Αναζητώντας την Ειρηνιώ μέσα μου, στη σχέση μου με τον εαυτό μου, στις σχέσεις μου με τους ανθρώπους, στον κόσμο γενικώς, καταλαβαίνω πως κάποιες φορές- ή ίσως τις περισσότερες- είναι δύσκολο να την συναντήσεις.
Πολύ στριμωξίδι. Σκέψεις, σημεία μελανά. Λόγια που στοιχειώνουν. Αναπάντητα γιατί. Και αυτό το αίσθημα ότι σου λείπει που δεν τελειώνει. Δύσκολη η απουσία. Σαν σύνδρομο στερητικό. Λαβύρινθοι. Και πολλά συναισθήματα πίσω από τείχη και άμυνες υψωμένες. Αντί για χαστούκι και κλωτσιά, χάδι και αγκαλιά. Αντί για εγωισμό και ανταγωνισμό, αγάπη και κατανόηση. Και από εκεί που δεν είχες τίποτα να γράψεις, τώρα δεν ξέρεις που και πως να τα χωρέσεις όλα.
Ελένη καλεί Ειρήνη.
« Πού είσαι ρε Ειρήνη;»
« Πού είσαι ρε αφάνα;»
Και κάπου εκεί μέσα στο χαμό, στο θόρυβο, στην ταραχή, νιώθεις την ανάγκη να ισορροπήσεις με το συναίσθημα και να συμφιλιωθείς μαζί του. Κάπως να τακτοποιηθούν και να εξημερωθούν τα μέσα σου, η ψυχή και το μυαλό σου. Αλλά αυτή η συναισθηματική πάλη μοιάζει να μην έχει τέλος. Η' μηδένισε το συναίσθημα ή αποδέξου το ή άστο να ξεσπάσει. Κάνε κάτι όμως. Άσε τα λόγια και πέρνα στις πράξεις.
Αποδέξου ότι πάντα θα είσαι ευάλωτη με κάποιους ανθρώπους. Αντιστάσεις θα έχεις ανύπαρκτες. Και ακόμα και από μακριά, νιώθεις την επιρροή τους στη ζωή σου. Είναι αλλού τοποθετημένοι μέσα σου και έχουν μια γερή θέση στην καρδιά σου. Η σημασία του ν' αγαπάς. Να νιώθεις αυτό το καθαρό και αγνό συναίσθημα. Πέρα απ' το ερωτικό, το Ανθρώπινο. Το κρυφοξέρεις, λοιπόν, και φοβάσαι να το παραδεχτείς, ότι τα συναισθήματά σου για αυτούς παραμένουν πιστά, ό, τι και αν έχει γίνει, όσος χρόνος και αν περάσει, όση απόσταση και αν επέλεξες να κρατήσεις. Αυτά στέκουν εκεί, ανεξίτηλα, σ' ακολουθούν. Κρίμα, για αυτούς, που δεν θα καταλάβουν. Τι να εξηγείς; Ας είναι.
Συνειδητοποιείς ότι θέλει δουλειά και προσπάθεια για να διατηρήσεις την ειρήνη μέσα σου παρά τις σκατένιες συνθήκες. Επηρεάζεσαι από εξωτερικά ερεθίσματα που δυστυχώς δεν σ' αφήνουν ασυγκίνητο. Και ούσα κυκλοθυμική και αυτοκαταστροφική φύση, το εγχείρημα ζορίζεται.
Χαίρομαι τους ανθρώπους, που παρά την αναμπουμπούλα που επικρατεί, εκείνοι καταφέρνουν και παραμένουν «εν ειρήνη» με τον εαυτό τους και τη διάθεση τους.
Νιώθω πως έχω δρόμο μπροστά μου για να το πετύχω αλλά τουλάχιστον το προσπαθώ όσο μπορώ. Δε σκάω κιόλας. Όπως έρθουν.
Αν ποτέ αποφάσιζα να αποτυπώσω πάνω στο σώμα μου «σύμβολα», δίπλα στο χελιδόνι (ελευθερία) και στο ankh (αιωνιότητα), θα έβαζα και το σύμβολο της ειρήνης. Peace on earth.
Peace εντός, εκτός και επί τ' αυτά. Peace γενικώς.
«Ο εγωισμός καταστρέφει πολλά. Κάποιες φορές πρέπει να ξέρεις που να σταματάς να είσαι εγωιστής. Γιατί θα χάσεις. Και όσο και αν πονάς μέσα σου, ο εγωισμός σου θα σε κυριεύσει. Το θέμα είναι να βρεις τη δύναμη να τον αντιμετωπίσεις πριν να είναι αργά. Ειδικά για άτομα που ξέρεις ότι αξίζουν μια θέση στη ζωή σου. Κάποιοι το καταφέρνουν εύκολα, άλλοι όχι. Στην τελική δε χρειάζεσαι χρόνο αλλά τόλμη να αποδεχθείς για ποια άτομα νοιάζεσαι». Γιάννης Πολίτης
«Θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ΄αρχικά του ονόματος σου και μια λέξη :
Ειρήνη
σα να γραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ΄ολάκαιρο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω απ΄την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν΄ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που
τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος». Τάσος Λειβαδίτης
