Μπορούμε αν θες φύγουμε από εδώ. Μπορούμε να πλάσουμε μια δική μας παραλία με δυο κύματα θερινά.
Μπορούμε να στρώσουμε οράματα για αμμουδιά, να αφήσουμε πίσω χαλικόστρωτες αναμνήσεις που τόσο τις πατούσες μου έγδαραν.
Μπορούμε αν θες να χτίσουμε ένα σπίτι από την αρχή. Να μη μοιάζει με τ' άλλα. Μπορούμε κορμούς να πελεκίσουμε για να ορθώσουμε τοίχους και να τους ντύσουμε με αναρριχώμενα φυτά.
Μπορώ να μάθω την τέχνη της γκραβούρας κι εσύ να γίνεις μουσικός. Να λέω τότε σε όλους πως εμείς γεννήσαμε τις νότες και τα χρώματα.
Μπορείς ακόμα να γίνεις τεχνίτης, μαραγκός. Να χτίζεις για μένα αμμουδένια όνειρα που ολοένα θα σκορπάω.
Μπορώ τότε κι εγώ να μάθω να σε συγχωρώ, να γίνω πιο μπόσικη, να πάψω τις φιοριτούρες. Γιατί σχέλτιασα ξέρεις με τούτη τη φλυαρία.
Μπορώ αν θες να πάψω το σαχλό νιαούρισμα που τόσο σε κατατρώει. Μπορείς αν θες να αφήσεις τα ντελικάτα ψέματα που τόσο με τσάκισαν.
Μπορούμε αν θες να χτίσουμε ένα σπίτι από την αρχή. Και τότε να το γκρεμίσουμε ξανά· ίσως το καλοκαίρι καθόλου δε μας πάει.
