Επί της οδού Σισμάνη στο Νέο Κόσμο, στο νούμερο 16, κοντά στο σταθμό μετρό Συγγρού-Φιξ, υπάρχει ένας ζεστός καλλιτεχνικός χώρος που διοργανώνει προβολές παλιών cult / underground ταινιών αλλά και άλλα events, όπως σεμινάρια φωτογραφίας και κινηματογράφου, το Cinemarian. Μιλήσαμε με τον ιθύνοντα νου πίσω από αυτό, την Ιοκάστη Μανουηλίδη και παραθέτουμε την κουβέντα μας.
του Γιώργου Καρακασίδη
Καλησπέρα Ιοκάστη. Μίλησε μας για το Cinemarian. Πως το ξεκίνησες;
Καλησπέρα Γιώργο και σε ευχαριστώ για την πρόσκληση! Το Cinemarian, που φέτος κλείνει αισίως τα 11 του χρόνια, ξεκίνησε αναγνωρίζοντας την ανάγκη ύπαρξης ενός ανεξάρτητου χώρου τέχνης, ο οποίος θα επικεντρώνεται σε art house προβολές που θα τις πλαισιώνουν σεμινάρια κινηματογράφου, φωτογραφίας, workshops κλπ. Έτσι κι έγινε λοιπόν! Βρήκαμε τον πρώτο μας χώρο, στου Φιλοπάππου όπου και μείναμε για πέντε περίπου χρόνια και μετά, λόγω της ριζικής αλλαγής που επήλθε στις περισσότερες γειτονιές της Αθήνας, από τον τουρισμό, αναγκαστήκαμε να μετακομίσουμε. Κάθε αλλαγή όμως είναι για καλό και αυτό στην περίπτωσή μας επιβεβαιώθηκε, μιας και έχουμε και το μικρό μας θερινό, την ταράτσα της Σισμάνη! Συστάθηκε η ομάδα λοιπόν, με εμένα στην καλλιτεχνική διεύθυνση, τον Αντρέα Κατσικούδη στα σεμινάρια φωτογραφίας και κινηματογράφου και άλλους καλούς συνεργάτες και εισηγητές σεμιναρίων.
Με τι κριτήρια επιλέγεις τις ταινίες;
Να σου πω την αλήθεια, επιλέγω τις ταινίες που θα ήθελα να δω εγώ σε κάποιο σινεμά- χώρο προβολών. Έχω μερικά αξιολογικά κριτήρια στα οποία προσαρμόζονται οι επιλογές μου, όπως επίσης ένα συγκεκριμένο ύφος ταινιών και γκάμα που έχουμε διαμορφώσει αυτά τα χρόνια. Προτιμώ να μην επικεντρώνομαι αποκλειστικά στις ευρωπαϊκές και αμερικανικές παραγωγές, αλλά να αναδεικνύω ταινίες από όλον τον κόσμο.
Όπως καταλαβαίνεις λοιπόν, κινούμαστε πολύ στη λογική του να προβάλλουμε ταινίες που δεν έχουν λάβει την αναγνώριση που πιστεύουμε ότι θα τους άξιζε, αλλά και σε πιο πειραματικό σινεμά που δημιουργεί ένα νέο κινηματογραφικό λεξιλόγιο, καθώς και μία νέα οπτική στα πράγματα – κάτι το οποίο φυσικά δεν περιορίζεται στην τέχνη, αλλά αφορά στην ίδια τη ζωή!
Αγαπημένες ταινίες ή σκηνοθέτες;
Δεν μπορώ να σου απαντήσω με κάποια λίστα, σίγουρα θα παραλείψω πολλά. Μπορώ όμως να σου αναφέρω μερικές ταινίες που εμένα με σημάδεψαν ή όταν τις ξαναείδα μετά από χρόνια τις αγάπησα πιο πολύ ή ακόμα καλύτερα μερικούς σκηνοθέτες που έχουν ορίσει σε έναν βαθμό την αισθητική μου.
Αγαπώ πολύ τους σκηνοθέτες που κρύβουν στα έργα τους αυτή τη σκοτεινή και πλευρά που μου ταιριάζει. Για παράδειγμα, τον Peter Greenaway, τον David Cronenberg, τον David Lynch, τον Pier Paolo Pasolini, Werner Herzog. Eπίσης αγαπώ και τους ποιητές του σινεμά, όπως τον Chris Marker, τον Jonas Mekas και την Agnes Varda. Τους ανθρωπιστές του σινεμά, όπως τον Κασσαβέτη, Κουροσάουα και Κιαροστάμι. Mεγάλη αδυναμία μου επίσης ο θεός, John Waters.
Τώρα, όσον αφορά τις ταινίες που με έχουν στοιχειώσει, είναι σίγουρα το Possesion του Ζουλάφσκι, το Κοράκι του Alex Proyas, το Rashomon του Κουροσάουα (ήταν και η πρώτη ταινία που είδαμε στο μάθημα κινηματογράφου στη σχολή!), το Pink Flamingos του John Waters, τα Γράμματα ενός νεκρού ανθρώπου του Λοπουσάνσκι (ένα σοβιετικό διαμάντι), το Θρέψε Κοράκια του Κάρλος Σάουρα (η συγκλονιστικότερη ιστορία ενηλικίωσης), το Blade Runner του Ridley Scott (θεέ μου τι σάουντρακ! ).
Πώς βλέπεις την κατάσταση στο σινεμά στην Ελλάδα;
Σε έναν κόσμο όπου τα πάντα σου αποσπούν την προσοχή και ο όγκος των πληροφοριών που δεχόμαστε είναι τεράστιος, το να παρακολουθήσει κανείς μία ταινία χωρίς να βγάλει έξω το κινητό του, παρατηρώ ότι δυστυχώς, δε συμβαίνει συχνά. Παρόλα αυτά όμως, διακρίνω ότι ο κόσμος τιμάει ιδιαίτερα τα θερινά σινεμά, αντιμετωπίζοντάς τα σαν μία ολοκληρωμένη έξοδο, με ποτό και ίσως φαγητό και ότι οι χειμερινές αίθουσες – όπως έχει δείξει η ιστορία – όλο και μειώνονται. Προσωπικά, δεν αποτελώ ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτού, μιας και είμαι παιδί του χειμώνα και αγαπώ τις αίθουσες, που μπορείς να συγκεντρωθείς πιο εύκολα και θα πας για την ταινία και μόνο, όχι απαραίτητα για το στόρυ.
Επίσης πιστεύω ακράδαντα, ότι το κοινό το χτίζεις , αποκτάς μία σχέση εμπιστοσύνης με αυτό. Για παράδειγμα έρχεται κόσμος στο Cinemarian χωρίς να έχει ενημερωθεί καν για την ταινία που προβάλλουμε, επειδή γνωρίζουν ότι θα δουν κάτι που είτε τους αρέσει είτε όχι, σίγουρα δε θα τους περάσει απαρατήρητο.
Σχετικά με τις ταινίες και τις ελληνικές παραγωγές, θεωρώ και βλέπω ότι όλο και περισσότερες ταινίες δημιουργούνται, μάλλον περισσότερες από αυτές που μπορούμε να «καταναλώσουμε», με αποτέλεσμα όπως κάθε φορά, να μένει ένα τεράστιο ποσοστό στο συρτάρι. Η ποιότητα βέβαια με την πληθώρα των ταινιών, είναι ένα άλλο κομμάτι..
Για το μέλλον, δεν μπορώ να γνωρίζω, μπορώ μόνο να μαντέψω!
Τι να περιμένουμε από το Cinemarian στο μέλλον;
Εμείς θα συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που ήδη κάνουμε χωρίς εκπτώσεις στην ποιότητα των ταινιών μας, με επιθυμία να διατηρήσουμε ένα διαχρονικό στέκι των απανταχού σινεφίλ και μη. Σίγουρα, θα δείτε κάποια νέα σεμινάρια από εμάς, κάποιες αφιερωματικές βραδιές, αλλά και διάφορα άλλα που δεν μπορώ να αποκαλύψω γιατί θα τα δείτε.. επί της οθόνης!
To site του Cinemarian είναι: www.cinemarian.gr
Ακολουθήστε το στο Facebook, Instagram & TikTok.
