Ο Γιάννης Αργυριάδης είναι εικαστικός και επιμελητής εκθέσεων εδώ και πολλά χρόνια και έχει στη φαρέτρα του τόσες συνεργασίες με σπουδαίους καλλιτέχνες που μπορεί να μιλά για αυτά, μια ζωή! Έχει επιμεληθεί εκθέσεις παντού – σε μουσεία και πρώην βιοτεχνικούς χώρους, μέχρι και σε καφέ τέχνης της γειτονιάς! Πήγαμε μαζί του μια βόλτα στην πόλη και τα είπαμε…
Ως εικαστικός και επιμελητής εκθέσεων υπηρετώ τον χώρο Βιτρίνες Τέχνης ΟΤΕ στην Καρόλου Ντιλ, επί δεκατρία χρόνια. Έχω συνεργαστεί με δεκάδες καλλιτέχνες που έχουν εκθέσει έργα τους στο Street Art κέντρο της Θεσσαλονίκης και όχι μόνο. Έχω εκθέσει έργα δικά μου και έχω επιμεληθεί εκθέσεις σε μουσεία, πρώην βιοτεχνικούς χώρους, Κέντρα Τεχνών, γκαλερί ή ακόμα και σε καφέ τέχνης της γειτονιάς.
Το “Θέλω” με απελευθερώνει. Για εμένα λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος εξέλιξης και δημιουργίας του ανθρώπου. Σε ένα κόσμο με συμπαγή σιδερένια απεραντοσύνη, δίχως αρχή και τέλος, το “Θέλω” πιστεύω ότι μεταμορφώνει τη βούληση σε δύναμη. Η δύναμη γίνεται Τέχνη και η Τέχνη δύναμη.
Όταν οι άνθρωποι συμπράττουν, συνεργούν, προκαλείται μια δύναμη που μεταμορφώνει κάθε αγκάθι της ζωής σε δημιουργική αρμονία της ύπαρξης. Η θεραπεία της επαφής μπορεί να είναι μεταξύ ιδεών, μεταξύ καλλιτεχνικών έργων, μεταξύ ιδιοτήτων. Μπορεί να κάνει τη φωνή του καλλιτέχνη μια αναπνοή, ένα ελπιδοφόρο μήνυμα στην αφηρημένη πραγματικότητα που ζούμε. Μπορεί ακόμα να γίνει ένα ιστορικό γεγονός που θα εμπλουτίσει, θα λειτουργήσει ως προωθητική δύναμη, θα απελευθερώσει τη σκέψη και το λόγο. Το “κεντρί” που θα κάνει τη ζωή μας όμορφη. Η”βουκέντρα” που θα φέρει νόημα στη ζωή μας.
Όραμά μου είναι η άκαμπτη καθημερινότητα να μην πειθαναγκάζει, να μην λυγίζει, να μην συστρέφει τους ανθρώπους στο μέσα τους. Αλλά να τους ζυμώνει σε μια κοινωνία όχι με μοναχικά, υποταγμένα άτομα, μα άτομα που δρουν ως ζωντανά όντα, με δημιουργική χαρά ενωμένα. Εμπνέομαι από την ιδέα της εσωτερικής διεργασίας ενός πλούτου ιδεών που μπορούν να ειπωθούν δίχως λέξεις.
Υπάρχει μια απέραντη ομορφιά και εσωτερικό φως στους ανθρώπους που πρέπει να εκφραστεί. Ενσυνείδητα, προσπαθώ να γίνω το “τσιγκέλι” που θα τους βγάλει αυτό το φως. Στόχος μου είναι, η Θεσσαλονίκη να γίνει ένας τόπος πολυπολιτισμικός, – όπως ήταν κάποτε – που θα ημερεύει τα κύματα εντός και στο τέλος της ημέρας θα είμαστε όλοι καλά. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι η”συνάντηση” είναι αυτό που κάνει τη ζωή μας να αποκτά χρώματα.
