Το εκδοτικό γεγονός της χρονιάς,ο μεγάλος διαγωνισμός των εκδόσεων ''Ντουβάρι'' τελείωσε και επιτέλους ανακοινώθηκε ο νικητής ο οποίος δεν είναι άλλος από τον Λουκά Μαντά-Δημουλίδη. Το ερωτικό του μυθιστόρημα ''Γεννήθηκα για την καταστροφή'' άγγιξε τις ευαίσθητες χορδές της κριτικής επιτροπής η οποία του έδωσε την χρυσή διάκριση που συνοδεύεται από σημαντικό χρηματικό έπαθλο και δερματόδετη έκδοση για λίγους τυχερούς αναγνώστες. Ήδη ο Όμηρος Ευστρατιάδης έχει δείξει θερμό ενδιαφέρον για την μεταφορά του βιβλίου σε βιντεοκασσέτα VHF.
Ειδικά για την στήλη μας ο εκδοτικός οίκος μας παραχωρήσε ευγενικά ένα απόσπασμα του πονήματος το οποίο κι εμείς με την σειρά μας με χαρά το μοιραζόμαστε μαζί σας.
''Γιατί ο έρωτας δεν έχει μόνο ένα φύλο. Όπως όλα τα τριαντάφυλλα, διαθέτει πολλά φύλλα, αλλά και αγκάθια. Έχει ομίχλες που μέσα χάνεσαι, έχει άγνωστες χώρες και αρχαίους ναούς, δροσερά μεσημέρια και καυτές νύχτες. Αλλά από ηθική ο έρωτας έχει μεσάνυχτα. Άτρομους μας κάνει και αλύγιστους, επαναστάτες που παίρνουν όπλα και ξεσηκώνουν στο πόδι την πόλη. Μα και δειλούς μας κάνει όταν τρέμουμε στη σκέψη ότι θα τον χάσουμε, και προδότες όταν αναγκαζόμαστε να του ομολογήσουμε τα μυστικά μας.
Η μεγάλη υπέρβαση όμως ήταν αυτή του φόβου. Πάντα φοβόμουν εκείνους που δεν φοβούνταν (ή έλεγαν πως δεν φοβούνται). Ο ένοπλος αγωνιστής έχει πολλά να χάσει: Τη ζωή, την ελευθερία, την ασφάλεια των δικών του ανθρώπων. Πάνω από όλα, την ίδια τη συνέχεια του αγώνα. Ο φόβος ποτέ δεν του έλειψε και ήταν ο καλύτερος σύμμαχος για να αποφεύγει τα λάθη. Τον ξεπερνούσε με λογική διεργασία: Αφού έπρεπε να γίνουν οι ενέργειες, κάποιος έπρεπε να τις κάνει. Είχε από την αρχή μια προσωπική θεώρηση των πραγμάτων, της ίδιας της ζωής. Από τη στιγμή που πρωτοέπιασε όπλο, ήξερε ότι οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να αντιμετώπιζε όπλα. Και τότε η οποιαδήποτε στιγμή έπαιρνε άλλο νόημα, ήταν στιγμή «δανεισμένη» από το μέλλον. Και από τότε η οποιαδήποτε στιγμή αποκτούσε άλλο βάρος, κάθε στιγμή, κάθε ανάσα, κάθε χρώμα, κάθε τραγούδι, κάθε φιλί, κάθε φωνούλα του παιδιού του, αργότερα.
Έρωτας είναι μια μικρή οργάνωση των δύο…που μπορεί να αναστατώσει το σύμπαν. Σαν κοινούς εγκληματίες, σαν παραβάτες άγραφων νόμων αντιμετωπίζει πάντα η άρχουσα τάξη τους ιδεολόγους του έρωτα. Και φροντίζει να τους τρομοκρατεί με τα «πρέπει» και τα «μη» της, να τους θέτει ανυπέρβλητα εμπόδια, απαγορεύσεις, ή να τους δελεάζει με υλικά αγαθά και με δόξα για να σπάσει το ωραίο τους μέτωπο. Γιατί, κατά βάθος το ξέρει ότι και εκείνος που πάσχει για μια ιδεολογία, που διακινδυνεύει για τα πιστεύω του τη μία και μοναδική ζωή του, είναι ένας απλός άνθρωπος που διακατέχεται από ύψιστο έρωτα.''
Λουκάς Μαντάς Δημουλίδης
Γεννήθηκα για την καταστροφή
