Περπάτημα στις πέτρες σαν γάτα.
Νερό.
Ησυχία.
Εσύ είσαι πολύ μακριά για να δεις τα μακροβούτια μου. Κι όμως απέχουμε μια βουτιά.
Τζιτζίκια το μεσημέρι. Ανεμιστήρας που μουγκρίζει. Κατεβασμένο παντζούρι, ζέστη πόλης, σαγιονάρες που σέρνονται. Παγωτό. Βανίλια στα δάχτυλα. Αστέρια που πέφτουν και τα προλαβαίνουμε με μια ευχή πριν την ελεύθερη πτώση. Αντηλιακό, 'πρόσεχε μην καείς', καρτ ποστάλ, 'wish you were here', ψάρια, ντομάτες, ξυπόλητοι, τηλεόραση να παίζει. Φωτιά στην άμμο.
Μεγάλα λόγια που πέφτουν ώριμα στα χέρια σου σαν φρούτα από το δέντρο.
Δευτέρες που κάνουν το Σαββατοκύριακο να μοιάζει μακρινό όνειρο, αφού απέχει 5 μέρες από τις Παρασκευές. Παρασκευές που έχουν βρει τρόπο να είναι πολύ κοντά στις Δευτέρες. Μόλις 2 μερόνυχτα.
Το καρπούζι που δεν φάγαμε, το θερινό που δεν πήγαμε. Η αμμουδιά που δεν είδαμε_ ακόμα.
