«Δυσσεβείας μέν ὕβρις τέκος»
(Αἰσχύλος)
Αν και 8 μήνες μετά το θάνατο του Λευτέρη Βογιατζή αρνούμαι να πάρω δημόσια μέρος σε όλο αυτό το «κυνήγι μαγισσών» που έχει ξεσπάσει με αφορμή και μόνο την περιουσία του εκλιπόντος (ακίνητη και πνευματική), έχω να δηλώσω αρχικά τα εξής:
1. Το Σεπτέμβριο του 2012 η διάγνωση των γιατρών που παρακολουθούσαν το ιστορικό της ασθένειας του Λευτέρη Βογιατζή ήταν ένα ευδόκιμο ζωής περίπου 3 μηνών. Συνευθύνομαι μαζί με άλλους δυο ανθρώπους (Ε.Λ. και Τ.Ψ) στην απόκρυψη αυτής της πρόβλεψης από το Λ.Β.
2. Στα χέρια μου έχω ιδιόχειρες σημειώσεις του Λ.Β. (2012) σχεδιασμού κινήσεων για την σύνταξη διαθήκης που αφορά τον γιο του αδερφού του Σταμάτη, Παναγιώτη Βογιατζή.
3. Γνώριζα από την αρχή της προσωπικής σχέσης μου με τον Λευτέρη Βογιατζή το 1999 (λανθασμένα προφανώς) ότι το καταστατικό της εταιρίας του «Θεάτρου της οδού Κυκλάδων”, στο οποίο συμμετείχε ο Λ.Β. ως καλλιτεχνικός διευθυντής μόνο, προέβλεπε ότι με το θάνατο του καλλιτεχνικού διευθυντή λύεται η εταιρία – άρα δεν συνεχίζει τη λειτουργία του το θέατρο της οδού Κυκλάδων και «Η νέα ΣΚΗΝΗ».
4. Ο Λευτέρης Βογιατζής δεν είχε μαθητές (καθώς δεν διέθετε δραματική σχολή κι ούτε πίστευε και στην αποστολή των υπαρχουσών), όπως ο Κάρολος Κουν, τους οποίους με τη χειρόγραφη διαθήκη του όριζε ως διαχειριστές και συνεχιστές του έργου του «Θεάτρου Τέχνης – Κάρολος Κουν».
5. Η μετονομασία του Θεάτρου της οδού Κυκλάδων σε ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ δεν υπήρξε επιθυμία ούτε εν ζωή του Λ.Β. αλλά ούτε και ποτέ εκφράστηκε ως επιθυμία μετά θάνατον.
6. Θεωρώ ότι η μετονομασία του θεάτρου της οδού Κυκλάδων αλλά και η συνέχιση λειτουργίας του, όπως αποκαλύφθηκε σε κάποια έντυπα και ιστοσελίδες(εφόσον δεν ανήκει ως περιουσιακό στοιχείο στην εταιρία αλλά σε ιδιώτη, όπως εξάλλου και το θέατρο της οδού Κεφαλληνίας) αποτελούν ιδιοτελή σκοπό της εταιρίας με σκοπό το κέρδος. Αυτό εξάλλου δηλώνει κι εμμέσως η συνέργια με την εταιρία ΑΚΡΟΠΟΛ- Κιρκινέζος.
7. Οι κληρονόμοι του Λ.Β. όπως ενημερώθηκα, σκοπεύουν να προβούν σε χρήση ασφαλιστικών μέτρων για τη χρήση του ονόματος του ΛΕΥΤΕΡΗ ΒΟΓΙΑΤΖΗ και στο «θέατρο της οδού Κυκλάδων» αλλά και σε βραβείο που φημολογείται ότι θέλει η εταιρία να θεσπιστεί στο όνομα του. Όσοι γνωρίσαμε το Λευτέρη Βογιατζή γνωρίζαμε την αριστοκρατική «περιφρόνηση» του προς οιασδήποτε μορφής δημόσια διάκριση. Χαρακτηριστική ήταν η άρνησή του να τιμηθεί με τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα από το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου (Ναυπλίου).
8. Οι επιθυμίες του Λευτέρη Βογιατζή για την μετά θάνατον χρήση της περιουσίας του και της υστεροφημίας του (από τον τρόπο που θα τελεστεί η κηδεία του μέχρι την «κατεδάφιση» του θεάτρου της οδού Κυκλάδων) συντάχθηκαν ένα μήνα πριν από το θάνατό του με τη βοήθεια του γράφοντος, ΔΕΝ αποτελούν διαθήκη του Λευτέρη Βογιατζή και βρίσκονται από τον Ιούνιο του 2012 στα χέρια των κληρονόμων και δικηγόρου τους. Εκεί καταγράφεται και ο τελικός προορισμός του αρχείου του ο οποίος θα ανακοινωθεί μόλις ολοκληρωθούν οι σχετικές νομικές διαδικασίες.
9. Επειδή το όνομά μου έχει κυκλοφορήσει από πρόσωπο που δεν θέλω να κατονομάσω και με το οποίο πλέον δεν σχετίζομαι, ως «υστερόβουλο» και δεν ξέρω τι άλλο, σε δημοσιογραφικούς κύκλους, θέλω να δηλώσω από εδώ ότι δεν σχετίζομαι με καμία απόφαση του διοικητικού συμβουλίου του θεάτρου της οδού Κυκλάδων. Επίσης από τις επιθυμίες του Λ.Β. που έχω στα χέρια μου, δεν προκύπτει από πουθενά η συνέχιση της λειτουργίας του θεάτρου της οδού Κυκλάδων, ως χώρος αφιερωμένος στο έργο και τη μνήμη του Λευτέρη Βογιατζή
