Ρητορικό το καταφατικό ερώτημα ή μήπως όχι;
Όταν, λοιπόν, τα δυο ολόκληρα συναντιούνται και γίνονται ένα.
Μέσα απ' τα δικά του μάτια και αυτιά αλλά μέσα απ' το δικό μου πρίσμα μουσικών επιλογών, η ιστορία θα πήγαινε κάπως έτσι…
(Κοντά σου- Θάνος Ανεστόπουλος)
Κοντά σου δεν αχούν άγρια οι ανέμοι. Κοντά σου είναι η γαλήνη και το φως.
Κοντά σου όλα γλυκά κι' όλα σα χνούδι, σα χάδι, σα δροσούλα, σαν πνοή.
Και μετά, ξεκινάν οι ανασφάλειες και οι εσωτερικές αγωνίες, αφού ο έρωτας τέτοια μας κάνει και αφού είμαστε στην αρχή ακόμα και δεν γνωριζόμαστε τόσο καλά, τρωγόμαστε. Γιατί για τον εαυτό μας ξέρουμε, αλλά για τον άλλο;
(Do you love me- Nick Cave)
I knew from that moment on, I'll love her till the day that I died αnd I kissed away a thousand tears
(I wonder- Rodriguez)
And I wonder about the loneliness that's mine, I wonder how much going have you got
Και επειδή μας χωρίζει η απόσταση, σίγουρα θα σκέφτεσαι
(Γιατί δεν έρχεσαι πότε- Αλκίνοος Ιωαννίδης)
Μια καταιγίδα θέλω να 'ρθει να ουρλιάξει, όσα δεν είπαμε από φόβο ή ντροπή
στα σωθικά μας και στα μάτια μας να ψάξει, κάθε μας λέξη μυστική να την πετάξει
μέχρι τον ήλιο ν' ανεβεί και να τον κάψει
Και επειδή ο Παυλίδης είναι αγαπημένος μας
(Λευκή καταιγίδα- Παύλος Παυλίδης)
Χορεύοντας μού 'δείξες μέσα σε πέντε λεπτά τι θα πει πουθενά και πως χάνεται ο χρόνος, ότι αν το πιστέψεις στ' αλήθεια η αγάπη μπορεί, ότι αν αφεθείς σ' οδηγάει ο δρόμος
Και επειδή όλα τα ωραία τελειώνουν και η απόσταση δεν βοηθάει και επειδή είσαι φύση ολίγον αυτοκαταστροφική και είναι και ο προσωπικός σου ύμνος, θα έλεγες
(Μη γυρίσεις- Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας)
Δεν είναι η ανάγκη. Δεν είναι η μοναξιά που εκεί θα με φέρει. Έχω αντέξει πολλά.
Δε με ξέρεις καλά. Κανείς δε με ξέρει
Και για το τέλος, ο αγαπημένος των αγαπημένων. Story of our lives.
(Έγινε η απώλεια συνήθεια μας- Διάφανα Κρίνα)
Η απουσία σου μ' εξουθενώνει και δεν μπορώ να συνηθίσω, νιώθω να προχωράω μπροστά μα πάντα φτάνω πίσω κι αυτή η αλήθεια με σκοτώνει
