Στη ταινία Φτηνά Τσιγάρα, ο μονόλογος του Ρένου Χαραλαμπίδη σε κάνει πάντα να χαμογελάς.
Γιατί ακόμη κι αν δεν είσαι τύπος μποέμ, αν δεν φιλοσοφείς, ακόμη κι αν δεν καπνίζεις τσιγάρα φτηνά, ακόμη κι αν δεν καπνίζεις καν, τα λόγια του μπορούν να σε αγγίξουν.
Άλλωστε, έχει δίκιο. Γιατί αν μη τι άλλο, είμαστε όντως συλλέκτες στιγμών. Άλλοτε υπέροχων, άλλοτε τρισάθλιων. Πάντως στιγμών που μας αλλάζουν.
Και το θέμα τελικά, είναι πως, όταν περάσεις δια πυρός και σιδήρου, όταν κάνεις ό,τι μπορείς και ό,τι δεν μπορείς για να αλλάξεις τα πράγματα, να σώσεις τα πράγματα, να καλυτερεύσεις τα πράγματα, και τελικά όλα γίνουν εντελώς διαφορετικά απ’ ό,τι φανταζόσουν, συνειδητοποιείς την μποέμικη απελευθερωτική αλήθεια της μοίρας.
Έτσι και αλλιώς τα πράγματα θα κυλήσουν όπως θέλουν αυτά, η ζωή ξέρει, και εγώ την εμπιστεύομαι.
Και ευτυχώς, η ζωή μπορεί να σου φέρει πολύ πιο υπέροχα θαύματα μπροστά στα μάτια σου από αυτά που φαντάστηκες για σένα. Αρκεί να έχεις την καρδιά για να μπορέσεις να τα δεις. Και αν πάλι τα πράγματα κυλήσουν αλλιώς, μη σταματάς να εμπιστεύεσαι το αύριό σου.
Κλείσε τα μάτια και φίλα έναν ξένο, περπάτησε μέσα στη νύχτα, άσε κάποιον να σου αποδείξει πως δεν είναι ο άντρας της ζωής σου. Ή κάποια πως δεν είναι η γυναίκα της ζωής σου. Ρίσκαρε. Στήσε αυτί για να μάθεις τις ιστορίες των ανθρώπων. Πες τους τον καημό σου. Άκου τον δικό τους. Ζήσε όταν οι άλλοι κοιμούνται.
Κλείσε τα μάτια και βούτα γιατί η ζωή είναι μια σουρεαλιστική βόλτα. Μια βόλτα σε μια άδεια πόλη, που θέλει παρέα για να φτάσεις στο ξημέρωμα. Ποτέ μόνος.
Δείτε τα Φτηνά Τσιγάρα εδώ
