Εγκαινιάζοντας
τη στήλη του Republic 100.3 fm στον Εξώστη πριν
λίγο καιρό, βρήκαμε ουσιαστικό το να
ασχοληθούμε με παρουσιάσεις και κριτικές
δίσκων που τράβηξαν τη προσοχή μας.
Σήμερα, θέμα μας μια ιδιαίτερη περίπτωση
μπάντας. Οι Λονδρέζοι Temples που σύντομα
θα αποτελέσουν θέμα συζήτησης και
μουσικολογικών αναλύσεων. Το ιδιαίτερο
σε σχέση με τις προηγούμενες κριτικές
βρίσκεται στο ότι δεν υπάρχει σε
κυκλοφορία κάποια ολοληρωμένη δουλειά
τους (LP), παρά μόνο τρία EP's.
Neo-Psy Rock ή Psy
Rock σκέτο αν θέλετε. Μουσικές που δύσκολα
τολμούσε κανείς να παίξει σε Dj set, πόσο
μάλλον σε ραδιόφωνα και εκπομπές μουσικού
περιεχομένου, τώρα φαίνεται πως δεν
ήρθαν απλά στo επίκεντρο αλλά εκτιμώνται
και ως δημιουργήματα περί οπής. Ήταν
θέμα χρόνου πάντως να γίνει αυτή η
μετάλλαξη και η μεταφορά των επιτευγμάτων
των 60's στην σύγχρονη ψυχεδελική Ροκ
μουσική. Οι Beatles και οι Byrds απο πλευράς
Βρετανίας και συγκροτήματα όπως οι
Jefferson Airplane, οι Pink Floyd και οι Doors απο την
Αμερικανική πλευρά, μεταλαμπάδευσαν
τη μουσική αίσθηση των 60's στα χρόνια
μετά το 1970 αλλά και στο σήμερα. Περνώντας
απο μια μεταβατική περίοδο όπου το Post
Punk Rock είχε την τιμητική του στη δεκαετία
του 80' με πολυάριθμα σχήματα απο το Heavy
Metal μέχρι και τη Soul, φτάσαμε στα 90's και
το σήμερα με τη Shoegaze και τη Neo-Psy Rock που
εκπροσωπείται επάξια απο συγκροτήματα
όπως οι Temples.
Με μπροστάρηδες
τον James Bagshaw στη φωνή και την κιθάρα και
τον Thomas Warmsley στο μπάσο, το κουαρτέτο απο
το Λονδίνο, πρωτοπαρουσίασε μια πεντάδα
τραγουδιών το 2012 μέσω διαδικτύου,
απο τα οποία περιέργως άφησε στη
δημοσιότητα μόνο τα τρία. Επίσημες
κυκλοφορίες τους τα Shelter Song” και
Colours To Life EP, ενώ μόλις πριν
μερικές εβδομάδες κυκλοφόρησε το νέο
τους EP Keep In the Dark.
Ο ήχος τους
ρετρό, φερμένος απο τα 60's με σύγχρονο
ένδυμα πλέον. Η Gretsch κιθάρα του
Bargshaw υπάρχει ως πυλώνας των παραγωγών
τους πάντα σε πρώτο πλάνο. Νωχελικά
αβίαστα φωνητικά συμπληρώνουν μια
σχεδόν απόκοσμη μελωδία που αποτελεί
το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό τους.
Ακόμα και το look παραπέμπει σε εικόνες
εκείνης της εποχής, με πλούσια και
ατημέλητη κόμη που φέρνει σε Jim
Morrison. Οι Temples δεν πρέπει να συγκριθούν
με καμία μπάντα του παρελθόντος. Είναι
εδώ με δικό τους στύλ και ταιριάζουν
απόλυτα στο σκηνικό. Φαίνεται πως θέλησαν
να μείνουν αφανείς μεσα στον απέραντο
χώρο απο παρέες που μπορεί κατά τα άλλα
να γράφουν μουσική με αξιώσεις. Ξεχώρισαν
τελικά όμως περισσότερο και απο
συγκροτήματα που κατέχουν τις πρώτες
θέσεις στο είδος τους. Μετριοφροσύνη ή
τυχαίο γεγονός ; Θα δείξει. Το βέβαιο
είναι πως τα τραγούδια τους ακούγονται
τόσο κλασικά απο τόσο νωρίς.
Περιμένουμε με ανυπομονησία μια
συναρπαστική ολοκληρωμένη κυκλοφορία μέσα
στο 2014, με πραγματική αίσθηση
νεωτερικότητας που μέχρι τώρα δείχνουν
πως διαθέτουν και εκπέμπουν.
Τον ακούτε κάθε Σαββατοκύριακο
16:00-18:00 στον Republic 100.3
