Όταν η ζωή, το παρουσιαστικό και η γενικότερη μουσική φιλοσοφία ενός καλλιτέχνη είναι τόσο στρωτά, πραγματικά δυσκολεύεσαι να γράψεις για όλα αυτά τα σε ευθεία γραμμή τεκταινόμενα. Όχι πως η κανονικότητα είναι το παν στη ζωή αλλά αν δεν υπήρχε αυτή, δε θα ξεχώριζαν οι τρελοί, οι διάνοιες και οι εκκεντρικοί που τόσα έχουν προσφέρει αλλάζοντας τον κανονικό κόσμο μας. Μια από τις περιπτώσεις καλλιτεχνών, για τις οποίες χαίρεσαι να ακούς και να διαβάζεις, είναι ο Κυριάκος Μουστάκας. Γνωστός εδώ και μερικά χρόνια ως Sundayman, από το γερό μπάσιμο που έκανε μέσω επίσης πασίγνωστης διαφήμισης ποτού (Whiskey), στον χώρο της τηλεόρασης και των commercials. Ο Κυριάκος είναι αυτή ακριβώς η φυσιογνωμία του ανθρώπου. Εκείνου που δε θα σε προδώσει ποτέ, ούτε μουσικά, ούτε ηθικά-αξιακά. Γιατί πάνω από όλα, οι αξίες και η ηθική είναι αυτές που προσδίδουν νόημα το προσωνύμιο Πνευματικός άνθρωπος. Στα σχεδόν επτά χρόνια της επίσημης δισκογραφίας του, ο Sundayman γράφει μουσική με μόνο γνώμονα να αγαπάει-να γουστάρει όπως ο ίδιος λέει, αυτό που κάνει. Και δεν βρίσκεται κανένα μυστικό επιτυχίας εδώ ανάμεσα. Είναι απλά το ένστικτό και το πραγματικά πηγαίο ταλέντο.
Και δε μπορεί κομμάτια όπως το περί ου ο λόγος Now That i Found You, το ταξιδιάρικο Mediterranee και το μελαγχολικά ιδιοφυές Faded Moments να γράφτηκαν τυχαία από τον ίδιο πίσω στο 2009. Κάτι υπάρχει και σίγουρα είναι το ίδιο που σήμερα τον φέρνει και πάλι μπροστά μας, με την ευκαιρία της συνέχισης της τόσο όμορφης πορείας του, με την κυκλοφορία της τρίτης του Long Play δουλειάς, Scene Missing. Και ο τίτλος συμβολικός, όσο είναι όλα όσα κάνει ο Κυριάκος στην καλλιτεχνική ζωή του και όχι μόνο. Η ταινία για την οποία ενδεχομένως να γράφτηκε η νέα μου δουλειά, δεν έχει γυριστεί ποτέ. μας λέει σε σχετική ερώτηση, όταν προσπαθήσαμε να μάθουμε περισσότερα για τα συστατικά του νέου του δίσκου. Μαζί με τον συνεργάτη του Γιώργο Μανωλούδη, έγραψαν μουσική χωρίς να περιορίζονται χρονικά ή σεναριακά παραμένοντας όμως πάντα, στο πλαίσιο της δημιουργίας του ήχου ενός φανταστικού φιλμ.
Σχολιάζοντας τον νέο δίσκο καθαρά ηχητικά, θα λέγαμε πως σε σχέση με τον προηγούμενο εξαιρετικό Retronome του 2012, χρησιμοποιείται περισσότερος ρυθμός ή τουλάχιστον έτσι δείχνει. Ρυθμικά κομμάτια με περισσότερα ηλεκτρονικά κρουστά αλλά όχι με την έννοια της trip hop όπως μας λέει σε κάποιο σημείο της συνέντευξης. Ο Κυριάκος δέχεται τον όρο trip, αφού πολλά από τα τραγούδια σε μεταφέρουν αλλού, μέσω της μελωδίας και της φαινομενικά αέναης επανάληψης των ίδιων κτύπων. Μια λούπα που ναι μεν φέρνει σε noir αισθητική, είναι όμως μυστηριώδης και σύγχρονη με τον νέο τρόπο που ο Sundayman σκέφτηκε να την ηχογραφήσει: Με χρήση vintage synthsizers, με την τεχνοτροπία με την οποία τόσο καιρό τον γνωρίζουμε και με μια συνεχή προσπάθεια για νέους συνδυασμούς στις μελωδίες. Κομμάτια του δίσκου που ξεχωρίζουν είτε για τη μελωδία και το όμορφο θέμα τους, είτε για τα συναισθήματα που προκαλούν, είναι σίγουρα τα Jupiter, Dandelion, Lovers, Alive και το εξαιρετικής αισθητικής Parts of You το οποίο οι περισσότεροι ίσως προσπεράσουν. I give my eyes to the birds, now i can't see the sun… είναι κάποιοι από τους στίχους που ακούγοντας προσεκτικά, σε συνδυασμό με τη σύνθεση, οδηγούν τελικά στο συμπέρασμα πως ίσως το πιο αργό ρυθμικά κομμάτι του δίσκου και αυτό που βασίζεται σε μόλις δυο νότες, είναι και το πιο αριστουργηματικό του.
Πολύ ενδιαφέρουσες οι απαντήσεις και σε ότι αφορά τη σύνθεση μουσικής για διαφημιστικά. Και πάλι, ο καλλιτέχνης δείχνει να βασίζεται στη δική του άποψη για τα πράγματα, παρότι δεν υπάρχει μια standard διαδικασία που ακολουθείται. Και μη μου πείτε πως η εικόνες που καθένας δημιουργεί στο μυαλό βλέποντας ένα σποτ, θα ήταν οι ίδιες αν αυτό δεν συνοδευόταν από τη σωστή μουσική! Αυτή ακριβώς είναι η δύσκολη δουλειά του Sundayman και την κάνει με τόση προσήλωση που όταν τον ρωτήσαμε για την ιστορία του στον χώρο, απάντησε πως ο ίδιος νιώθει σεβασμό, αφού τα τόσα είδη μουσικής που περνούν από μπροστά του, αφήνουν τις δικές τους πολιτισμικές επιρροές, παρότι ίσως σε διαφορετική περίπτωση να τον άφηναν απλά αδιάφορο. Έτοιμος να διδαχθεί από τη μουσική και από τους νέους ανθρώπους γύρω του o Sundayman, έχει δημιουργήσει τη δική του γέφυρα προς την ηλεκτρονική μουσική, επιλέγοντας να κρατά και να δίνει χρώμα σε οτιδήποτε μελωδικό, σε οτιδήποτε μακριά από την ψηφιοποίηση χωρίς ψυχή.
Παλιά αποθηκεύαμε τα άλμπουμ μέσα σε φακέλους ή ράφια με το όνομα τις εταιρείας τους μπροστά, σήμερα αποθηκεύουμε με επικεφαλίδες τα ονόματα μουσικών που γράφουν μοναδικά και με χαρακτήρα. Η μουσική του syndayman, δεν βρέθηκε και δε θα βρεθεί ποτέ σε φακέλους και ράφια με βάση το label. Θα είναι αυτός που γράφει μουσική με μόνη κατηγοριοποίηση τον τίτλο εμπνευσμένες δημιουργίες για τους πολλούς. Η μόνη τυφλή πίστη που έχει ο Κυριάκος Μουστάκας, είναι αυτή στο να είναι ο εαυτός του και όχι ότι του επιβάλλεται, είτε από την εποχή, είτε από το επαγγελματικό του καθήκον, faith is blind όπως δηλαδή τραγουδά και στο Sun King και πολύ καλά κάνει…
Όλος ο δίσκος ΕΔΩ.
Διαβάστε τη συνέντευξη του Sundayman στον Μιχάλη Αποστόλου.
Γεια σου Κυριάκο και συγχαρητήρια για το νέο σου δίσκο, είναι πραγματικά εμπνευσμένος. Θα θέλαμε να μάθουμε πότε και πως ξεκίνησε η ενασχόληση σου με τη μουσική. Από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου.Καταρχάς σ᾽ ευχαριστώ για τα θετικά σου σχόλια! Με τη μουσική καταπιάστηκα από πολύ μικρός. Σε ηλικία έξι ετών ξεκίνησα μαθήματα πιάνου, αλλά ποτέ δεν ολοκλήρωσα τις κλασικές σπουδές μου στο ωδείο. Σε ηλικία περίπου δεκαπέντε ετών, έπεσα με τα μούτρα στη μουσική τεχνολογία. Synthesizers, ηλεκτρονικοί υπολογιστές, μουσικά software, ένας πραγματικά μαγικός κόσμος με ανεξάντλητες ηχητικές επιλογές.
Σε ποιά γειτονιά μεγάλωσες; Τι θυμάσαι να ακούς μικρός; Γεννήθηκα στην Κυψέλη, αλλά μεγάλωσα στην Κηφισιά.Πάντα στο σπίτι ακουγότανε πολλή μουσική. Και ωραία μουσική ! Οι γονείς μου και κυρίως ο πατέρας μου, άκουγαν από Beethoven, Mozart και Bach μέχρι Kraftwerk, Βαγγέλη Παπαθανασίου, Bob Dylan και Pink Floyd. Επίσης θυμάμαι έντονα να παίζουν κασέτες και βινύλια με μουσικές από τη Λατινική Αμερική. O αδελφός της μητέρας μου, επίσης μουσικόφιλος, έπαιζε κιθάρα και ενίοτε μάζευε φίλους μουσικούς για να τζαμάρουνε παρέα. Πιο rock n roll κατάσταση όμως. Άρα είχα πολλά και έντονα διαφοροποιημένα ακούσματα.
Πως προέκυψε η ενασχόληση σου με τις διαφημίσεις; Για καθαρά βιοποριστικούς λόγους. Φυσικά η ενασχόληση μου με τη δημιουργία μουσικής για τη διαφήμιση ήταν ταυτόχρονα και ένα μεγάλο σχολείο ! Έμαθα να σέβομαι και να ακούω μουσικά είδη, που ούτε κατά διάνοια θα τους έδινα σημασία. Ανακάλυψα και κάποιες άλλες μουσικές πτυχές του εαυτού μου επιχειρώντας να αποτυπώσω μουσικά, πάνω σε μια εικόνα, ηχοχρώματα από άλλους πολιτισμούς πχ αφρικανική μουσική ή κινέζικη μουσική ή μουσική μέσα από τις δικές μας παραδόσεις.
Από που αντλεί ιδέες κάποιος που γράφει μουσική για μια διαφήμιση; Ή μήπως εσύ παραδίδεις τη μουσική και οι διαφημιστές επιλέγουν ανάλογα με τις ανάγκες τους; Ποια είναι η διαδικασία; Δεν υπάρχει ένας τυποποιημένος τρόπος παραγωγής. Συνήθως, οι διαφημιστικές μας δίνουν ένα brief που πρέπει να υπηρετήσουμε ή και πολλές φορές να αποκωδικοποιήσουμε. Όμως αν δεν δεις εικόνα μονταρισμένη σε ένα σχετικά τελικό στάδιο, δεν είσαι ποτέ σίγουρος για το αν όλα λειτουργούν μουσικά σωστά ως προς το σενάριο και τη δράση μιας ταινίας. Κάποιες φορές όλα κάθονται καλά. Κάποιες άλλες όμως αναγκάζεσαι σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, ίσως και σε λίγες ώρες, να ξαναγράψεις ένα νέο, εντελώς διαφορετικό μουσικό θέμα, γιατί το αρχικό δεν ταίριαζε με την ταινία. Κάποιες όμως λίγες φορές, υπάρχει και η δυνατότητα να προτείνουμε μια μουσική σύνθεση σε έναν πελάτη μας, άσχετη με το αρχικό brief, η οποία τελικά θα λειτουργήσει καλύτερα πάνω στις ανάγκες της διαφημιστικής καμπάνιας. Αυτό ίσως είναι και η πιο ωραία στιγμή του επαγγέλματος και η μεγαλύτερη επιτυχία.
Σε τεχνοτροπία αλλά και ιδεολογικά, τι έχει αλλάξει από το 2012; Όχι πολλά πράγματα. Συνεχίζω να δουλεύω στο στούντιο χρησιμοποιώντας πολλά vintage synthesizers, ψάχνοντας πάντα νέους τρόπους να σχεδιάζω τους ήχους με τους οποίους ενορχηστρώνω την μουσική μου, με βασικό κριτήριο να περνάω καλά και να γουστάρω αυτό που κάνω. Πρωτίστως με ενδιαφέρει να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου και δευτερευόντως με τους συνεργάτες μου, αλλά και με τους πιθανούς ακροατές μου.
Ο Ρετρονόμος του 2012, ήταν ένας εντελώς ατμοσφαιρικός δίσκος, που βέβαια πήρε άλλο άρωμα με τα δικά σου remixes και των συνεργατών σου. To Scene Missing διαθέτει αρκετά ρυθμικά κομμάτια που αγγίζουν μερικές φορές και την trip-hop. Πως ήρθε αυτή η αλλαγή στον ήχο σου; Δεν συμμερίζομαι απόλυτα την έννοια του trip hop, αλλά μπορώ να κατανοήσω τον συσχετισμό σου με το εν γένει noir ηχοτοπίο του άλμπουμ, που σε βάζει κάποιες φορές, ίσως και έντονα, σε ένα πιθανό κινηματογραφικό mood. Άρα ναι, σίγουρα υπάρχει κάποιο trip, αλλά όχι hop.
Το Retronome όπως είχα πει και στο παρελθόν, ήταν ένα μουσικό απωθημένο από τις ηλεκτρονικές μου επιρροές κυρίως από τα 70᾽s. Το Scene Missing μάλλον αντιπροσωπεύει πιο πολύ τον εσωτερικό μου κόσμο αυτή την εποχή. Είναι πιο πολύ ο Κυριάκος στο σήμερα παρά στο χθες, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν συσχετίζομαι με τις μουσικές μου αναφορές ή ότι αποποιούμαι τα μουσικά μου ερεθίσματα.
Ο νέος δίσκος έχει κάποιες διαφορές από τον προηγούμενο αλλά εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι πρόκειται για τα δικά σου χέρια. Δώσε μας μια ιδέα για το τι είναι το Scene Missing. Το ''Scene Missing'' θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι μια καταγραφή μουσικών ιδεών για το soundtrack μίας κινηματογραφικής ταινίας που όμως δεν γυρίστηκε ποτέ. Στην ουσία δεν υπήρχε ούτε σενάριο, εντελώς ψυχεδελικά λειτούργησε σαν μία φαντασίωση δική μου και του φίλου και συνεργάτη μου Γιώργου Μανωλούδη, η οποία μας οδήγησε να γράψουμε μουσική ελεύθερα, χωρίς χρονικούς ή σεναριακούς περιορισμούς, πάντα όμως υπηρετώντας τις ανάγκες ενός υποκειμενικά άρτιου soundtrack.
Πιστεύεις πως θα έχει αποδοχή από το Ελληνικό κοινό; Σε τι ποντάρεις περισσότερο; Ή δε ποντάρεις; Δεν ποντάρω σε κάτι συγκεκριμένο! Ευελπιστώ πως θα βρεθούνε άνθρωποι, όπου η μουσική μου θα τριγκάρει τις ψυχές τους και θα τους ταξιδέψει όπου αυτοί ορίσουν. Αλλά και αυτό να μη γίνει, εγώ θα συνεχίσω να γράφω μουσική όσο είμαι καλά.
Η ηλεκτρονική μουσική έχει περάσει από πολλά στάδια και πολλές μεταστροφές. Ποια είναι η εποχή, που εσύ διαλέγεις ως την πιο δημιουργική και ουσιώδη για την ηλεκτρονική μουσική; (Επειδή το δελτίο τύπου μιλά για vintage και 70s επιρροές) Έχω μία τρέλα με την ηλεκτρονική μουσική των 70's και των 80᾽s. Την βρίσκω πιο ζεστή, πιο μελωδική ή ρομαντικά ψυχεδελική. Δεν τρελαίνομαι για τον digital ήχο των 90᾽s και των 00᾽s. Ούτε μου αρέσει ο σκληροπυρηνικός καμένος ήχος των synthesizers. Ακούω και σύγχρονα πράγματα, αλλά πάντα σε πιο μελωδικά μονοπάτια.
Έχεις κάποιο μαθητή αυτό το διάστημα; Κάποιος ο οποίος να μαθαίνει τεχνικές δίπλα σου, κάποιος τον οποίο συμβουλεύεις; Αν ναι, πως νιώθεις που είσαι ο δάσκαλος; Δεν έχω κάποιον μαθητή, έχω όμως φίλους, πιο νέους σε ηλικία μουσικούς, που τους συμβουλεύω σε θέματα παραγωγής. Αλλά τελικά νομίζω πως στο τέλος μάλλον εγώ μαθαίνω από αυτούς περισσότερα πράγματα, ειδικά τα νέα ακούσματα που δεν προλαβαίνω εκ των πραγμάτων να παρακολουθώ.
Γιατί γράφεις μουσική; Για να αναπνέω. Άρα να ζω!
Ακούς μουσική γενικότερα; Ποιους καλλιτέχνες εκτιμάς και θαυμάζεις τελευταία; Γενικά ακούω πράγματα κατά καιρούς (και όχι μόνο ηλεκτρονική μουσική ) πολύ ενδιαφέροντα και από Έλληνες δημιουργούς. Υπάρχει ταλέντο, κυρίως στην underground ελληνική μουσική σκηνή. Ξεχωρίζω κάποιους, αλλά επειδή είμαι και φίλος με πολλούς, για να μην αδικήσω κανέναν, καλύτερα να μην αναφέρω ονόματα.
Υπάρχει ελεύθερος χρόνος για εσένα; Πως τον χρησιμοποιείς; Όταν έχω λίγο χρόνο, τότε γράφω τα δικά μου tracks. Το κυνήγι της δουλειάς ελαχιστοποιεί τα χρονικά περιθώρια να κάνω πολλά πράγματα, άρα να είμαι ιδιαίτερα παραγωγικός σε προσωπικό επίπεδο. Επίσης θα ήθελα να είχα περισσότερο χρόνο με την οικογένεια μου και κυρίως με την κόρη μου.
Τι σχέδια υπάρχουν για εσένα στο άμεσο μέλλον; Με τον Γιώργο και με τη βοήθεια κάποιον φίλων και συνεργατών, ετοιμάζουμε τρία video clips για το album και ίσως λίγο αργότερα και ένα με δύο remixes. Κάποιο νέο μουσικό project πολύ άμεσα όχι. Όμως υπάρχουν προοπτικές και προϋποθέσεις για νέες συνεργασίες και αυτό είναι το ενθαρρυντικό για να συνεχίζεις να προσπαθείς και να ελπίζεις για το καλύτερο.
Κυριάκο, σε ευχαριστούμε πολύ, καλή τύχη με τη νέα σου δουλειά. Ευχαριστώ και εγώ για την κουβέντα!
Ο Μιχάλης Αποστόλου είναι ραδιοφωνικός παραγωγός.
