Έχεις δέκα λεπτά…Δέκα λεπτά για να σου πω όσα σκέφτομαι, για να σε πείσω να μείνεις. Σε δέκα λεπτά να εκφράσω με λόγια όλα όσα σου έδειχνα με πράξεις τόσο καιρό και εσυ δεν έβλεπες. Μου βάζεις όριο, εσύ που έμενες ξύπνια να με κοιτάς, γιατί απλά δεν σου έφταναν οι ώρες που περνούσαμε μαζί. Που τα λίγα λεπτά που μπορεί να αργούσα ήταν ικανά, να σε οδηγήσουν στη παράνοια.
Να φύγείς, να πας που; Δηλαδή φαντάζεσαι αύριο, σε ένα μήνα, σε δέκα χρόνια να ξυπνάς και να μην είμαι εκεί; Γιατί εγώ δεν μπορώ. Το κάνω εικόνα και μου κόβεται ο αέρας. Δεν μου φτάνουν οι ανάσες, πνίγομαι. Δεν μπορώ να με φανταστώ να μοιράζομαι τη ζωή μου με άλλη, να νοιάζομαι άλλη, να κάνω έρωτα με άλλη.
Εσύ το σκέφτηκες και αποφάσισες ότι δεν θέλεις άλλο να είσαι εδώ. Πως το άγγιγμα μου δεν σε ανατριχιάζει όπως στην αρχή; Θες να γνωρίσεις και άλλους; Αυτό θέλεις;
Δεν ξέρω, δεν ξέρω τι θέλω…''Και τότε σε ζήλεψα. Σε ζήλεψα που με το άλλοθι της άγνοιας μπορούσες να φύγεις. Μπορούσες να κοιμάσαι μόνη, να κοιμάσαι με άλλους, και να μην έχει διαφορά. Σε ζήλεψα που ο χρόνος που περνούσε δεν σε φόβιζε, ενώ για μένα έγινε εφιάλτης. Ο ίδιος εφιάλτης κάθε μέρα, με μένα εγκλωβισμένο να κοιτάω τις ώρες, τις μέρες να κυλούν και γω τσιμεντωμένος στο ίδιο σημείο. Στο σημείο που εσύ γυρνούσες την πλάτη και απομακρυνόσουν και η εικόνα σου εξαφανίζοταν σιγά σιγά.
Δεν ξέρω τί θέλω. Να ήξερες πόσο πολύ ήθελα να προφέρω εγώ αυτά τα λόγια. Γιατί εγώ δυστυχώς ήξερα τι ήθελα, και ήξερα πως δεν θα το ξαναέχω ποτέ. Και έμεινα πολύ καιρό να σε ζηλεύω που μπορούσες απλά να μην ξέρεις τι θες και να μη σε νοιάζει, μα σήμερα δεν σε ζηλεύω πια.
Γιατί σήμερα μπορώ και λέω σ'αγαπώ και κάποιος το νιώθει. Γιατί σήμερα μπορώ να φωνάζω σε θέλω και να μη μένει έξω από μια κλειδωμένη πόρτα ή στα μυνημάτα ενός τηλεφωνητή. Γιατί σήμερα μπορεί να γραφώ μου λείπεις και να μου απαντάνε ότι τους λείπω και εγώ, γιατί σήμερα το ''Διαβάστηκε στο messenger σημαίνει ότι κάποιος θα με καλέσει σε λίγα δευτερόλεπτα, γιατί σήμερα δεν θα τηλεφωνήσω 20 φορές και θα μείνουν και οι 20 αναπάντητες.
Γιατί σημερα μπορώ και κάνω όνειρα και σχέδια, και είμαι σίγουρος ότι θα πραγματοποιηθούν και δεν θα μείνουν στη μέση, στη δικιά σου μέση, γιατί για μένα κάθε πρωί που ξυπνούσαμε μαζί ήταν μια νέα αρχή, γιατί σήμερα μου λένε σε αγαπώ και δεν αμφιβάλλω.
Μπορεί ακόμα να σε βλέπω στα όνειρα μου, αλλά πλέον όταν ξυπνάω ζω το όνειρό μου κάθε μέρα. Ένα όνειρο που κάποιος φροντίζει να μένει ζωντανό, κάποιος που δεν θα το βάλει στα πόδια και θα μείνει εκεί για να παλέψει, στα εύκολα και στα δύσκολα.
Σήμερα λοιπόν ξόρκισα το δεν ξέρω και σε ευγνωμονώ που είχε το θάρρος να φύγεις αφού είχες αμφιβολίες. Γιατί αν δεν είχες φύγει εκείνη την μέρα, δεν θα ζούσα σήμερα κάτι τόσο αληθινό.
