Δεν ξέρω τι είναι τελικά πιο ενδιαφέρον: να βλέπεις αναπαυτικά από τον καναπέ σου «Επιβίωση» με αγωνίσματα παζλ και έπαθλα μουσακάδες ή να στήνεσαι στην ουρά της αγωνίας και να τα ζεις κυριολεκτικά στο πετσί σου;
Συνήθως όσοι είναι κοινωνικά βολεμένοι έχουν πιο πολύ διάθεση για περιπέτεια, έστω και από άγνοια. Οι από κάτω είναι συνήθως τελειωμένοι, αυτοί που λιώνουν στον καναπέ και λένε στις κοινωνικές συναθροίσεις: «Α, εκείνο!», «Α, το άλλο!»
Η glamour φτώχεια αγοράζεται ακριβά. Δεν είναι εύκολο να είσαι επαναστάτης σήμερα. Απαιτείται κοινωνικό υπόβαθρο. Χρήματα. Τα καλά και πλούσια παιδιά έχουν πιάσει όλα τα πόστα. Τα φτωχά παιδιά δεν προέβαλλαν καμία αντίσταση γιατί δεν ξέραν πως ν' αντισταθούν και σε ποιους.
Η πραγματική φτώχεια είναι μία διαδικασία που απαιτεί χρόνο. Είναι ένα βασανιστικό μπρα ντε φερ. Κανείς δεν θέλει να είναι φτωχός, όμως είναι οι περισσότεροι. Ξυπνάς μια ηλιόλουστη μέρα και είσαι φτωχός. Δεν έχεις να πας στη θάλασσα, στον κινηματογράφο, στο περίπτερο, δεν έχεις να πας στο σουπερ μάρκετ χωρίς να μετράς νομίσματα μέσα στην τσέπη σου, σκέφτεσαι μέχρι και το ρεύμα για να δεις τηλεπαιχνίδια επιβίωσης, αν και λιγότερο. Καμιά φορά, μέσα σε εκλάμψεις αισιοδοξίας, δεν μπορείς να διανοηθείς τη ζωή που σου έκλεψαν.
Εξοργίζεσαι μ' αυτά τα καθάρματα, ρίχνεις κάνα δυο μπινελίκια και ύστερα πηγαίνεις για ύπνο. Έκανες την επανάσταση που σου αναλογούσε και για σήμερα.
Η ανέχεια είναι ένας εφιάλτης που βλέπεις ξύπνιος. Η ζωή πλέον δεν είναι λευκή σελίδα, αλλά μια λευκή επιταγή, ακάλυπτη. Όταν είσαι ξεκούραστος είναι εύκολο να σκέφτεσαι θετικά, αισιόδοξα. Όταν έχεις μηδενικά στον λογαριασμό καταλαβαίνεις το αυτονόητο: ότι είναι απλώς μηδενικά, που όμως σε κρατάν σταθερό στο τίποτα. Αλλιώς τα προβλήματα πολλαπλασιάζονται, γιγαντώνονται. Εύχεσαι να ήσουν ένα μηδενικό που κανείς δεν θα ασχολιόταν μαζί σου: να σε παίρνουν τηλέφωνο για χρέη σε πιστωτικές, η γυναίκα σου να θέλει διαζύγιο, τα παιδιά σου να κλαίνε, πρώην συνεργάτες να σε απειλούν με μηνύσεις αντί για μια θερμή καλημέρα, να σε τραβολογάν σε αίθουσες πλειστηριασμών για το σπίτι ή το αυτοκίνητο…
Όλα αυτά ίσως άλλες εποχές φάνταζαν υπερβολικά, πλέον όμως δεν είναι. Οι γραμμές άμυνας σε γενικές γραμμές έχουν χαθεί. Ο κόσμος παραμιλάει στα στενά. Οι ήρωες θεωρούνται ένα ανέκδοτο ή στην καλύτερη περίπτωση γραφικοί.
Κάτι που αφαιρεί το όποιο ενδιαφέρον ή την ίντριγκα. Το παιχνίδι της επιβίωσης στην Ελλάδα είναι ένα παιχνίδι μόνο με αγωνίσματα, αλλά χωρίς έπαθλο και νικητή.
