Το Βερολίνο φαντάζει ως η γη της Επαγγελίας για τους περισσότερους από εμάς που βρισκόμαστε με το ένα πόδι στην Ελλάδα και με το άλλο σε κάποια Ευρωπαϊκή χώρα, έστω και νοερά με την αναζήτηση ενός καλύτερου αύριο. Κάποιοι μετακόμισαν ήδη και κάνουν το όνειρο τους, τους στόχους τους πραγματικότητα. Ανάμεσα τους και ο
Παναγιώτης Μανώλογλου που μετράει ήδη 10 χρόνια στο Βερολίνο και έχει στήσει μια πετυχημένη, με γεύση Ελλάδας επιχείρηση, που αναδεικνύει το ευ ζην. Σε μια όμορφη συνοικία, με ελληνικά προϊόντα και έναν υπέροχα διαμορφωμένο χώρο ο Παναγιώτης μας συστήνεται.
Μετακόμισα στο Βερολίνο πριν 10 χρόνια, αλλά από την Ελλάδα λείπω ήδη 15 χρόνια. Πνευματικά βέβαια απουσιάζω από την Ελλάδα τα τελευταία 20.
Σπούδασα στη μεγάλη των ΤΕΦΑΑ σχολή, άλλα όπως σχεδόν όλοι οι γυμναστές της γενιάς μου και παρότι οι μεταπτυχιακές μου σπουδές ήταν πάνω στο αντικείμενο (sports management /administration) δεν το πολύ-άσκησα το επάγγελμα – με εξαίρεση κάποιους μήνες δουλειάς στην Ολυμπιάδα της Αθήνας και ένα καταθλιπτικό πέρασμα από το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο – πάντα σε διοικητικό επίπεδο. Τσίρκο το ένα, Τσίρκο-Ζούγκλα το άλλο.
Πριν από περίπου τρία χρόνια – στην κουζίνα του σπιτιού μου στο Βερολίνο και μάλλον υπό την επήρεια φλαμουριού και τσουκνίδας που ανέκαθεν έφερνα από την Ελλάδα γεννήθηκε η ιδέα να δημιουργήσω την δική μου επιχείρηση, με τη συγκεκριμένη ταυτότητα. Εκείνη την περίοδο δούλευα ακόμα ως project manager σε μία διεθνή ΜΚΟ στο Βερολίνο, άλλα με τον ιδεαλισμό στα Τάρταρα μετά από οκτώ χρόνια εκεί και αφού βαρέθηκα να σώζω τον κόσμο αποφάσισα να σώσω την τσέπη μου – άσχετα αν ακόμα βάζω λεφτά από την τσέπη μου.
Η μούσα και επιτομή της φιλοσοφίας του TEE.SALON.IKI
Συζητώντας τότε με ένα φίλο το επόμενο βήμα μου σκέφτηκα μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι θα είχε ενδιαφέρον να κάνω κάτι με φυτικά τσάγια και θεραπευτικά βότανα γενικότερα –
και εγένετο TEE.SALON.IKI, δύο χρόνια μετά, από εκείνο το βράδυ.
Το όνομα ήταν ξεκάθαρα αποτέλεσμα κοσμικής έμπνευσης υποβοηθούμενης από το μόνο θεραπευτικό φυτό που απαγορεύεται να εμπορεύομαι – σε συνδυασμό με την άκρως σημαντική διάθεση για σαρκασμό καθώς δεν πιστεύω ότι το όνομα κάνει την επιχείρηση. Πάραυτα έχει πέραση, κυρίως στους Γερμανούς.
Η ιδέα όπως προανέφερα προήλθε από προσωπικό ενδιαφέρον αλλά και από δύο ακόμα παράγοντες: αφενός την ανάγκη να συνδεθώ ακόμα περισσότερο με την Ελλάδα μετά από τόσα χρόνια απουσίας και ολοένα και αυξανόμενης νοσταλγίας (χωρίς πάραυτα η άμεση επιστροφή να φαντάζει ως ρεαλιστική / βιώσιμη λύση) αφετέρου – και αυτός είναι εν μέρει και ο στόχος της επιχείρησης – την επιθυμία εν μέσω ενός παρανοϊκού κλίματος οικονομικής και γενικότερης κρίσης και (δικαιολογημένης και αδικαιολόγητης) κριτικής εναντίον της Ελλάδας να προβάλω κάποια από τα θετικά στοιχεία της χώρας, ουσιαστικά τη φύση της – τον ήλιο, το έδαφος, το μοναδικό της μικροκλίμα – τα εξαιρετικά προϊόντα που αυτή παράγει (στην περίπτωση μας πρωτίστως τα βότανα και το μέλι, δευτερευόντως το ελαιόλαδο και κάποια άλλα επιλεγμένα φυσικά προϊόντα, όπως ταχίνι, φυστικοβούτυρο κ.α.) και φυσικά τους ανθρώπους που ασχολούνται έμμεσα ή άμεσα με τη γη με αγάπη και σεβασμό – όπως είναι όλοι ανεξαιρέτως οι παραγωγοί και προμηθευτές με τους οποίους έχω την τύχη να συνεργάζομαι. Όλα αυτά όμως – και το τονίζω αυτό – χωρίς καμία πατριωτική /εθνικιστική διάθεση, καθώς για μένα η πατρίδα δεν έχει ουδεμία σχέση με σημαίες, κλοουνίστικες πολιτικές, τεχνητές εθνικές ταυτότητες και παρεμφερείς λαϊκούς προσδιορισμούς.
Περαιτέρω στόχος είναι να κάνουμε περισσότερο γνωστά στο κοινό του Βερολίνου και στους υπόλοιπους επισκέπτες τα θεραπευτικά φυτά και βότανα δίνοντας έμφαση στη χρήση τους ως τσάι (ελληνιστί: αφέψημα/έγχυμα). Το μέλι μπήκε στο παιχνίδι λόγω της άμεσης συμβατικότητας του με το τσάι αλλά και διότι η Ελλάδα παράγει ομολογουμένως και σύμφωνα με ειδικούς κάποια από τα καλύτερα μέλια στον κόσμο.
Γενικότερα η φιλοσοφία μας σε ότι αφορά την επιλογή των προϊόντων είναι ότι προέρχονται σχεδόν όλα απευθείας από παραγωγούς μικρής/μεσαίας εμβέλειας που εφαρμόζουν φυσική/βιολογική καλλιέργεια. Εκτός από τους μεμονωμένους παραγωγούς το ΤΕΕ.SALON.IKI συνεργάζεται με την ΚΟΙΝΣΕΠ Μυγδονία και τον κοινωνικό συνεταιρισμό Κουκούλι (του οποίου είμαστε και επίσημο μέλος για μεγαλύτερη αλληλοστήριξη) με έδρα το Λαγκαδά και τη Θεσσαλονίκη αντίστοιχα.
Εν συντομία, η γενικότερη φιλοσοφία μας και συγχρόνως κύρια έμπνευση του όλου εγχειρήματος μπορεί να αποτυπωθεί στην εικόνα στο δέτερο attachment!
Το μαγαζί μας βρίσκεται στο Κροΐτσμπεργκ (Kreuzberg), την περίφημη περιοχή του Βερολίνου που μετατρέπεται ολοένα και περισσότερο από οχυρό εναλλακτικής κουλτούρας και πολυπολιτισμικότητας σε παιδική χαρά γιάπηδων και τουριστών. Ότι πρέπει δηλαδή για το μαγαζί. Α, και η οδός είναι η Boeckhstrasse (ναί, έξι σύμφωνα στη σειρά σε ατόφιο γερμανικό στυλ) 50.
Το ΤΕΕ.SALON.IKI απευθύνεται στο ανθρώπινο είδος και σε ορισμένα μέλη του υπόλοιπου ζωικού βασιλείου, όπως κατσίκες και αιγοπρόβατα. Στην περίπτωση μας τον όρο target group τον αφήνουμε για τα διαφημιστικά πρακτορεία και εταιρίες marketing – το πελατολόγιο μας ποικίλει πραγματικά: από την τουρκάλα γειτόνισσα που διαβάζει το φλιτζάνι στις φίλες-πελάτισσές της και τους Έλληνες που παραγγέλνουν πάντα διπλό ελληνικό σκέτο, καθώς σιχαίνονται το τσάι, μέχρι τους νεαρούς hipster, τους γλυκύτατους ηλικιωμένους και βέβαια τους υπέρ-φιλέλληνες, σκληροπυρηνικούς eco Γερμανούς (όλες αυτές οι κατηγορίες και στο θηλυκό γένος βέβαια) που ξέρουν τα ελληνικά βότανα και την Ελλάδα καλύτερα από εμάς.
Τα Ελληνικά προϊόντα χωρίς αμφιβολία αποκτούν ολοένα και πιο περίοπτη και δημοφιλή θέση στην Βερολινέζικη αγορά. Υπάρχει μια συνεχώς αυξανόμενη τάση για ελληνικά φυσικά προϊόντα και μαγαζιά – η επιρροή του
TEE.SALON.IKI είναι προφανής. Αλλά σοβαρά τώρα, ο κόσμος (δηλαδή αυτοί που δε διαβάζουν ΒILD και άλλα παρεμφερή έντυπα) δείχνουν μεγάλη εκτίμηση για τα ποιοτικά ελληνικά προϊόντα. Κάποιοι ακόμα και για τα μη-ποιοτικά – βλέπε frappé και gyros.
Από την άλλη βέβαια όσο χαμηλής οξύτητας και ψυχρής έκθλιψης κλπ. είναι παραδείγματος χάριν το ελαιόλαδο,
το θεωρώ εκμετάλλευση να πωλείται 25€ το μισόλιτρο, όπως συμβαίνει σε κάποια gourmét μαγαζιά στο Βερολίνο και στο εξωτερικό γενικότερα. Είπαμε, έχουμε ανώτερα προϊόντα, αλλά το λάδι παραμένει λάδι και στην Ελλάδα ρέει πιο άφθονο και από το νερό.
Υπάρχουν ακόμα αρκετά ελληνικά μαγαζιά που βασίζονται στις αρπαχτές, και που το μόνο ελληνικό στοιχείο είναι το αρχαιοελληνικό όνομα και οι δωρικές αναπαραστάσεις στη διακόσμηση, τα οποία πρέπει να πω έχουν ακόμα σχετική πέραση στις μάζες. Αλλά η κρίση – και όχι μόνο – έχει δημιουργήσει μία νέα γενιά πολύ αξιόλογων ελληνικών επιχειρηματικών ιδεών και πρωτοβουλιών μεταξύ άλλων στο γαστρονομικό τομέα στο εξωτερικό γενικότερα και στο Βερολίνο συγκεκριμένα και ο κόσμος το βλέπει θετικά.
Ελλάδα… Αν με θέλει πίσω, ίσως να γύριζα. Μπατ ιτς κομπλικεΐτιντ ναουμε.
Για όσους σκέφτονται να αφήσουν την Ελλάδα δεν μπορώ να απαντήσω γενικευμένα, γιατί πάντα εξαρτάται κυρίως από το τί αφήνει και πού πάει ο καθένας. 'Οσο αφορά το Βερολίνο μπορώ με σιγουριά να πω πως η εντύπωση που έχουν πολλοί 'Ελληνες και ξένοι ότι εδώ είναι η Γη της Επαγγελίας αποτελεί – ειδικά εδώ και λίγα χρόνια – μια ψευδαίσθηση καθώς το Βερολίνο παρόλη τη μποέμικη ζωή του παραμένει η πολιτεία της Γερμανίας με το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας (ή τουλάχιστον από τα μεγαλύτερα).
Αrm aber sexy (φτωχή αλλά σέξι) όπως λέει και το τοπικό ρητό, αν και έχει αρχίσει να σπάει τελευταία. Και αυτό χωρίς να θέλω να αποτρέψω κανέναν (εκτός ίσως από τους Θεσσαλονικείς τους οποίους συναντώ πιο πολύ εδώ πλέον παρά στη Θεσσαλονίκη). Παρόλαυτα η αλήθεια είναι ότι πολλές χώρες του εξωτερικού προσφέρουν ευκαιρίες σε επαγγελματικό και πολιτιστικό επίπεδο που τη στιγμή αυτή η Ελλάδα ούτε κατά διάνοια δεν μπορεί να προσφέρει. Όλα εξαρτώνται στο τέλος από τις προσωπικές ανάγκες, προτεραιότητες και φιλοδοξίες του καθενός.
Δεν υπάρχει κάποιον προϊόν συγκεκριμένα που θα πρότεινα για τον επόμενο επισκέπτη του μαγαζιού μου να προμηθευτεί. Θα έλεγα μάλλον όλα αν γίνεται και μετά να το κλείσουμε κάνα τρίμηνο να πάμε διακοπές.
***
Περισσότερα για το Tee.salon.iki
εδώ
