μαλιανή μουσική, θα κάνω εγώ την μουσική επένδυση! Αυτό ήταν ένα αστείο, αλλά το κράτησα στο μυαλό μου. Λίγους μήνες αργότερα είδα στις ειδήσεις τους Αφρικανούς μετανάστες που προσπαθούσαν να εισέλθουν στις Ισπανικές ακτές της Θέουτα και της Μελίλιας. Πληγώθηκα από αυτές τις φρικτές εικόνες και με τον σεναριογράφο μου αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε μία ιστορία γύρω από αυτά τα γεγονότα.
Ποια ήταν η διαδικασία έρευνας που κάνατε;
Διάβαζα άρθρα για τους μετανάστες στις εφημερίδες και αναφορές από ΜΚΟ πάνω στην Λαθραία μετανάστευση. Στο μεταξύ, ο Moussa Diallo μου διηγήθηκε την δική του ιστορία, πως διέφυγε από το Mάλι, όταν ήταν έφηβος, μόνος, το πως πέρασε τα σύνορα χωρίς διαβατήριο για να φτάσει στην Λιβερία, να βρει ένα πλοίο για τις ΗΠΑ και να γίνει μουσικός. Ήταν όλο ένα φιάσκο, αλλά κατάφερε το όνειρο του και έγινε μουσικός στην Δανία.
Ενίοτε όταν δημιουργεί κανείς τέχνη εμπνευσμένη από την προσφυγική κρίση, προκύπτει συχνά το δίλημμα του κατά πόσο ισορροπεί μεταξύ της κοινωνικής ευαισθησίας και της καλλιτεχνικής εκμετάλλευσης μίας ανθρώπινης τραγωδίας. Αντιμετωπίσατε ποτέ ένα τέτοιο δίλημμα καθώς φτιάχνατε την ταινία, κι αν ναι, πως το αντιμετωπίσατε;
Δεν υπήρξε ποτέ δίλημμα. Έκανα μία ταινία για έναν μουσικό της Μπλουζ. Δεν επιχείρησα ποτέ να κάνω μία σπουδαία ταινία για την μετανάστευση. Έκανα μία ταινία για μία ομάδα ανθρώπων, για την δύναμη της τέχνης. Θέλω να δείξω την αξιοπρέπεια και την δύναμη αυτών των ανθρώπων. Το έργο έχει αυξήσει την συμπόνια μου για τους μετανάστες. Δεν μπορώ να κοιτάξω έναν πρόσφυγα χωρίς να σκεφτώ από που έρχεται, ποια ιστορία βρίσκεται από πίσω του, ποιο είναι το όνομα του. Για τις ανάγκες της ταινίας ηχογραφήσαμε την μουσική υπόκρουση και τους διαλόγους στο Μπαμακό στο Μάλι. Ήταν μία υπέροχη καλλιτεχνική και ανθρώπινη εμπειρία και παραμένει μία τεράστια εμπειρία ζωής.
Πως κάνατε τις στυλιστικές επιλογές για την ιστορία σας; Τι κρύβεται στην αισθητική της ταινίας που δεν μαθαίνουμε από το κείμενο;
Στο animation, ο σχεδιασμός είναι σαφώς σημαντικός. Στην περίπτωση μου, το στυλ της δουλειάς είναι κομμάτι του συναισθήματος της ιστορίας. Η τεχνική που χρησιμοποιείται είναι μία τεχνική που χρησιμοποιείται στο Μινιγιαμπα είναι κατά βάσει μία μίξη από κάρβουνο, παστέλ και άμμο. Πολύ στεγνά και εύθραυστα υλικά. Δίνει στους χαρακτήρες μία ευθραυστότητα, ένα θολό στοιχείο που ταιριάζει στην ιστορία. Δεν ήθελα να κάνω μία ταινία μανιφέστο, ήθελα να δείξω το κουράγιο και την ομορφιά μιάς ομάδας ανθρώπων.
Θεωρείτε πως το προσφυγικό θα επηρεάσει τον κόσμο στο μέλλον και αν ναι, πως;
Σαφώς. Το ανθρώπινο είδος είναι μετακινούμενο είδος, οι κλιματικές αλλαγές και ο υπερπληθυσμός θα ωθήσει εκατομμύρια ανθρώπων να μετακινηθούν. Κανένα τείχος δεν θα τους σταματήσει. Θα είναι το μεγαλύτερο θέμα της εποχής μας. Είμαι βέβαιος για αυτό.
Ποια πιστεύετε είναι τα σύνορα μεταξύ τέχνης και πολιτικοποίησης; Πιστεύετε πως οι καλλιτέχνες έχουν μία υποχρέωση να εμπνέουν την κοινωνική ευαισθησία και να μιλούν για ζητήματα της επικαιρότητας, ή είναι η τέχνη κάτι που υπερβαίνει την κοινωνία και την πολιτική;
Οι καλλιτέχνες ζουν μέσα στην κοινωνία, συνεπώς όπως όλοι, μπορούν να μετέχουν στην πολιτική. Η τέχνη πάντα μιλάει για τον κόσμο και οφείλει να είναι αφετηρία προβληματισμού για τον κόσμο. Όχι ένα μανιφέστο ή ένα κηρυγματικό μάθημα.
Πως βλέπετε να έχει εξελιχθεί η προσφυγική κρίση από τότε που κάνατε αυτήν την ταινία; Πιστεύετε έχει υπάρξει κάποια πρόοδος στην παγκόσμια κοινότητα σε ο,τι αφορά το θέμα ή έχουμε ακόμα πολύ δρόμο να διανύσουμε μέχρι να δούμε αλλαγές;
Όταν ξεκίνησα να κάνω αυτήν ταινία, ο κόσμος εδώ στην Δανία με ρωτούσε που είναι το Μάλι; Ποιος νοιάζεται για τους μετανάστες; Δέκα χρόνια μετά έχουν έρθει Αφρικανοί μετανάστες στην Κοπεγχάγη. Πιστεύω πως υπάρχει μεγάλη πρόοδος στο ζήτημα και είναι μόνο η αρχή. Θα έπρεπε να είναι το κύριο θέμα του αιώνα.
Τι πιστεύετε μπορούμε να κάνουμε, ο καθένας από εμάς ατομικά, για να υπάρξει πρόοδος στο ζήτημα;
Δεν ξέρω. Να είμαστε ανοιχτόμυαλοι και να θυμόμαστε πως πίσω από την λέξη μετανάστης είναι ένας άνθρωπος με μία ιστορία και ένα όνομα. Να είμαστε συμπονετικοί. Ξέρεις αν δεν είσαι εσύ ο πρόσφυγας αύριο;
http://www.lucperez.com/about/
Η ταινία του Luc Perez Προσφυγικά Μπλουζ θα προβληθεί Την Τετάρτη 2 Μαϊου 2018
Ώρα 21:00 στον Πολυχώρο WE
Είσοδος Ελεύθερη
