Το φεγγάρι μου μοιάζει με γυναίκα. Όμορφη, όμως κρύα και μόνη. Δεν έχει πολύχρωμα ρούχα και δεν μπορεί να χορέψει. Εκτός αυτού δεν ξέρει ακόμα πόσο όμορφο είναι τα βράχια να σου γαργαλούν τα γυμνά σου πόδια. Πιστεύω σε καθετί που μπορεί να ζευγαρώνει – στον καφέ με κονιάκ, στο ουίσκι με πάγο, στα βιβλία με ωραίους προλόγους, στο βιβλίο «ο Γέρος και η Θάλασσα» του Χέμινγουει . Πιστεύω και στο ηλιοβασίλεμα με αυτό το κορίτσι ….
