Το παλιό αμάξι μερσεντές διηγείται:
«Δεν έχω μεταφέρει απλούς ανθρώπους. Μπορείτε να ρωτήσετε γι’ αυτό τις καρότσες πίσω στην αυλή. Ο ιδιοκτήτης μου ήταν περήφανος για μένα. Όμως παλιά ήταν εύκολο. Το κλασικό και η ποιότητα του αντικατόπτριζαν τον χαρακτήρα του ιδιοκτήτη. Τώρα ο κάθε ανόητος που οδηγάει μερσεντές θεωρεί και τον εαυτό του μερσεντές. Θέλω όμως και κάτι άλλο να σας πω… Ο ιδιοκτήτης μου είχε μόνο εμένα και κανένα άλλο αυτοκίνητο. Τώρα πια οι άνθρωποι έχουν πολλά. Ένα υπηρεσιακό, ένα για την πόλη, ένα για το βουνό… Και για κανέναν δεν είναι εύκολο να καταλάβει ποιό αγαπάει περισσότερο.»
«Δεν έχω μεταφέρει απλούς ανθρώπους. Μπορείτε να ρωτήσετε γι’ αυτό τις καρότσες πίσω στην αυλή. Ο ιδιοκτήτης μου ήταν περήφανος για μένα. Όμως παλιά ήταν εύκολο. Το κλασικό και η ποιότητα του αντικατόπτριζαν τον χαρακτήρα του ιδιοκτήτη. Τώρα ο κάθε ανόητος που οδηγάει μερσεντές θεωρεί και τον εαυτό του μερσεντές. Θέλω όμως και κάτι άλλο να σας πω… Ο ιδιοκτήτης μου είχε μόνο εμένα και κανένα άλλο αυτοκίνητο. Τώρα πια οι άνθρωποι έχουν πολλά. Ένα υπηρεσιακό, ένα για την πόλη, ένα για το βουνό… Και για κανέναν δεν είναι εύκολο να καταλάβει ποιό αγαπάει περισσότερο.»
