Λένε πως το υποσυνείδητο είναι το χρηματοκιβώτιο των αναμνήσεων και των συναισθημάτων.Εγώ, λέω ότι είναι η φυλακή για όλα όσα μας πληγώνουν και ριζώνουν βαθιά μέσα μας, εμφανίζονται για να μας υπενθυμίσουν ότι είναι πληγές ματωμένες που δεν κλείνουν ποτέ.
Για τις γυναίκες ο φόβος της επιθυμίας για μητρότητα που είναι απόρροια κάποιου γάμου, που δεν συνοδεύεται απαραίτητα από αισθήματα έρωτα, αγάπης ή και σεβασμού. Η ανάγκη για επιβεβαίωση στον κοινωνικό περίγυρο και η ταμπέλα που δηλώνει, ότι τα κατάφερα, μπορεί να μην έκανα σπουδαία πράγματα, αλλά έκανα παιδιά. Και η συνέχεια του έργου παίζεται σε ένα σπίτι που τρίζει από καθαριότητα, που μυρίζει καλομαγειρεμένο κρέας και που τον καναπέ του σαλονιού έχουν καλύψει τα καλοσιδερωμένα ρούχα της οικογένειας. Μηδενικός προσωπικός χρόνος, κινήσεις καλοκουρδισμένου ρομπότ.
Για το ισχυρό φύλο, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά! Έχουν περισσότερο χρόνο για να σκεφτούν, αν τελικά θα διαιωνίσουν το είδος τους, που θα πρέπει όταν αποφασίσουν, να το κάνουν είτε με μια γυναίκα που θα είναι όμορφη, έξυπνη, μορφωμένη, καλή νοικοκυρά, πιστή σύντροφος και σύζυγος, αποδεκτή και συμπαθής από τον περίγυρο και ιδιαίτερα από την οικογένεια. Ακούγεται πολύ εύκολο άλλωστε… Αυτό είναι το σύνηθες σενάριο!
Υπάρχουν όμως και «οι άλλοι», οι ανασφαλείς αλλά και καλόψυχοι πρίγκιπες, όπως αρέσκομαι να τους αποκαλώ, που επιλέγουν τις λάθος γυναίκες…Ο όρος λάθος ίσως και να είναι επικριτικός από μέρους μου, καλύτερα θα τις χαρακτήριζα φιλόδοξες, ναι αυτή είναι η σωστή λέξη. Εκείνες λοιπόν οι γυναίκες που δεν θέλουν να αγαπούν, δεν ξέρουν να αγαπούν, δεν αγαπούν στο φινάλε.
Και η ζωή συνεχίζεται…
