Για την ζωή που παλινδρομεί. Για τον έρωτα που αναζητά βέλη. Για την φλόγα που δεν πρόλαβε ν' ανάψει. Για το όνειρο που είναι σε αναμονή. Για την ευχή που προσδοκά τις Περσείδες.
Για την απόσταση που στέκεται εμπόδιο. Για τα λόγια που ειπώθηκαν και αφέθηκαν αναπάντητα. Για τα συναισθήματα που αποκόπηκαν. Για το μου λείπεις που ξεθώριασε περιμένοντας.
Για την ειρήνη που κλείστηκε στο μέσα της. Για την σκοτεινιά που μας βαραίνει. Για την αδικία που μας πνίγει. Για όλα αυτά που μου προκαλούν αηδία. Για το γαμώτο που εκκρεμεί.
Για τις σκέψεις που δεν βρήκαν παραλήπτη. Για το παράπονο που έμεινε ανείπωτο και κούρνιασε σαν σύννεφο πάνω από το σπίτι μου. Για τα δύσκολα γιατί. Για τα πουλιά που δεν πέταξαν μαζί.
Για την ανημπόρια του κόσμου. Για το λίγο των ανθρώπων.
(Νικόλας Άσιμος- Δεν θέλω καρδιά μου να κλαις)
Για την επιμονή που ακόμα αντιστέκεται.
Για την προσπάθεια που δεν εγκαταλείπει.
Για το χαμόγελο που παραμένει.
