Fever by Sas Christian
Ήθελα, ξέρετε, να πιστέψω πως το χρυσόψαρο ζει κι έξω από τη γυάλα. Ήθελα να το δω να ανασαίνει σε νέο περιβάλλον, έξω από το νερό, μέσα στα πλήθη.
Γι' αυτό και το ελευθέρωσα.
Ήθελα να το δω να στροβιλίζεται στον ουρανό και να πετά ανάμεσα σε πουλιά.
Πού και πού, να τα κατασπαράζει. Ήθελα να του μάθω να πετά χωρίς φτερά. Να σκίζει ανέμους, να το τρέμει και ο αετός.
Ήθελα να του πλάσω νέο σπιτικό. Με σκεπάσματα εμπριμέ, να κάνουν κοντράστ με το μοναδικό του χρώμα. Ήθελα να αλλάζει φορεσιές και να καμουφλάρεται από τη λύσσα των άγριων αρπακτικών.
Ήθελα να του μάθω να μη καθυποβάλλεται από λοβιτούρες επερχόμενων ψαριών. Να είναι σταθερό στις απόψεις του, να μη λυγίζει, να μη πονάει. Ήθελα τη μάσκα του να φοράει μπρος σε οργανισμούς τοξικούς.
Ήθελα να του βρω ταίρι αληθινό και φίλους ισχυρούς να στέκονται πλάι πλάι.
Ήθελα να μη το λησμονούν, να μη το εκδικούνται αρειμανίως.
Ήθελα να του μάθω τα χρώματα ένα ένα για να μη νιώθει μοναδικό. Ήθελα να ξέρει πως η φιλαυτία σκοτώνει και η κομπορρημοσύνη είναι μονάχα για τους αφελείς.
Ήθελα να του μάθω να μη φοβάται τους τριγμούς τις νύχτες. Ήθελα να μην αμπαλάρει με μιας την πραμάτια του και να τρέχει.
Ήθελα να του μάθω να ζει αλλιώς.
Ήθελα, βλέπετε, να πιστέψω πως το χρυσόψαρο ζει και έξω από τη γυάλα. Μα σαν το ελευθέρωσα, ξεψύχησε με μιας.
Κι έτσι, σκότωσα, η ανόητη, το χρυσόψαρό μου.
Του έμαθα όμως να θυμάται. Και άξιζε, φαίνεται, τον κόπο.
