-
A well-regulated militia being necessary to the security of a free state, the right of the people to keep and bear arms shall not be infringed.
Από το Αμερικανικό Σύνταγμα του 1791, Second Amendment
Χτες, σε μια κατάμεστη αίθουσα στο Berlinale Palast πραγματοποιήθηκε η Ευρωπαϊκή πρεμιέρα της τελευταίας ταινίας του Spike Lee:
Chi–Raq. Η ταινία, σε παραγωγή του ιδίου, είναι η προσωπική προσπάθεια του σκηνοθέτη να σταματήσει τις δολοφονίες που συμβαίνουν αυτή την στιγμή στην Αμερική ως αποτέλεσμα της ελεύθερης διακίνησης των όπλων.
Η βραδιά ξεκινάει με την δήλωση του σκηνοθέτη:
Μόνο τον Ιανουάριο του 2016 στο Σικάγο υπήρξαν 58 θάνατοι από σφαίρες. Σε αυτή την χώρα μπορείς να μπεις σε ένα κατάστημα και να βγεις με ένα ΑΚ-47. This is bullshit. Σε ανάλογο κλίμα κυμαίνεται η εισαγωγή της ταινίας. Ο χάρτης της Αμερικής σχηματισμένος από όπλα και μια σύγκριση των Αμερικανών νεκρών σε Αφγανιστάν και Ιράκ στο σύνολο του πολέμου με τους αντίστοιχους νεκρούς στο Σικάγο (που χαιδευτικά το φωνάζουν Chi-Raq στην αργκό των συμμοριών). Αναλογία 1:2.
Η ταινία περιγράφει την σύγκρουση ανάμεσα σε δύο gangs στις φτωχές συνοικίες του Σικάγο όπου κατοικούν μαύροι. Οι θάνατοι ανάμεσα τους έχουν αυξηθεί ενώ ακόμα και παιδιά βρίσκουν το θάνατο από αδέσποτες σφαίρες. Το κράτος και η αστυνομία είναι φυσικά απόντες. Με αφορμή της δολοφονίας της μικρής Πάττυ και μέσα σε αυτά τα ακραία πλαίσια, η Λυσιστράτη αποφασίζει να εφαρμόσει τις αρχαίες μορφές αντιστάσεις – όχι σεξ εάν δεν υπάρξει ειρήνη. Ή με άλλα λόγια,
No Peace, No Pussy.
Καλά καταλάβατε, ο Spike Lee χρησιμοποιεί ελεύθερα την κωμωδία του Αριστοφάνη με τον ομώνυμο τίτλο ενώ δεν διστάζει να δώσει στους χαρακτήρες του ονόματα από τις ελληνικές τραγωδίες. Κύκλωπας, Οιδίποδας, Διομήδης και άλλα είναι τα ονόματα που έχουν οι χαρακτήρες. Προσπαθώντας να μείνει πιστός στο ύφος των αρχαίων έργων, το σύνολο των διαλόγων είναι σε μια μορφή ποίησης, με ομοιοκαταληξίες που θυμίζουν ένα τεράστιο ραπ κομμάτι.
Η ταινία εναλλάσσεται ανάμεσα σε κωμωδία και τραγωδία, χορογραφικές σκηνές υπερπαραγωγής και τον Σάμιουελ Τζάκσον ο οποίος περιφέρεται εκτός χώρου και χρόνου, σπάει τον 4
ο τοίχο και μιλάει απευθείας στο κοινό έχοντας ίσως τον ρόλο ενός σύγχρονου Χορού – αφηγητή. Καθώς η δράση κορυφώνεται και το σύνολο των γυναικών απέχει από το σεξ, ξεκινάει μια αρχέτυπη μάχη των δύο φύλλων με έπαθλο την ειρήνη.
Μια ακόμα ταινία εμπνευσμένη από την αρχαία ποίηση που όμως το αντιμετωπίζει αρκετά ισορροπημένα και τελικά περνάει στο κοινό μια αίσθηση ανάμεσα σε μιούζικαλ και μελόδραμα ενώ το πολιτικό μήνυμα που περνάει, η προσωπική επιλογή του Spike Lee είναι από τα πιο επίκαιρα για το Αμερικανικό κοινό.
